Salme 81

1 Til Sangmesteren; til Githith; af Asaf.

Al la ĥorestro. Por la gitito. De Asaf. Laŭte kantu al Dio, nia forto; Ĝoje kriu al la Dio de Jakob.

2 Synger med Fryd for Gud, vor Styrke, raaber med Glæde for Jakobs Gud!

Sonigu kanton, donu tamburinon, Ĉarman harpon, kaj psalteron.

3 Istemmer Lovsang, og giver Trommen, den liflige Harpe med Psalteren hid!

Muziku per korno en novmonato, Je la plenluno, en la tago de nia festo.

4 Blæser i Trompeten ved Nymaane, ved Fuldmaane, til vor Højtidsdag!

Ĉar ĝi estas leĝo por Izrael Kaj ordono de la Dio de Jakob.

5 Thi den er en Skik i Israel, en Lov for Jakobs Gud.

Li aranĝis ĝin kiel ateston por Jozef, Kiam Li eliris kontraŭ la landon Egiptan. Lingvon, kiun mi ne konas, mi aŭdis:

6 Den satte han til et Vidnesbyrd i Josef, der han drog ud imod Ægyptens Land; jeg hørte en Røst, som jeg ikke kendte:

Mi liberigis lian dorson de ŝarĝo, Liaj manoj liberiĝis de korboj.

7 „Jeg tog Byrden bort fra hans Skuldre, hans Hænder bleve befriede fra Bærekurven.

En la mizero vi vokis, kaj Mi vin helpis; Mi respondis al vi en mistera loko de tondro; Mi esploris vin ĉe la akvo de Malpaco. (Sela)

8 Du paakaldte i Nøden, og jeg udfriede dig; jeg bønhørte dig fra Tordenskyens Skjul, jeg prøvede dig ved Meriba Vande. (Sela)

Aŭdu, ho Mia popolo, Mi atestos al vi; Ho Izrael, se vi Min aŭskultus!

9 Hør, mit Folk! og jeg vil vidne imod dig; Israel! gid du vilde høre mig.

Ne estu ĉe vi alia dio; Kaj ne adoru fremdan dion.

10 Der skal ingen fremmed Gud være hos dig, og du skal ikke tilbede andre Folks Gud.

Mi estas la Eternulo, via Dio, Kiu elkondukis vin el la lando Egipta; Malfermu larĝe vian buŝon, kaj Mi ĝin plenigos.

11 Jeg er Herren din Gud, som førte dig op fra Ægyptens Land; lad din Mund vidt op, og jeg vil fylde den.

Sed Mia popolo ne aŭskultis Mian voĉon, Izrael ne obeis Min.

12 Men mit Folk hørte ikke min Røst, og Israel vilde ikke tjene mig.

Kaj Mi lasis ilin al la kaprico de ilia koro, Ke ili iru laŭ siaj intencoj.

13 Og jeg lod dem fare i deres Hjertes Stivhed; de vandrede efter deres egne Raad.

Ho, se Mia popolo aŭskultus Min, Se Izrael irus per Miaj vojoj!

14 Gid mit Folk vilde høre mig! gid Israel vilde vandre paa mine Veje!

Rapide Mi faligus iliajn malamikojn, Kaj kontraŭ iliajn premantojn Mi direktus Mian manon.

15 Da vilde jeg om et lidet ydmyge deres Fjender og vende min Haand imod deres Modstandere.

La malamantoj de la Eternulo humiliĝus antaŭ Li, Kaj ilia bonstato estus eterna.

16 De, som hade Herren, skulde smigre for det, og deres Tid skulde vare evindelig. Og jeg skulde bespise det med den bedste Hvede, ja, jeg vilde mætte dig med Honning af en Klippe‟.

Kaj Mi manĝigus al ili grason de tritiko, Kaj Mi satigus vin per mielo el roko.