Salme 89

1 En Undervisning; af Ethan, Esrahiteren. Jeg vil synge om Herrens Naadegerninger evindelig, jeg vil kundgøre din Sandhed med min Mund fra Slægt til Slægt.

Instruo de Etan, la Ezraĥido. La favorfarojn de la Eternulo mi kantos eterne; De generacio al generacio mi sciigos Vian fidelecon per mia buŝo.

2 Thi jeg har sagt: Din Naade skal bygges op evindelig, i Himlene skal du grundfæste din Sandhed:

Ĉar mi diris: Por eterne estas fundamentita la boneco, En la ĉielo estas fortikigita Via fideleco.

3 „Jeg har gjort en Pagt med min udvalgte, jeg har tilsvoret David, min Tjener:

Mi faris interligon kun Mia elektito. Mi ĵuris al David, Mia sklavo:

4 Evindelig vil jeg stadfæste din Sæd, og jeg har bygget din Trone fra Slægt til Slægt.” (Sela)

Por eterne Mi fortikigos vian semon, Kaj Mi konstruis vian tronon por ĉiuj generacioj. (Sela)

5 Og Himlene, Herre! skulle prise din underfulde Gerning og din Sandhed i de helliges Menighed.

Kaj la ĉielo gloras Viajn miraklojn, ho Eternulo, Kaj Vian fidelecon en la anaro de la sanktuloj.

6 Thi hvem i Skyen kan maale sig med Herren? hvo er Herren lig iblandt Gudernes Børn?

Ĉar kiu en la ĉielo estas egala al la Eternulo? Kiu estas simila al la Eternulo inter la potenculoj?

7 en Gud saare frygtelig i de helliges hemmelige Raad og forfærdelig over alle, som ere trindt omkring ham!

Dio estas potenca en la anaro de la sanktuloj, Kaj timinda por ĉiuj, kiuj Lin ĉirkaŭas.

8 Herre, Gud Zebaoth! hvo er som du stormægtig, o Herre? og din Sandhed er trindt omkring dig.

Ho Eternulo, Dio Cebaot, Kiu estas potenca kiel Vi, ho Eternulo? Kaj Via fideleco estas en ĉio, kio Vin ĉirkaŭas.

9 Du hersker over det hovmodige Hav; naar dets Bølger rejse sig, da bringer du dem til at lægge sig.

Vi regas la malkvietecon de la maro; Kiam leviĝas ĝiaj ondoj, Vi ilin kvietigas.

10 Du knuste Rahab, saa den blev som den ihjelslagne, du bortspredte dine Fjender med din stærke Arm.

Vi faligis Rahabon, kiel mortigiton; Per Via forta brako Vi diskurigis Viajn malamikojn.

11 Dig tilhøre Himlene, dig tilhører ogsaa Jorden, du har grundfæstet Jorderige og, hvad deri er.

Al Vi apartenas la ĉielo, kaj ankaŭ al Vi apartenas la tero; La universon, kaj ĉion, kio ĝin plenigas, Vi fondis.

12 Du skabte Norden og Sønden, Thabor og Hermon fryde sig i dit Navn.

La nordon kaj la sudon Vi kreis; Tabor kaj Ĥermon prikantas Vian nomon.

13 Du har en Arm med Styrke, din Haand er stærk, din højre Haand er ophøjet.

Vi havas brakon kun forto; Potenca estas Via mano, alta estas Via dekstra.

14 Retfærdighed og Dom ere din Trones Befæstning, Miskundhed og Sandhed gaa frem for dit Ansigt.

Virto kaj justeco estas la fundamento de Via trono; Boneco kaj vero iras antaŭ Via vizaĝo.

15 Saligt er det Folk, som kender Frydesangen; Herre! i dit Ansigts Lys vandre de.

Feliĉa estas la popolo, kiu konas trumpetadon; Ho Eternulo, en la lumo de Via vizaĝo ili marŝas;

16 I dit Navn skulle de fryde sig den ganske Dag, og i din Retfærdighed ophøjes de.

Pro Via nomo ili ĝojas la tutan tagon, Kaj ili fieras pro Via justeco.

17 Thi du er deres Styrkes Pris, og i din Velbehagelighed ophøjer du vort Horn.

Ĉar Vi estas la beleco de ilia forto; Kaj pro Via favoro altiĝas nia korno.

18 Thi Herren er vort Skjold og den Hellige i Israel vor Konge.

Ĉar de la Eternulo estas nia ŝildo, Kaj de la Sanktulo de Izrael estas nia reĝo.

19 Da talte du til din Hellige i et Syn og sagde: Jeg har beredet Hjælp ved en Kæmpe, jeg har ophøjet en udvalgt ud af Folket.

Tiam Vi parolis en vizio al Viaj fideluloj, Kaj Vi diris: Mi sendis helpon al heroo, Mi altigis elektiton el la popolo.

20 Jeg har fundet David, min Tjener, jeg har salvet ham med min hellige Olie.

Mi trovis Davidon, Mian sklavon, Per Mia sankta oleo Mi lin ŝmiris.

21 Ved ham skal min Haand holde fast, og min Arm skal styrke ham.

Mia mano lin subtenos, Kaj Mia brako lin fortikigos.

22 Fjenden skal ikke plage ham, og en uretfærdig Mand skal ikke trænge ham.

Ne venkos lin malamiko, Kaj malbonagulo lin ne premos.

23 Men jeg vil sønderknuse hans Modstandere for hans Ansigt og slaa dem, som hade ham.

Kaj Mi disbatos antaŭ lia vizaĝo liajn malamikojn, Kaj liajn malamantojn Mi frapos.

24 Men min Sandhed og min Miskundhed skulle være med ham, i mit Navn skal hans Horn ophøjes.

Kaj Mia fideleco kaj Mia favoro estas kun li; Kaj per Mia nomo altiĝos lia korno.

25 Og jeg vil udstrække hans Haand til Havet og hans højre Haand til Floderne.

Kaj Mi etendos super la maron lian brakon Kaj super la riverojn lian dekstran manon.

26 Han skal paakalde mig og sige: Du er min Fader, min Gud og min Frelses Klippe.

Li vokos Min: Vi estas mia patro, Mia Dio, kaj la roko de mia savo.

27 Og jeg vil gøre ham til den førstefødte, til den højeste over Kongerne paa Jorden.

Kaj Mi faros lin unuenaskito, Ĉefo super la reĝoj de la tero.

28 Jeg vil bevare ham min Miskundhed evindelig, og min Pagt skal holdes ham trolig.

Por ĉiam Mi konservos al li Mian favoron; Kaj Mia interligo kun li estos fidela.

29 Og jeg vil lade hans Sæd bestaa evindelig, og hans Trone, saa længe Himmelens Dage vare.

Kaj lian semon Mi faros eterna, Kaj lian tronon longedaŭra kiel la ĉielo.

30 Dersom hans Børn forlade min Lov, og de ikke vandre i mine Befalinger,

Se liaj filoj forlasos Mian instruon Kaj ne iros laŭ Miaj leĝoj;

31 dersom de vanhellige mine Skikke og ikke holde mine Bud:

Se Miajn decidojn ili malplenumos Kaj Miajn ordonojn ili ne observos:

32 Da vil jeg hjemsøge deres Overtrædelse med Riset og deres Misgerning med Plager.

Tiam Mi per bastono punos ilian pekon Kaj per batoj ilian krimon;

33 Men min Miskundhed vil jeg ikke tage fra ham og ikke svige min Sandhed.

Sed Mian favoron Mi ne forprenos de li, Kaj Mian fidelecon Mi ne perfidos;

34 Jeg vil ikke vanhellige min Pagt og ikke forandre det, som er gaaet over mine Læber.

Mi ne malplenumos Mian interligon, Kaj tion, kio eliris el Mia buŝo, Mi ne ŝanĝos.

35 Eet har jeg svoret ved min Hellighed, jeg vil ikke lyve for David:

Unu aferon Mi ĵuris per Mia sankteco: Mi ne perfidos al David;

36 Hans Sæd skal blive evindelig, og hans Trone som Solen for mig;

Lia semo estos eterna, Kaj lia trono estos kiel la suno antaŭ Mi.

37 den skal befæstes som Maanen evindelig; og Vidnet i Skyen er trofast. (Sela)

Kiel la luno, ĝi staros eterne, Kaj kiel la atestulo en la ĉielo ĝi estos fidinda. (Sela)

38 Men nu har du forkastet og foragtet ham, du er fortørnet paa din Salvede.

Sed nun Vi forpuŝis kaj malestimis, Vi koleris Vian sanktoleiton.

39 Du har tilintetgjort Pagten med din Tjener, du har vanhelliget hans Krone ned i Støvet.

Vi disigis la interligon kun Via sklavo, Ĵetis sur la teron lian kronon.

40 Du har nedrevet alle hans Mure, du har bragt Ødelæggelse over hans Befæstninger.

Vi detruis ĉiujn liajn barilojn, Ruinigis liajn fortikaĵojn.

41 Alle, som gik forbi paa Vejen, have plyndret ham, han er bleven til Spot for sine Naboer.

Prirabas lin ĉiuj pasantoj; Li fariĝis mokataĵo por siaj najbaroj.

42 Du har ophøjet hans Modstanderes højre Haand, du har glædet alle hans Fjender.

Vi altigis la dekstran manon de liaj malamikoj, Vi ĝojigis ĉiujn liajn kontraŭulojn.

43 Ja, du lader hans skarpe Sværd vige tilbage og har ikke ladet ham bestaa i Krigen.

Vi returnis la tranĉon de lia glavo, Kaj ne subtenis lin en la milito.

44 Du har ladet hans Glans høre op og kastet hans Trone til Jorden.

Vi forigis lian brilon, Kaj lian tronon Vi ĵetis sur la teron.

45 Du har forkastet hans Ungdoms Dage, du har skjult ham med Haan. (Sela)

Vi mallongigis la tagojn de lia juneco, Vi kovris lin per honto. (Sela)

46 Hvor længe, Herre! vil du skjule dig evindelig? hvor længe skal din Harme brænde som Ild?

Ĝis kiam, ho Eternulo, Vi kaŝos Vin senĉese Kaj Via kolerego brulos kiel fajro?

47 Kom i Hu, hvad en Levetid er, til hvilken Forfængelighed du har skabt alle Menneskens Børn?

Ho, rememoru, kia estas la daŭro de mia vivo, Por kia vantaĵo Vi kreis ĉiujn homidojn.

48 Hvo er den Mand, som lever og ikke skal se Døden? som kan fri sin Sjæl fra Dødsrigets Vold? (Sela) (Sheol h7585)

Kiu homo vivas kaj neniam vidos morton, Savos sian animon de la mano de Ŝeol? (Sela) (Sheol h7585)

49 Herre! hvor ere dine forrige Naadegerninger, som du tilsvor David i din Sandhed?

Kie estas Viaj antaŭaj favorfaroj, mia Sinjoro, Pri kiuj Vi ĵuris al David per Via fideleco?

50 Herre! kom dine Tjeneres Forsmædelse i Hu, som jeg bærer i min Barm, den fra alle de mange Folkefærd,

Rememoru, mia Sinjoro, la malhonoron de Viaj sklavoj, Kiun mi portas en mia brusto de ĉiuj multaj popoloj,

51 med hvilken dine Fjender have bespottet, Herre! med hvilken de have bespottet din Salvedes Fodspor.

Kaj per kiu malhonoras Viaj malamikoj, ho Eternulo, Per kiu ili malhonoras la paŝosignojn de Via sanktoleito.

52 Lovet være Herren evindelig! Amen, ja, amen.

Glorata estu la Eternulo eterne. Amen, kaj Amen!