Salme 81
1 Til Sangmesteren; til Githith; af Asaf.
Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt, Asafowi. Wesoło śpiewajcie Bogu mocy naszej; wykrzykajcie Bogu Jakóbowemu.
2 Synger med Fryd for Gud, vor Styrke, raaber med Glæde for Jakobs Gud!
Weźmijcie psalm, przydajcie bębęn, i wdzięczną harfę z lutnią.
3 Istemmer Lovsang, og giver Trommen, den liflige Harpe med Psalteren hid!
Zatrąbcie w trąbę na nowiu miesiąca, czasu ułożonego, w dzień święta naszego uroczystego.
4 Blæser i Trompeten ved Nymaane, ved Fuldmaane, til vor Højtidsdag!
Albowiem jest postanowienie w Izraelu, prawo Boga Jakóbowego.
5 Thi den er en Skik i Israel, en Lov for Jakobs Gud.
Na świadectwo w Józefie wystawił je, kiedy był wyszedł przeciw ziemi egipskiej, kędym słyszał język, któregom nie rozumiał.
6 Den satte han til et Vidnesbyrd i Josef, der han drog ud imod Ægyptens Land; jeg hørte en Røst, som jeg ikke kendte:
Wybawiłem, mówi Bóg, od brzemienia ramię jego, a ręce jego od dźwigania kotłów uwolnione.
7 „Jeg tog Byrden bort fra hans Skuldre, hans Hænder bleve befriede fra Bærekurven.
Gdyś mię w ucisku wzywał. wyrwałem cię, i wysłuchałem cię w skrytości gromu, doświadczałem cię u wód poswarku. (Sela)
8 Du paakaldte i Nøden, og jeg udfriede dig; jeg bønhørte dig fra Tordenskyens Skjul, jeg prøvede dig ved Meriba Vande. (Sela)
Tedym rzekł: Słuchaj, ludu mój! a oświadczę się przeciwko tobie, o Izraelu! będzieszli mię słuchał.
9 Hør, mit Folk! og jeg vil vidne imod dig; Israel! gid du vilde høre mig.
I nie będziesz miał boga cudzego, ani się będziesz kłaniał bogu obcemu;
10 Der skal ingen fremmed Gud være hos dig, og du skal ikke tilbede andre Folks Gud.
(Albowiem Jam Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi Egipskiej; ) otwórz usta twoje, a napełnięć je.
11 Jeg er Herren din Gud, som førte dig op fra Ægyptens Land; lad din Mund vidt op, og jeg vil fylde den.
Ale lud mój nie usłuchał głosu mego, a Izrael nie przestał na mnie.
12 Men mit Folk hørte ikke min Røst, og Israel vilde ikke tjene mig.
Przetoż puściłem ich za żądzami serca ich, i chodzili za radami swemi.
13 Og jeg lod dem fare i deres Hjertes Stivhed; de vandrede efter deres egne Raad.
Oby mię był lud mój posłuchał, a Izrael drogami mojemi chodził!
14 Gid mit Folk vilde høre mig! gid Israel vilde vandre paa mine Veje!
W krótkim czasie bym był nieprzyjaciół ich poniżył, a przeciw nieprzyjaciołom ich obróciłbym rękę swą.
15 Da vilde jeg om et lidet ydmyge deres Fjender og vende min Haand imod deres Modstandere.
Ci, którzy w nienawiści mają Pana, choć obłudnie, poddaćby się im musieli, i byłby czas ich aż na wieki.
16 De, som hade Herren, skulde smigre for det, og deres Tid skulde vare evindelig. Og jeg skulde bespise det med den bedste Hvede, ja, jeg vilde mætte dig med Honning af en Klippe”.
I karmiłbym ich tłustością pszenicy, a miodem z opoki nasyciłbym ich.
