Salme 80

1 Til Sangmesteren; til „Lillierne‟; et Vidnesbyrd; af Asaf, en Psalme.

Ki te tino kaiwhakatangi. Hohanimi Erutu. He himene na Ahapa. Tahuri mai tou taringa, e te Hepara o Iharaira, e arahi nei i a Hohepa ano he kahui hipi; whiti mai koe e noho mai na i waenganui i nga kerupima;

2 Du Israels Hyrde! vend dine Øren hid, du, der leder Josef som en Hjord, du, som sidder over Keruber, aabenbar dig herligt!

Whakaohoohokia tou kaha i te aroaro o Eparaima, o Pineamine, o Manahi: a haere mai ki te whakaora i a matou.

3 Rejs din Magt for Efraim og Benjamin og Manasse og kom os til Frelse!

Whakahokia ake matou, e te Atua: kia marama mai tou mata, a ka ora matou.

4 Gud! hjælp os op igen og lad dit Ansigt lyse, saa blive vi frelste!

E Ihowa, e te Atua o nga mano, kia pehea ake te roa o tou riri ki te inoi a tau iwi?

5 Herre, Gud Zebaoth! hvor længe har du ladet Vreden ryge uagtet dit Folks Bøn?

Kua whangaia mai e koe he roimata hei taro ma ratou, he nui hoki te mehua roimata kua homai nei e koe kia inumia e ratou.

6 Du har bespist dem med Taarebrød og givet dem Taarer at drikke i fulde Maal.

Kua meinga matou e koe hei totohetanga ma o matou hoa, a e kataina ana matou e o matou hoariri.

7 Du sætter os til en Trætte for vore Naboer, og vore Fjender spotte os.

Whakahokia ake matou, e te Atua o nga mano; kia marama mai tou mata, a ka ora matou.

8 Gud Zebaoth! hjælp os op igen og lad dit Ansigt lyse, saa blive vi frelste.

I maua mai e koe he waina i Ihipa: ka oti i a koe nga tauiwi te panga, na whakatokia iho e koe.

9 Du førte en Vinstok fra Ægypten, du uddrev Hedningerne og plantede den.

I whakapaia e koe he tunga mona, na, ka hou ona pakiaka, a ka kapi te whenua.

10 Du ryddede for den, og den lod sine Rødder rodfæstes og opfyldte Landet.

Taumarumaru ana tona ata ki runga ki nga pukepuke; ko ona manga rite tonu ki nga hita a te Atua.

11 Bjerge bleve skjulte med dens Skygge, og dens Grene vare som Guds Cedre.

I tautotoro atu ona manga ki te moana, ona rara ki te awa.

12 Den udbreder sine Grene til Havet og sine unge Kviste til Floden.

He aha i pakaruhia ai e koe ona taiepa ki raro, kia kowhakiwhakia ai ia e nga tangata katoa e tika ana i te ara?

13 Hvorfor har du nedrevet Gærdet om den, saa at alle de, som gaa forbi ad Vejen, plukke i den?

Mongamonga noa i te poaka toa o te ngahere, e kainga ana e te kirehe mohoao o te parae.

14 Svinet fra Skoven roder om den, og vilde Dyr paa Marken afæde den.

Tahuri mai ano, e te Atua o nga mano, e inoi atu nei matou: titiro iho i te rangi, kia kite mai koe, ka toro mai i tenei waina.

15 Gud Zebaoth! vend dog om; sku ned af Himmelen og se til og besøg denne Vinstok

I te rakau i whakatokia e tou matau, i te manga hoki i meinga e koe kia pakari mau.

16 og den Pode, som din højre Haand plantede, og den Søn, som du gjorde stærk for dig.

Kua pau i te ahi, kua tuaina ki raro: ngaro iho ratou i te riri o tou mata.

17 Den er brændt med Ild, den er omhugget; de omkomme for dit Ansigts Trusel.

Waiho tou ringa i runga i te tangata o tou matau, i te tama a te tangata i whakakahangia e koe mau.

18 Lad din Haand være over, din højre Haands Mand, over den Menneskens Søn, som du gjorde stærk for dig.

Penei e kore matou e hoki atu i a koe: whakahauorangia matou, a ka karanga matou ki tou ingoa.

19 Saa ville vi ikke vige fra dig; lad du os leve, og vi ville paakalde dit Navn. Herre, Gud Zebaoth; hjælp os op igen, lad dit Ansigt lyse, saa blive vi frelste.

Whakahokia ake matou, e Ihowa, e te Atua o nga mano; kia marama mai tou mata, a ka ora matou.