Salme 89
1 En Undervisning; af Ethan, Esrahiteren. Jeg vil synge om Herrens Naadegerninger evindelig, jeg vil kundgøre din Sandhed med min Mund fra Slægt til Slægt.
Een leerdicht van Etan, den Ezrachiet. Uw genade, o Jahweh, wil ik eeuwig bezingen, Uw trouw verkonden van geslacht tot geslacht!
2 Thi jeg har sagt: Din Naade skal bygges op evindelig, i Himlene skal du grundfæste din Sandhed:
Want Gij hebt gesproken: Mijn genade duurt eeuwig, Mijn trouw staat als de hemel onwankelbaar vast.
3 „Jeg har gjort en Pagt med min udvalgte, jeg har tilsvoret David, min Tjener:
Ik heb een verbond met mijn uitverkorene gesloten, Een eed gezworen aan David, mijn dienaar:
4 Evindelig vil jeg stadfæste din Sæd, og jeg har bygget din Trone fra Slægt til Slægt.‟ (Sela)
Voor eeuwig zal Ik uw nazaat behouden, Uw troon doen staan van geslacht tot geslacht!
5 Og Himlene, Herre! skulle prise din underfulde Gerning og din Sandhed i de helliges Menighed.
De hemelen loven uw wondermacht, Jahweh, En uw trouw in de gemeenschap der heiligen;
6 Thi hvem i Skyen kan maale sig med Herren? hvo er Herren lig iblandt Gudernes Børn?
Want wie in de wolken kan zich meten met Jahweh, Wie van Gods zonen is aan Jahweh gelijk?
7 en Gud saare frygtelig i de helliges hemmelige Raad og forfærdelig over alle, som ere trindt omkring ham!
Geweldig is God in de gemeenschap der heiligen, Machtig, ontzaglijk boven allen om Hem heen!
8 Herre, Gud Zebaoth! hvo er som du stormægtig, o Herre? og din Sandhed er trindt omkring dig.
God der heirscharen, Jahweh, wie komt U nabij; Uw almacht en trouw omringen U, Jahweh!
9 Du hersker over det hovmodige Hav; naar dets Bølger rejse sig, da bringer du dem til at lægge sig.
Gij beheerst de onstuimige zee, En bedaart de bruisende golven;
10 Du knuste Rahab, saa den blev som den ihjelslagne, du bortspredte dine Fjender med din stærke Arm.
Gij hebt Ráhab weggetrapt als een kreng, Uw vijanden uiteen gejaagd door uw machtige arm.
11 Dig tilhøre Himlene, dig tilhører ogsaa Jorden, du har grundfæstet Jorderige og, hvad deri er.
Van U is de hemel, van U is de aarde; Gij hebt de wereld gegrond met wat ze bevat.
12 Du skabte Norden og Sønden, Thabor og Hermon fryde sig i dit Navn.
Het Noorden en Zuiden, Gij hebt ze geschapen; Tabor en Hermon prijzen uw Naam!
13 Du har en Arm med Styrke, din Haand er stærk, din højre Haand er ophøjet.
Aan U de arm met heldenkracht; Uw hand is sterk, uw rechter verheven.
14 Retfærdighed og Dom ere din Trones Befæstning, Miskundhed og Sandhed gaa frem for dit Ansigt.
Recht en gerechtigheid dragen uw troon, Genade en trouw gaan voor uw aangezicht uit!
15 Saligt er det Folk, som kender Frydesangen; Herre! i dit Ansigts Lys vandre de.
Gelukkig het volk, dat nog jubelen kan, En wandelen in het licht van uw aanschijn, o Jahweh;
16 I dit Navn skulle de fryde sig den ganske Dag, og i din Retfærdighed ophøjes de.
Dat zich altijd verheugt in uw Naam, En in uw gerechtigheid roemt.
17 Thi du er deres Styrkes Pris, og i din Velbehagelighed ophøjer du vort Horn.
Want Gij zijt onze heerlijke schutse, Door uw goedheid heft onze hoorn zich omhoog:
18 Thi Herren er vort Skjold og den Hellige i Israel vor Konge.
Want Jahweh is ons tot schild, Israëls Heilige tot Koning!
19 Da talte du til din Hellige i et Syn og sagde: Jeg har beredet Hjælp ved en Kæmpe, jeg har ophøjet en udvalgt ud af Folket.
Eens hebt Gij in visioenen gesproken, En tot uw getrouwe gezegd: Ik heb een dapperen strijder gekroond, Hoog verheven een jongeman uit het volk.
20 Jeg har fundet David, min Tjener, jeg har salvet ham med min hellige Olie.
Ik heb David, mijn dienaar, gevonden, Hem met mijn heilige olie gezalfd;
21 Ved ham skal min Haand holde fast, og min Arm skal styrke ham.
Mijn hand houdt hem vast, En mijn arm zal hem stutten!
22 Fjenden skal ikke plage ham, og en uretfærdig Mand skal ikke trænge ham.
Geen vijand zal hem bespringen, Geen booswicht benauwen;
23 Men jeg vil sønderknuse hans Modstandere for hans Ansigt og slaa dem, som hade ham.
Ik leg zijn vijanden voor hem neer, En sla zijn haters tegen de grond.
24 Men min Sandhed og min Miskundhed skulle være med ham, i mit Navn skal hans Horn ophøjes.
Mijn trouw en genade zullen hem steeds vergezellen, Door mijn Naam zal zijn hoorn zich verheffen;
25 Og jeg vil udstrække hans Haand til Havet og hans højre Haand til Floderne.
Ik leg zijn hand op de zee, Zijn rechter op de rivieren.
26 Han skal paakalde mig og sige: Du er min Fader, min Gud og min Frelses Klippe.
Hij mag tot Mij roepen: Mijn Vader zijt Gij, Mijn God en de Rots van mijn heil;
27 Og jeg vil gøre ham til den førstefødte, til den højeste over Kongerne paa Jorden.
En Ik zal hem tot eerstgeborene verheffen, Hoog boven de koningen der aarde.
28 Jeg vil bevare ham min Miskundhed evindelig, og min Pagt skal holdes ham trolig.
Eeuwig zal Ik hem mijn genade behouden, Onverbreekbaar zal mijn verbond met hem zijn:
29 Og jeg vil lade hans Sæd bestaa evindelig, og hans Trone, saa længe Himmelens Dage vare.
Ik zal zijn geslacht laten duren voor eeuwig, Zijn troon als de dagen des hemels!
30 Dersom hans Børn forlade min Lov, og de ikke vandre i mine Befalinger,
En mochten zijn zonen mijn wet verzaken, En niet wandelen naar mijn geboden,
31 dersom de vanhellige mine Skikke og ikke holde mine Bud:
Mijn voorschriften schenden, Mijn bevel overtreden:
32 Da vil jeg hjemsøge deres Overtrædelse med Riset og deres Misgerning med Plager.
Dan zal Ik wel met de roede hun misdaad bestraffen, En met slagen hun schuld,
33 Men min Miskundhed vil jeg ikke tage fra ham og ikke svige min Sandhed.
Maar hèm zal Ik mijn gunst niet onthouden, En mijn trouw niet verloochenen.
34 Jeg vil ikke vanhellige min Pagt og ikke forandre det, som er gaaet over mine Læber.
Mijn verbond zal Ik nimmer verbreken, Nooit veranderen wat Ik eens heb gezegd;
35 Eet har jeg svoret ved min Hellighed, jeg vil ikke lyve for David:
Bij mijn heiligheid heb Ik het eens en voor altijd gezworen, En nooit breek Ik David mijn woord!
36 Hans Sæd skal blive evindelig, og hans Trone som Solen for mig;
Zijn geslacht zal eeuwig bestaan, En zijn troon als de zon voor mijn aanschijn;
37 den skal befæstes som Maanen evindelig; og Vidnet i Skyen er trofast. (Sela)
Als de maan, die stand houdt voor eeuwig, En trouw in de wolken blijft staan.
38 Men nu har du forkastet og foragtet ham, du er fortørnet paa din Salvede.
En nu hebt Gij toch uw Gezalfde versmaad en verstoten, Tegen hem uw gramschap ontstoken;
39 Du har tilintetgjort Pagten med din Tjener, du har vanhelliget hans Krone ned i Støvet.
Het verbond met uw dienaar verbroken, Zijn kroon vertrapt op de grond.
40 Du har nedrevet alle hans Mure, du har bragt Ødelæggelse over hans Befæstninger.
Al zijn wallen hebt Gij geslecht, Zijn vestingen in puin gelegd;
41 Alle, som gik forbi paa Vejen, have plyndret ham, han er bleven til Spot for sine Naboer.
Iedereen plundert hem, die er voorbij gaat, En zijn buren spotten met hem.
42 Du har ophøjet hans Modstanderes højre Haand, du har glædet alle hans Fjender.
Gij hebt de rechterhand van zijn verdrukkers verhoogd, En al zijn vijanden van blijdschap doen juichen,
43 Ja, du lader hans skarpe Sværd vige tilbage og har ikke ladet ham bestaa i Krigen.
Doen wijken de kling van zijn zwaard, Hem geen stand doen houden in de strijd.
44 Du har ladet hans Glans høre op og kastet hans Trone til Jorden.
Gij hebt hem van zijn glorie beroofd, Zijn troon ter aarde geworpen;
45 Du har forkastet hans Ungdoms Dage, du har skjult ham med Haan. (Sela)
De dagen verkort van zijn jeugdige kracht, En hem met schande bedekt.
46 Hvor længe, Herre! vil du skjule dig evindelig? hvor længe skal din Harme brænde som Ild?
Hoe lang nog, Jahweh, zult Gij U maar altijd verbergen, En zal uw gramschap laaien als vuur?
47 Kom i Hu, hvad en Levetid er, til hvilken Forfængelighed du har skabt alle Menneskens Børn?
Bedenk toch, wat het leven is, Hoe vergankelijk Gij den mens hebt gemaakt.
48 Hvo er den Mand, som lever og ikke skal se Døden? som kan fri sin Sjæl fra Dødsrigets Vold? (Sela) (Sheol h7585)
Waar leeft de man, die de dood niet zal zien, Zijn leven kan redden uit de klauw van het graf? (Sheol h7585)
49 Herre! hvor ere dine forrige Naadegerninger, som du tilsvor David i din Sandhed?
Heer, waar zijn dan uw vroegere gunsten gebleven, Die Gij David bij uw trouw hadt bezworen?
50 Herre! kom dine Tjeneres Forsmædelse i Hu, som jeg bærer i min Barm, den fra alle de mange Folkefærd,
Ach Heer, gedenk toch de smaad van uw dienaar, De hoon der volken, die ik in mijn boezem verkrop,
51 med hvilken dine Fjender have bespottet, Herre! med hvilken de have bespottet din Salvedes Fodspor.
Waarmee uw vijanden schimpen, o Jahweh, En uw Gezalfde tergen bij iedere stap!
52 Lovet være Herren evindelig! Amen, ja, amen.
Gezegend zij Jahweh in eeuwigheid; Amen, Amen!
