Salme 78
1 Mit Folk! vend dine Øren til min Lære, bøjer eders Øren til min Munds Tale!
Instruo de Asaf. Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.
2 Jeg vil oplade min Mund med Ordsprog, jeg vil udgyde mørke Taler fra fordums Tid,
Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.
3 dem, som vi have hørt og vide, og vore Fædre have fortalt os.
Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,
4 Dette ville vi ikke dølge for deres Børn, for den Slægt, som kommer herefter, men forkynde Herrens megen Pris og hans Styrke og hans underfulde Gerninger, som han har gjort.
Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.
5 Han oprettede et Vidnesbyrd i Jakob og satte en Lov i Israel, i hvilken han bød vore Fædre at kundgøre dem for deres Børn,
Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,
6 paa det den Slægt, som kom herefter, de Børn, som skulde fødes, kunde vide det, at de kunde staa op og fortælle det for deres Børn,
Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.
7 og at de maatte sætte deres Haab paa Gud og ikke glemme Guds Gerninger, men bevare hans Bud;
Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;
8 og at de ikke skulde vorde som deres Fædre, en modvillig og genstridig Slægt, en Slægt, som ikke beredte sit Hjerte, og hvis Aand ikke holdt trofast ved Gud.
Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.
9 Efraims Børn vare rustede Bueskytter, men svigtede paa Stridens Dag.
La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;
10 De holdt ikke Guds Pagt og vægrede sig ved at vandre i hans Lov.
Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;
11 Og de glemte hans Gerninger og hans underfulde Ting, som han havde ladet dem se.
Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.
12 For deres Fædre havde han gjort Undere i Ægyptens Land, paa Zoans Mark.
Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.
13 Han adskilte Havet og lod dem gaa igennem og optaarnede Vandet som en Dynge.
Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;
14 Og han ledede dem om Dagen ved Skyen og den ganske Nat ved Ildens Lys.
Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;
15 Han kløvede Klipper i Ørken og gav dem at drikke som af store Dyb.
Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;
16 Og han lod Bække strømme frem af Klippen og lod Vand rinde ned som Floder.
Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.
17 Men de bleve endnu ved med at synde imod ham, med at være genstridige imod den Højeste i Ørken.
Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;
18 Og de fristede Gud i deres Hjerte, saa at de begærede Mad for deres Lyst.
Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;
19 Og de talte imod Gud; de sagde: Mon Gud kan berede et Bord i Ørken?
Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?
20 Se, han har slaget Klippen, saa at der flød Vand, og Bækkene løb over; mon han og kan give Brød; mon han kan skaffe Kød for sit Folk?
Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?
21 Derfor, da Herren hørte det, blev han fortørnet; og en Ild optændtes imod Jakob, og en Vrede opkom imod Israel,
Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;
22 fordi de ikke troede paa Gud og ikke forlode sig paa hans Frelse.
Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.
23 Og han bød Skyerne heroventil og oplod Himlenes Døre.
Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;
24 Og han lod Man regne paa dem til at æde og gav dem Himmelkorn.
Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.
25 Hver aad de stærkes Brød; han sendte dem Mad til Mættelse.
Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.
26 Han lod Østenvejr fare frem under Himmelen og førte Søndenvejr frem ved sin Styrke.
Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;
27 Og han lod Kød regne ned over dem som Støv og flyvende Fugle som Havets Sand.
Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;
28 Og han lod dem falde midt i sin Lejr, trindt omkring sine Boliger.
Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.
29 Og de aade og bleve saare mætte; han tilførte dem det, som de havde faaet Lyst til.
Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.
30 De havde ikke styret deres Lyst, deres Mad var endnu i deres Mund:
Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,
31 Da opsteg Guds Vrede imod dem, og han ihjelslog nogle iblandt de kraftigste af dem; og han nedslog de unge Mænd i Israel.
La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.
32 Med alt det syndede de endnu og troede ikke paa hans underfulde Gerninger.
Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.
33 Derfor lod han deres Dage svinde hen i Forfængelighed og deres Aar i Forskrækkelse.
Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.
34 Naar han slog dem ihjel, da søgte de ham, og de vendte om og søgte Gud aarle.
Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;
35 Og de kom i Hu, at Gud var deres Klippe, og Gud, den Højeste, deres Genløser.
Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.
36 Men de talte slesk for ham med deres Mund og løj for ham med deres Tunger.
Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;
37 Men deres Hjerte var ikke fast med ham, og de bleve ikke bestandige i hans Pagt.
Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.
38 Dog, han er barmhjertig, han soner Misgerning og fordærver ikke; han vendte sin Vrede mangfoldige Gange bort fra dem og lod ej sin Harme helt bryde frem.
Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.
39 Og han kom i Hu, at de vare Kød, et Aandepust, som farer hen og ej kommer tilbage.
Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.
40 Hvor tit vare de genstridige imod ham i Ørken, bedrøvede ham i de øde Steder.
Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!
41 Og de fristede Gud paany og mestrede den Hellige i Israel.
Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.
42 De kom ikke hans Haand i Hu paa den Dag, da han udløste dem af Nød;
Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,
43 da han satte sine Tegn i Ægypten og sine Undere paa Zoans Mark;
Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;
44 da han forandrede deres Floder til Blod og deres Strømme, saa at de ikke kunde drikke af dem;
Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.
45 og han sendte alle Haande Utøj paa dem, som aad dem, og Frøer, som voldte dem Fordærvelse;
Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;
46 og han gav Kornormen deres Grøde og Græshoppen deres Arbejde;
Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;
47 han slog deres Vintræer med Hagelen og deres Morbærtræer med Isstykker;
Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;
48 og han overantvordede deres Dyr til Hagelen og deres Kvæg til Lynene;
Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;
49 han sendte sin grumme Vrede paa dem, Harme og Fortørnelse og Angest, en Sending af Ulykkesbud;
Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.
50 han banede Vej for sin Vrede, han sparede ikke deres Sjæl fra Døden, og han overantvordede deres Liv til Pesten;
Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;
51 og han slog alle førstefødte i Ægypten, Kraftens Førstegrøde i Kams Telte;
Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.
52 men sit Folk lod han drage ud som Faareflokken og førte dem i Ørken som Hjorden;
Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;
53 og han ledede dem tryggelig, at de ikke flygtede; men Havet skjulte deres Fjender.
Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;
54 Og han førte dem til sin Helligheds Landemærke, til dette Bjerg, som hans højre Haand havde forhvervet;
Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;
55 og han uddrev Hedningerne for deres Ansigt og lod disses Land tilfalde dem som Arvedel; og han lod Israels Stammer bo i deres Telte.
Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.
56 Men de fristede Gud, den Højeste, og vare genstridige imod ham og agtede ikke paa hans Vidnesbyrd.
Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;
57 Og de vendte sig bort og bleve troløse som deres Fædre, de sloge tilbage som en falsk Bue.
Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;
58 Og de opirrede ham ved deres Høje og gjorde ham nidkær ved deres udskaarne Billeder.
Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.
59 Der Gud det hørte, da blev han fortørnet, og han foragtede Israel saare.
Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;
60 Han forlod Boligen i Silo, det Paulun, som han havde sat til at bo udi iblandt Menneskene.
Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;
61 Og han gav sin Magt i Fangenskab og sin Herlighed i Fjendens Haand.
Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;
62 Og han overantvordede sit Folk til Sværd og fortørnedes paa sin Arv.
Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.
63 Ild fortærede deres unge Mandskab, og deres Jomfruer fik ingen Brudesang.
Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;
64 Deres Præster faldt for Sværdet, og deres Enker begræd dem ikke.
Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.
65 Da opvaagnede Herren som en sovende, som en Helt, der jubler af Vin.
Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.
66 Og han slog sine Fjender tilbage, han gjorde dem en evig Skam.
Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.
67 Og han forkastede Josefs Telt og udvalgte ikke Efraims Stamme;
Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;
68 men han udvalgte Judas Stamme, Zions Bjerg, som han elskede.
Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;
69 Og han byggede sin Helligdom lig Højderne, lig Jorden, hvilke han har grundfæstet evindelig.
Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.
70 Og han udvalgte David, sin Tjener, og tog ham fra Faarestierne;
Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.
71 fra Faarene, som gave Die, lod han ham komme at vogte Jakob sit Folk og Israel sin Arv.
De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.
72 Og han vogtede dem efter sit Hjertes Oprigtighed og ledede dem med forstandig Haand.
Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.
