Salme 77

1 Til Sangmesteren; for Jeduthun; en Psalme af Asaf.

Voor muziekbegeleiding; voor Jedoetoen. Een psalm van Asaf. Luide roep ik tot Jahweh; Luide tot God, opdat Hij mij hore!

2 Min Røst er til Gud, og jeg vil raabe; min Røst er til Gud, og han vende sine Øren til mig!

Overdag zoek ik in mijn benauwdheid den Heer, ‘s Nachts strekken mijn handen zich uit, onvermoeid.

3 Jeg søgte Herren paa min Nøds Dag; min Haand var om Natten udrakt og lod ikke af; min Sjæl vægrede sig ved at lade sig trøste.

Mijn ziel weigert troost: denk ik aan God, ik moet kreunen; Peins ik na, mijn geest is verslagen.

4 Jeg vil komme Gud i Hu og jamre lydt; jeg vil tale, og min Aand maa forsmægte. (Sela)

Ik kan mijn ogen niet sluiten, En van onrust niet spreken.

5 Du holdt mine Øjne vaagne, jeg er bleven bekymret og taler ikke.

Ik denk aan de oude dagen terug, En herinner me weer de vroegere jaren;

6 Jeg tænkte paa de fordums Dage, paa de længst henrundne Aar.

Ik lig er ‘s nachts over te peinzen, Te klagen, en in mijn gedachten te tobben.

7 Jeg vil komme min Strengeleg i Hu om Natten; jeg vil tale i mit Hjerte, og min Aand skal granske.

Zou de Heer dan voor altijd verstoten, En nooit genadig meer zijn;

8 Vil da Herren forkaste i al Evighed og ikke vedblive at være naadig mere?

Zou zijn liefde voorgoed zijn verdwenen, Zijn belofte verbroken, die Hij deed van geslacht tot geslacht;

9 Er hans Miskundhed ude evindelig? har hans Tilsagn faaet Ende fra Slægt til Slægt?

Zou God zijn vergeten, Zich te ontfermen, Of in zijn toorn zijn hart hebben gesloten?

10 Har Gud glemt at være naadig? eller har han i Vrede tillukket sin Barmhjertighed? (Sela)

Maar ik sprak: Neen, dìt werp ik ver van mij af, Dat de hand van den Allerhoogste veranderd zou zijn!

11 Da sagde jeg: Dette er min Lidelse; at forandre det staar i den Højestes højre Haand.

Ik dacht dus aan uw daden, o Jahweh, Dacht terug aan uw vroegere wonderen;

12 Jeg vil komme Herrens Gerninger i Hu; jeg vil komme dine underfulde Ting fra fordums Tid i Hu.

Peinsde over al uw werken, Overwoog, wat door U is verricht.

13 Og jeg vil grunde paa al din Gerning; og jeg vil tale om dine Idrætter.

Ja, uw weg was heilig, o God; Welke God was ontzaglijk als Jahweh!

14 O Gud! din Vej er i Hellighed; hvo er en Gud stor som Gud?

Gij waart de God, die wonderen wrochtte, En uw macht aan de heidenen toonde!

15 Du er den Gud, som gør underfulde Ting, du har kundgjort din Styrke iblandt Folkene.

Gij hebt door uw arm uw volk verlost, De zonen van Jakob en Josef!

16 Du genløste dit Folk ved din Arm, Jakobs og Josefs Børn. (Sela)

De wateren zagen U, o God, De wateren zagen U en beefden, Zelfs de zeeën begonnen te rillen;

17 Vandene saa dig, Gud! Vandene saa dig, de bleve bange, ja, Afgrundene bævede.

De wolken goten stromen neer, Het zwerk daverde en dreunde, Langs alle kant vlogen uw schichten rond.

18 De tykke Skyer udøste Vand, de øverste Skyer udgave Drøn, ja, dine Pile fore frem.

Uw donder kraakte en rolde, Uw bliksems verlichtten de wereld, De aarde rilde en beefde!

19 Din Tordens Drøn rullede, Lynet oplyste Jorderige; Jorden bævede og skælvede.

Uw weg liep midden door de zee, Uw pad door onstuimige wateren; Toch bleven uw sporen onzichtbaar!

20 Din Vej var i Havet og dine Stier i de store Vande, og dine Fodspor bleve ikke kendte. Du førte dit Folk som Hjorden ved Mose og Arons Haand.

Zo hebt Gij uw volk als schapen geleid, Door de hand van Moses en Aäron!