Salme 78

1 Mit Folk! vend dine Øren til min Lære, bøjer eders Øren til min Munds Tale!

قصیدۀ آساف. ای قوم من، به تعالیم من گوش فرا دهید و به آنچه می‌گویم توجه نمایید.

2 Jeg vil oplade min Mund med Ordsprog, jeg vil udgyde mørke Taler fra fordums Tid,

زیرا می‌خواهم با مَثَلها سخن گویم. می‌خواهم معماهای قدیمی را برایتان شرح دهم.

3 dem, som vi have hørt og vide, og vore Fædre have fortalt os.

می‌خواهم آنچه را که از نیاکان خود شنیده‌ام تعریف کنم.

4 Dette ville vi ikke dølge for deres Børn, for den Slægt, som kommer herefter, men forkynde Herrens megen Pris og hans Styrke og hans underfulde Gerninger, som han har gjort.

اینها را باید تعریف کنیم و مخفی نسازیم تا فرزندان ما نیز بدانند که خداوند با قدرت خود چه کارهای شگفت‌انگیز و تحسین برانگیزی انجام داده است.

5 Han oprettede et Vidnesbyrd i Jakob og satte en Lov i Israel, i hvilken han bød vore Fædre at kundgøre dem for deres Børn,

خدا احکام و دستورهای خود را به قوم اسرائیل داد و به ایشان امر فرمود که آنها را به فرزندانشان بیاموزند

6 paa det den Slægt, som kom herefter, de Børn, som skulde fødes, kunde vide det, at de kunde staa op og fortælle det for deres Børn,

و فرزندان ایشان نیز به نوبهٔ خود آن احکام را به فرزندان خود تعلیم دهند تا به این ترتیب هر نسلی با احکام و دستورهای خدا آشنا گردد.

7 og at de maatte sætte deres Haab paa Gud og ikke glemme Guds Gerninger, men bevare hans Bud;

به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که بر خدا توکل نمایند و کارهایی را که او برای نیاکانشان انجام داده است، فراموش نکنند و پیوسته مطیع دستورهایش باشند.

8 og at de ikke skulde vorde som deres Fædre, en modvillig og genstridig Slægt, en Slægt, som ikke beredte sit Hjerte, og hvis Aand ikke holdt trofast ved Gud.

در نتیجه آنها مانند نیاکان خود مردمی سرکش و یاغی نخواهند شد که ایمانی سست و ناپایدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند.

9 Efraims Børn vare rustede Bueskytter, men svigtede paa Stridens Dag.

افراد قبیلهٔ افرایم با وجود اینکه به تیر و کمان مجهز بودند و در تیراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند.

10 De holdt ikke Guds Pagt og vægrede sig ved at vandre i hans Lov.

آنان پیمان خود را که با خدا بسته بودند، شکستند و نخواستند مطابق دستورهای او زندگی کنند.

11 Og de glemte hans Gerninger og hans underfulde Ting, som han havde ladet dem se.

کارها و معجزات او را که برای ایشان و نیاکانشان در مصر انجام داده بود، فراموش کردند،

12 For deres Fædre havde han gjort Undere i Ægyptens Land, paa Zoans Mark.

کارهای شگفت‌انگیزی که برای نیاکانشان در دشت صوعن در سرزمین مصر انجام داده بود.

13 Han adskilte Havet og lod dem gaa igennem og optaarnede Vandet som en Dynge.

خدا دریای سرخ را شکافت و آبها را مانند دیوار بر پا نگه داشت تا ایشان از آن عبور کنند.

14 Og han ledede dem om Dagen ved Skyen og den ganske Nat ved Ildens Lys.

بنی‌اسرائیل را در روز به‌وسیلۀ ستون ابر راهنمایی می‌کرد و در شب توسط روشنایی آتش!

15 Han kløvede Klipper i Ørken og gav dem at drikke som af store Dyb.

در بیابان صخره‌ها را شکافت و برای آنها آب فراهم آورد.

16 Og han lod Bække strømme frem af Klippen og lod Vand rinde ned som Floder.

بله، از صخره چشمه‌های آب جاری ساخت!

17 Men de bleve endnu ved med at synde imod ham, med at være genstridige imod den Højeste i Ørken.

ولی با وجود این، ایشان بار دیگر نسبت به خدای متعال گناه ورزیدند و در صحرا از فرمان او سر پیچیدند.

18 Og de fristede Gud i deres Hjerte, saa at de begærede Mad for deres Lyst.

آنها خدا را امتحان کردند و از او خوراک خواستند.

19 Og de talte imod Gud; de sagde: Mon Gud kan berede et Bord i Ørken?

حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیه کند؟

20 Se, han har slaget Klippen, saa at der flød Vand, og Bækkene løb over; mon han og kan give Brød; mon han kan skaffe Kød for sit Folk?

درست است که او از صخره آب بیرون آورد و بر زمین جاری ساخت، ولی آیا می‌تواند نان و گوشت را نیز برای قوم خود فراهم کند؟»

21 Derfor, da Herren hørte det, blev han fortørnet; og en Ild optændtes imod Jakob, og en Vrede opkom imod Israel,

خداوند چون این را شنید غضبناک شد و آتش خشم او علیه اسرائیل شعله‌ور گردید،

22 fordi de ikke troede paa Gud og ikke forlode sig paa hans Frelse.

زیرا آنها ایمان نداشتند که خدا قادر است احتیاج آنها را برآورد.

23 Og han bød Skyerne heroventil og oplod Himlenes Døre.

با وجود این، خدا درهای آسمان را گشود

24 Og han lod Man regne paa dem til at æde og gav dem Himmelkorn.

و نان آسمانی را برای ایشان بارانید تا بخورند و سیر شوند.

25 Hver aad de stærkes Brød; han sendte dem Mad til Mættelse.

بله، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا که می‌توانستند بخورند خدا به ایشان عطا فرمود.

26 Han lod Østenvejr fare frem under Himmelen og førte Søndenvejr frem ved sin Styrke.

سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد

27 Og han lod Kød regne ned over dem som Støv og flyvende Fugle som Havets Sand.

تا پرندگان بی‌شماری همچون شنهای ساحل دریا برای قوم او بیاورند.

28 Og han lod dem falde midt i sin Lejr, trindt omkring sine Boliger.

پرندگان در اردوی اسرائیل، اطراف خیمه‌ها فرود آمدند.

29 Og de aade og bleve saare mætte; han tilførte dem det, som de havde faaet Lyst til.

پس خوردند و سیر شدند؛ آنچه را که خواستند خدا به ایشان داد.

30 De havde ikke styret deres Lyst, deres Mad var endnu i deres Mund:

اما پیش از آنکه هوس آنها ارضا شود، در حالی که هنوز غذا در دهانشان بود،

31 Da opsteg Guds Vrede imod dem, og han ihjelslog nogle iblandt de kraftigste af dem; og han nedslog de unge Mænd i Israel.

غضب خدا بر ایشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائیل را کشت.

32 Med alt det syndede de endnu og troede ikke paa hans underfulde Gerninger.

با وجود این همه معجزات، بنی‌اسرائیل باز نسبت به خدا گناه کردند و به کارهای شگفت‌انگیز او ایمان نیاوردند.

33 Derfor lod han deres Dage svinde hen i Forfængelighed og deres Aar i Forskrækkelse.

بنابراین خدا کاری کرد که آنها روزهایشان را در بیابان تلف کنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند.

34 Naar han slog dem ihjel, da søgte de ham, og de vendte om og søgte Gud aarle.

هنگامی که خدا عده‌ای از آنان را کشت بقیه توبه کرده، به سوی او بازگشت نمودند

35 Og de kom i Hu, at Gud var deres Klippe, og Gud, den Højeste, deres Genløser.

و به یاد آوردند که خدای متعال پناهگاه و پشتیبان ایشان است.

36 Men de talte slesk for ham med deres Mund og løj for ham med deres Tunger.

اما توبهٔ آنها از صمیم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند.

37 Men deres Hjerte var ikke fast med ham, og de bleve ikke bestandige i hans Pagt.

دل بنی‌اسرائیل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند.

38 Dog, han er barmhjertig, han soner Misgerning og fordærver ikke; han vendte sin Vrede mangfoldige Gange bort fra dem og lod ej sin Harme helt bryde frem.

اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ایشان را بخشید و آنها را از بین نبرد. بارها غضب خود را از بنی‌اسرائیل برگردانید،

39 Og han kom i Hu, at de vare Kød, et Aandepust, som farer hen og ej kommer tilbage.

زیرا می‌دانست که ایشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بیش نیست.

40 Hvor tit vare de genstridige imod ham i Ørken, bedrøvede ham i de øde Steder.

بنی‌اسرائیل در بیابان چندین مرتبه سر از فرمان خداوند پیچیدند و او را رنجاندند.

41 Og de fristede Gud paany og mestrede den Hellige i Israel.

بارها و بارها خدای مقدّس اسرائیل را آزمایش کردند و به او بی‌حرمتی نمودند.

42 De kom ikke hans Haand i Hu paa den Dag, da han udløste dem af Nød;

قدرت عظیم او را فراموش کردند و روزی را که او ایشان را از دست دشمن رهانیده بود به یاد نیاوردند.

43 da han satte sine Tegn i Ægypten og sine Undere paa Zoans Mark;

بلاهایی را که او در منطقهٔ صوعن بر مصری‌ها نازل کرده بود، فراموش کردند.

44 da han forandrede deres Floder til Blod og deres Strømme, saa at de ikke kunde drikke af dem;

در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبدیل نمود تا مصری‌ها نتوانند از آن بنوشند.

45 og han sendte alle Haande Utøj paa dem, som aad dem, og Frøer, som voldte dem Fordærvelse;

انواع پشه‌ها را به میان مصری‌ها فرستاد تا آنها را بگزند. خانه‌های آنها را پر از قورباغه کرد.

46 og han gav Kornormen deres Grøde og Græshoppen deres Arbejde;

محصولات و مزارع ایشان را به‌وسیلۀ کرم و ملخ از بین برد.

47 han slog deres Vintræer med Hagelen og deres Morbærtræer med Isstykker;

تاکستانها و درختان انجیرشان را با تگرگ درشت خراب کرد.

48 og han overantvordede deres Dyr til Hagelen og deres Kvæg til Lynene;

رمه‌ها و گله‌هایشان را با رعد و برق و تگرگ تلف کرد.

49 han sendte sin grumme Vrede paa dem, Harme og Fortørnelse og Angest, en Sending af Ulykkesbud;

او آتش خشم خود را همچون فرشتگان مرگ به جان ایشان فرستاد.

50 han banede Vej for sin Vrede, han sparede ikke deres Sjæl fra Døden, og han overantvordede deres Liv til Pesten;

او غضب خود را از ایشان باز نداشت بلکه بلایی فرستاد و جان آنها را گرفت.

51 og han slog alle førstefødte i Ægypten, Kraftens Førstegrøde i Kams Telte;

همهٔ پسران نخست‌زادهٔ مصری را کشت.

52 men sit Folk lod han drage ud som Faareflokken og førte dem i Ørken som Hjorden;

آنگاه بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد و آنها را همچون گلهٔ گوسفند به بیابان هدایت کرد.

53 og han ledede dem tryggelig, at de ikke flygtede; men Havet skjulte deres Fjender.

ایشان را به راههای امن و بی‌خطر راهنمایی کرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دریای سرخ غرق شدند.

54 Og han førte dem til sin Helligheds Landemærke, til dette Bjerg, som hans højre Haand havde forhvervet;

سرانجام خدا اجداد ما را به این سرزمین مقدّس آورد، یعنی همین کوهستانی که با دست توانای خود آن را تسخیر نمود.

55 og han uddrev Hedningerne for deres Ansigt og lod disses Land tilfalde dem som Arvedel; og han lod Israels Stammer bo i deres Telte.

ساکنان این سرزمین را از پیش روی ایشان بیرون راند؛ سرزمین موعود را بین قبایل اسرائیل تقسیم نمود و به آنها اجازه داد که در خانه‌های آنجا سکونت گزینند.

56 Men de fristede Gud, den Højeste, og vare genstridige imod ham og agtede ikke paa hans Vidnesbyrd.

اما با این همه، خدای متعال را امتحان کردند و از فرمان او سر پیچیدند و دستورهایش را اجرا نکردند.

57 Og de vendte sig bort og bleve troløse som deres Fædre, de sloge tilbage som en falsk Bue.

مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خیانت کردند و همچون کمانی کج، غیرقابل اعتماد شدند.

58 Og de opirrede ham ved deres Høje og gjorde ham nidkær ved deres udskaarne Billeder.

بتکده‌ها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به این وسیله خشم خداوند را برانگیختند.

59 Der Gud det hørte, da blev han fortørnet, og han foragtede Israel saare.

وقتی خدا چنین بی‌وفایی از اسرائیل دید، بسیار غضبناک گردید و آنها را به کلی طرد کرد.

60 Han forlod Boligen i Silo, det Paulun, som han havde sat til at bo udi iblandt Menneskene.

خیمهٔ عبادت را که در شیلوه بر پا ساخته بود ترک کرد

61 Og han gav sin Magt i Fangenskab og sin Herlighed i Fjendens Haand.

و صندوق مقدّس را که مظهر قدرت و حضورش در بین اسرائیل بود، به دست دشمن سپرد.

62 Og han overantvordede sit Folk til Sværd og fortørnedes paa sin Arv.

بر قوم برگزیدهٔ خویش غضبناک گردید و آنها را به دم شمشیر دشمنان سپرد.

63 Ild fortærede deres unge Mandskab, og deres Jomfruer fik ingen Brudesang.

جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نکردند.

64 Deres Præster faldt for Sværdet, og deres Enker begræd dem ikke.

کاهنانشان به دم شمشیر افتادند و زنهایشان نتوانستند برای آنها سوگواری کنند.

65 Da opvaagnede Herren som en sovende, som en Helt, der jubler af Vin.

سرانجام خداوند همچون کسی که از خواب بیدار شود، و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردد، به یاری اسرائیل برخاست.

66 Og han slog sine Fjender tilbage, han gjorde dem en evig Skam.

دشمنان قوم خود را شکست داده، آنها را برای همیشه رسوا ساخت.

67 Og han forkastede Josefs Telt og udvalgte ikke Efraims Stamme;

او فرزندان یوسف و قبیلهٔ افرایم را طرد نمود

68 men han udvalgte Judas Stamme, Zions Bjerg, som han elskede.

اما قبیلهٔ یهودا و کوه صهیون را که از قبل دوست داشت، برگزید.

69 Og han byggede sin Helligdom lig Højderne, lig Jorden, hvilke han har grundfæstet evindelig.

در آنجا خانهٔ مقدّس خود را مانند کوههای محکم و پابرجای دنیا، جاودانه بر پا نمود.

70 Og han udvalgte David, sin Tjener, og tog ham fra Faarestierne;

سپس خدمتگزار خود داوود را که گوسفندان پدرش را می‌چرانید، برگزید.

71 fra Faarene, som gave Die, lod han ham komme at vogte Jakob sit Folk og Israel sin Arv.

او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائیل نصب نمود.

72 Og han vogtede dem efter sit Hjertes Oprigtighed og ledede dem med forstandig Haand.

داوود با صمیم قلب از اسرائیل مراقبت نمود و با مهارت کامل ایشان را رهبری کرد.