Salme 78
1 Mit Folk! vend dine Øren til min Lære, bøjer eders Øren til min Munds Tale!
Asəfin maskili. Ey xalqım, təlimimi dinləyin, Dilimdən çıxan sözləri eşidin.
2 Jeg vil oplade min Mund med Ordsprog, jeg vil udgyde mørke Taler fra fordums Tid,
Ağzımı bu məsəllə açıb Keçmişdəki müəmmaları bəyan edəcəyəm.
3 dem, som vi have hørt og vide, og vore Fædre have fortalt os.
Bunları eşitmişik, bilirik, Bizə atalarımız nəql edib.
4 Dette ville vi ikke dølge for deres Børn, for den Slægt, som kommer herefter, men forkynde Herrens megen Pris og hans Styrke og hans underfulde Gerninger, som han har gjort.
Bunu onların nəvələrindən gizlətməyəcəyik; Rəbbin həmdə layiq işlərini, Onun qüdrətini, etdiyi xariqələri Gələcək nəsillərə söyləyəcəyik.
5 Han oprettede et Vidnesbyrd i Jakob og satte en Lov i Israel, i hvilken han bød vore Fædre at kundgøre dem for deres Børn,
Rəbb öyüd vermək üçün Yaqub nəslinə – İsrailə bir təlim qoydu. Ata-babalarımıza əmr etdi ki, Bu təlimi övladlarına öyrətsin.
6 paa det den Slægt, som kom herefter, de Børn, som skulde fødes, kunde vide det, at de kunde staa op og fortælle det for deres Børn,
Qoy gələcək nəsil də bilsin, Gələcəkdə doğulacaq övladlar da Balalarına bu təlimi verə bilsin.
7 og at de maatte sætte deres Haab paa Gud og ikke glemme Guds Gerninger, men bevare hans Bud;
Qoy ümidlərini Allaha bağlasınlar, Allahın işlərini unutmasınlar, Əmrlərini yerinə yetirsinlər.
8 og at de ikke skulde vorde som deres Fædre, en modvillig og genstridig Slægt, en Slægt, som ikke beredte sit Hjerte, og hvis Aand ikke holdt trofast ved Gud.
Qoy ata-babaları kimi olmasınlar, Çünki onlar dikbaş, üsyankar bir nəsil idi. Allaha ürəkləri dönük, Könülləri vəfasız idi.
9 Efraims Børn vare rustede Bueskytter, men svigtede paa Stridens Dag.
Efrayim övladları ox-kamanla silahlandılar, Amma döyüş günü tez geriyə qayıtdılar.
10 De holdt ikke Guds Pagt og vægrede sig ved at vandre i hans Lov.
Allahın əhdini pozanlar belə etdilər, Sənin qanunlarınla yaşamaq istəmədilər.
11 Og de glemte hans Gerninger og hans underfulde Ting, som han havde ladet dem se.
Allahın işlərini, Göstərdiyi xariqələrini unutdular.
12 For deres Fædre havde han gjort Undere i Ægyptens Land, paa Zoans Mark.
Allah Misir torpağında, Soan bölgəsində, Ata-babalarının gözləri önündə xariqələr göstərmişdi.
13 Han adskilte Havet og lod dem gaa igennem og optaarnede Vandet som en Dynge.
Dənizi yarıb onları keçirmişdi, Suları divar kimi saxlamışdı.
14 Og han ledede dem om Dagen ved Skyen og den ganske Nat ved Ildens Lys.
Onlara gündüz buludla, Bütün gecə şəfəq saçan alovla yol göstərmişdi.
15 Han kløvede Klipper i Ørken og gav dem at drikke som af store Dyb.
Çöldə qayaları yarmışdı, İçsinlər deyə ümman kimi bol su çıxarmışdı.
16 Og han lod Bække strømme frem af Klippen og lod Vand rinde ned som Floder.
Qayadan suları sel kimi çıxarmışdı, Bu suları çaylar kimi axıtmışdı.
17 Men de bleve endnu ved med at synde imod ham, med at være genstridige imod den Højeste i Ørken.
Amma onlar günah etməyi davam etdirdilər, Səhrada Haqq-Taalaya qarşı üsyankar oldular.
18 Og de fristede Gud i deres Hjerte, saa at de begærede Mad for deres Lyst.
İştahaları artdı, yemək tələb etdilər, Ürəklərində Allahı sınağa çəkdilər.
19 Og de talte imod Gud; de sagde: Mon Gud kan berede et Bord i Ørken?
Allahın əleyhinə belə danışdılar: «Məgər Allah çöldə süfrə qura bilər?
20 Se, han har slaget Klippen, saa at der flød Vand, og Bækkene løb over; mon han og kan give Brød; mon han kan skaffe Kød for sit Folk?
Nə olsun qayaya vuranda sular axdı, Sellər aşıb-daşdı. Görəsən O, çörək verə bilərmi? Xalqına ət verə bilərmi?»
21 Derfor, da Herren hørte det, blev han fortørnet; og en Ild optændtes imod Jakob, og en Vrede opkom imod Israel,
Rəbb bunu eşidərkən qəzəbləndi, Yaquba qarşı alovunu yerə tökdü, İsrailə qarşı hiddəti artdı.
22 fordi de ikke troede paa Gud og ikke forlode sig paa hans Frelse.
Çünki onlar Allaha inanmırdılar, Onun qurtuluşuna arxalanmırdılar.
23 Og han bød Skyerne heroventil og oplod Himlenes Døre.
Bununla belə, uca səmaya əmr etdi, Göylərin qapılarını açdırdı.
24 Og han lod Man regne paa dem til at æde og gav dem Himmelkorn.
Onlara yemək üçün manna yağdırdı, Göylərin taxılını verdi.
25 Hver aad de stærkes Brød; han sendte dem Mad til Mættelse.
İnsan mələklərin çörəyindən yedi, Onlara doyunca yemək verildi.
26 Han lod Østenvejr fare frem under Himmelen og førte Søndenvejr frem ved sin Styrke.
Göylərdə şərq küləyini əsdirdi, Qüdrəti ilə cənub küləyini gətirdi.
27 Og han lod Kød regne ned over dem som Støv og flyvende Fugle som Havets Sand.
Başlarına toz kimi ət yağdırdı, Onlara dənizdəki qum qədər quşlar göndərdi.
28 Og han lod dem falde midt i sin Lejr, trindt omkring sine Boliger.
Düşərgələrinin ortasına, Qaldıqları yerin ətrafına səpələdi.
29 Og de aade og bleve saare mætte; han tilførte dem det, som de havde faaet Lyst til.
Onlar doyunca, çox yedi, İştahaları çəkən şeyləri onlara verdi.
30 De havde ikke styret deres Lyst, deres Mad var endnu i deres Mund:
Lakin iştahaları qurtarmamış, Yemək ağızlarında olarkən
31 Da opsteg Guds Vrede imod dem, og han ihjelslog nogle iblandt de kraftigste af dem; og han nedslog de unge Mænd i Israel.
Allah onlara qarşı hiddətini artırdı, Ətli-canlılarını qırdı, İsrail igidlərini vurub yerə sərdi.
32 Med alt det syndede de endnu og troede ikke paa hans underfulde Gerninger.
Bununla belə, günahlarını davam etdirdilər, Onun xariqələrinə inanmadılar.
33 Derfor lod han deres Dage svinde hen i Forfængelighed og deres Aar i Forskrækkelse.
Buna görə də günlərini puç etdi, Dəhşətlə ömürlərini sona yetirdi.
34 Naar han slog dem ihjel, da søgte de ham, og de vendte om og søgte Gud aarle.
Ölənləri görüb Allahı axtardılar, Geri dönüb Allahı səylə aradılar.
35 Og de kom i Hu, at Gud var deres Klippe, og Gud, den Højeste, deres Genløser.
Yadlarına düşdü ki, Allah onların Qayası idi, Allah-Taala onların Satınalanı idi.
36 Men de talte slesk for ham med deres Mund og løj for ham med deres Tunger.
Lakin ağızları ilə Ona yaltaqlanırdılar, Dilləri ilə Ona yalan danışırdılar.
37 Men deres Hjerte var ikke fast med ham, og de bleve ikke bestandige i hans Pagt.
Qəlblərində Ona qarşı dönük olmuşdular, Əhdinə vəfasız çıxmışdılar.
38 Dog, han er barmhjertig, han soner Misgerning og fordærver ikke; han vendte sin Vrede mangfoldige Gange bort fra dem og lod ej sin Harme helt bryde frem.
Allah isə rəhmlidir, günahı bağışlayır, Günahkarı yox etmir. Dəfələrlə qəzəbini saxlayır, Hiddətini tamamilə oyanmağa qoymayır.
39 Og han kom i Hu, at de vare Kød, et Aandepust, som farer hen og ej kommer tilbage.
Yada saldı ki, onlar yalnız bəşərdir, Onlar əsən, geri dönməyən küləyə bənzəyir.
40 Hvor tit vare de genstridige imod ham i Ørken, bedrøvede ham i de øde Steder.
Neçə dəfə səhrada Ona qarşı üsyankar oldular, Neçə dəfə çöllükdə Onu kədərləndirdilər!
41 Og de fristede Gud paany og mestrede den Hellige i Israel.
Allahı dönə-dönə sınadılar, İsrailin Müqəddəsinin xətrinə dəydilər.
42 De kom ikke hans Haand i Hu paa den Dag, da han udløste dem af Nød;
Xatırlamadılar Onun qüdrətini, Düşməndən azad etdiyi günü,
43 da han satte sine Tegn i Ægypten og sine Undere paa Zoans Mark;
Misirdə göstərdiyi əlamətləri, Soan bölgəsində göstərdiyi möcüzələri.
44 da han forandrede deres Floder til Blod og deres Strømme, saa at de ikke kunde drikke af dem;
Misirlilər sulardan içə bilməsinlər deyə Suları qana döndərib çaylardan axıtmışdı.
45 og han sendte alle Haande Utøj paa dem, som aad dem, og Frøer, som voldte dem Fordærvelse;
Onları göndərdiyi mozalanlara yem etmişdi, Göndərdiyi qurbağalar ölkələrini xarabaya çevirmişdi.
46 og han gav Kornormen deres Grøde og Græshoppen deres Arbejde;
Əkinlərini tırtıllara, Zəhmətlərinin bəhərini çəyirtkələrə vermişdi.
47 han slog deres Vintræer med Hagelen og deres Morbærtræer med Isstykker;
Üzümlərini dolu ilə, Firon ənciri ağaclarını şaxta ilə məhv etmişdi.
48 og han overantvordede deres Dyr til Hagelen og deres Kvæg til Lynene;
Naxırlarını dolu ilə, Sürülərini şimşəklə qırmışdı.
49 han sendte sin grumme Vrede paa dem, Harme og Fortørnelse og Angest, en Sending af Ulykkesbud;
Onların üzərinə qızğın qəzəbini, Hirsini, hiddətini, dərdləri, Bir qoşun ölüm mələklərini tökmüşdü.
50 han banede Vej for sin Vrede, han sparede ikke deres Sjæl fra Døden, og han overantvordede deres Liv til Pesten;
Qızğın qəzəbinə yol açmışdı, Əsirgəmədən canlarına ölüm vermişdi, Həyatlarına bəla gətirmişdi.
51 og han slog alle førstefødte i Ægypten, Kraftens Førstegrøde i Kams Telte;
Hər Misirlinin ilk oğlunu, Ham nəslindən hər kişinin belindən gələn ilk oğlunu qırmışdı.
52 men sit Folk lod han drage ud som Faareflokken og førte dem i Ørken som Hjorden;
Öz xalqını isə qoyun kimi oradan çıxarmışdı, Çöldən onları sürü kimi aparmışdı.
53 og han ledede dem tryggelig, at de ikke flygtede; men Havet skjulte deres Fjender.
Onları qorxudan uzaq, asayiş içində aparmışdı, Düşmənləri isə dənizdə qərq olmuşdu.
54 Og han førte dem til sin Helligheds Landemærke, til dette Bjerg, som hans højre Haand havde forhvervet;
Onları Öz müqəddəs torpağına, Sağ əli ilə aldığı dağlar diyarına gətirdi.
55 og han uddrev Hedningerne for deres Ansigt og lod disses Land tilfalde dem som Arvedel; og han lod Israels Stammer bo i deres Telte.
Onların qarşısından başqa millətləri qovdu, Torpaqlarını da İsrail qəbilələrinə mülk olaraq payladı, Yaşamaq üçün yurd-yuvalarını onlara verdi.
56 Men de fristede Gud, den Højeste, og vare genstridige imod ham og agtede ikke paa hans Vidnesbyrd.
Lakin onlar Allah-Taalanı sınadılar, Ona qarşı üsyankar oldular, Göstərişlərinə əməl etmədilər.
57 Og de vendte sig bort og bleve troløse som deres Fædre, de sloge tilbage som en falsk Bue.
Ataları kimi dönüklük və xəyanət etdilər, Xarab kamandan atılan ox kimi əyri getdilər.
58 Og de opirrede ham ved deres Høje og gjorde ham nidkær ved deres udskaarne Billeder.
Onu səcdəgahları ilə qəzəbləndirdilər, Onu yonma bütləri ilə qısqandırdılar.
59 Der Gud det hørte, da blev han fortørnet, og han foragtede Israel saare.
Bunları eşidən Allah çox hiddətləndi, İsraili tamamilə rədd etdi.
60 Han forlod Boligen i Silo, det Paulun, som han havde sat til at bo udi iblandt Menneskene.
İnsanlar arasında qaldığı çadırını, Şilodakı məskənini tərk etdi.
61 Og han gav sin Magt i Fangenskab og sin Herlighed i Fjendens Haand.
Qüdrətini əsarətə, Şərəfini düşmən əlinə təslim etdi.
62 Og han overantvordede sit Folk til Sværd og fortørnedes paa sin Arv.
Öz xalqını qılıncdan keçirtdi, Öz irsini qəzəbinə düçar etdi.
63 Ild fortærede deres unge Mandskab, og deres Jomfruer fik ingen Brudesang.
İgidləri alov uddu, Nişanlı qızlara toy çalınmadı.
64 Deres Præster faldt for Sværdet, og deres Enker begræd dem ikke.
Kahinləri qılınclarla qırıldı, Arvadları dul qaldı, gözlərinin yaşı qurudu.
65 Da opvaagnede Herren som en sovende, som en Helt, der jubler af Vin.
O zaman Xudavənd yuxulu insan kimi oyandı, Sanki şərabın təsirindən ayılan bir pəhləvandır.
66 Og han slog sine Fjender tilbage, han gjorde dem en evig Skam.
Düşmənlərini vuraraq geri atdı, Əbədi olaraq onları rüsvay etdi.
67 Og han forkastede Josefs Telt og udvalgte ikke Efraims Stamme;
Yusifin nəslini rədd etdi, Efrayim qəbiləsini seçmədi.
68 men han udvalgte Judas Stamme, Zions Bjerg, som han elskede.
Yəhuda qəbiləsini, Sevdiyi Sion dağını seçdi.
69 Og han byggede sin Helligdom lig Højderne, lig Jorden, hvilke han har grundfæstet evindelig.
Öz Müqəddəs məkanını səma kimi, Əbədi qurduğu dünya kimi tikdi.
70 Og han udvalgte David, sin Tjener, og tog ham fra Faarestierne;
Çoban olan qulu Davudu seçdi, Onu qoyun ağıllarından götürdü.
71 fra Faarene, som gave Die, lod han ham komme at vogte Jakob sit Folk og Israel sin Arv.
Əmlik quzuların qayğısına qalanı gətirdi, Xalqı Yaqub nəslinin və Öz irsi İsrailin çobanı etdi.
72 Og han vogtede dem efter sit Hjertes Oprigtighed og ledede dem med forstandig Haand.
Davud onları kamil ürəklə otardı, Əlindən gələn məharətlə onları irəli apardı.
