Salme 77

1 Til Sangmesteren; for Jeduthun; en Psalme af Asaf.

Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

2 Min Røst er til Gud, og jeg vil raabe; min Røst er til Gud, og han vende sine Øren til mig!

W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

3 Jeg søgte Herren paa min Nøds Dag; min Haand var om Natten udrakt og lod ikke af; min Sjæl vægrede sig ved at lade sig trøste.

Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)

4 Jeg vil komme Gud i Hu og jamre lydt; jeg vil tale, og min Aand maa forsmægte. (Sela)

Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

5 Du holdt mine Øjne vaagne, jeg er bleven bekymret og taler ikke.

Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

6 Jeg tænkte paa de fordums Dage, paa de længst henrundne Aar.

Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

7 Jeg vil komme min Strengeleg i Hu om Natten; jeg vil tale i mit Hjerte, og min Aand skal granske.

Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

8 Vil da Herren forkaste i al Evighed og ikke vedblive at være naadig mere?

Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

9 Er hans Miskundhed ude evindelig? har hans Tilsagn faaet Ende fra Slægt til Slægt?

Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)

10 Har Gud glemt at være naadig? eller har han i Vrede tillukket sin Barmhjertighed? (Sela)

I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

11 Da sagde jeg: Dette er min Lidelse; at forandre det staar i den Højestes højre Haand.

Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

12 Jeg vil komme Herrens Gerninger i Hu; jeg vil komme dine underfulde Ting fra fordums Tid i Hu.

I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

13 Og jeg vil grunde paa al din Gerning; og jeg vil tale om dine Idrætter.

Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

14 O Gud! din Vej er i Hellighed; hvo er en Gud stor som Gud?

Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

15 Du er den Gud, som gør underfulde Ting, du har kundgjort din Styrke iblandt Folkene.

Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)

16 Du genløste dit Folk ved din Arm, Jakobs og Josefs Børn. (Sela)

Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

17 Vandene saa dig, Gud! Vandene saa dig, de bleve bange, ja, Afgrundene bævede.

Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

18 De tykke Skyer udøste Vand, de øverste Skyer udgave Drøn, ja, dine Pile fore frem.

Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

19 Din Tordens Drøn rullede, Lynet oplyste Jorderige; Jorden bævede og skælvede.

Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

20 Din Vej var i Havet og dine Stier i de store Vande, og dine Fodspor bleve ikke kendte. Du førte dit Folk som Hjorden ved Mose og Arons Haand.

Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.