Salme 74
1 Gud! hvorfor har du forkastet os evindelig; din Vrede ryger imod din Græsgangs Hjord.
| قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟ |
2 Kom din Menighed i Hu, som du forhvervede i fordums Tid, som du genløste, til at være din Arvs Stamme, dette Zions Bjerg, som du bor paa.
| قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور. |
3 Opløft dine Trin til de evigt ødelagte Steder; Fjenden har handlet ilde med alting i Helligdommen.
| بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است! |
4 Dine Modstandere have brølet midt i din Forsamling, de have sat deres Tegn op til Tegn.
| دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند. |
5 Det ser ud, som naar een hæver Økserne højt imod Træets tætte Grene.
| مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند، |
6 Og nu de Ting, som vare derudi af udskaaret Arbejde, dem have de sønderslaaet med Økser og Hamre.
| تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند |
7 De have sat Ild paa din Helligdom, de have vanhelliget dit Navns Bolig, lige til Jorden.
| و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند. |
8 De have sagt i deres Hjerte: Lader os kue dem tilsammen; de have opbrændt alle Guds Forsamlingshuse i Landet.
| عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند. |
9 Vi se ikke vore egne Tegn; der er ingen Profet ydermere og ingen hos os, som ved, hvor længe det skal vare.
| هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد. |
10 Gud! hvor længe skal Modstanderen forhaane, skal Fjenden foragte dit Navn evindelig?
| ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟ |
11 Hvorfor drager du din Haand, din højre Haand tilbage? Tag den ud fra din Barm, ødelæg dem!
| چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن. |
12 Gud er dog min Konge fra fordums Tid, som skaber Frelse midt paa Jorden.
| ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای. |
13 Du adskilte Havet med din Styrke, du sønderbrød Havuhyrernes Hoveder i Vandene.
| تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی. |
14 Du knuste Leviathans Hoveder, du gav Folket i Ørken den til Spise.
| سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی. |
15 Du lod Kilde og Bæk bryde frem, du udtørrede de altid rindende Floder.
| چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند. |
16 Dagen hører dig til, Natten hører dig ogsaa til, du har beredt Lys og Sol.
| شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای. |
17 Du har sat alle Jordens Grænser; Sommer og Vinter, dem har du beskikket.
| تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای. |
18 Kom dette i Hu: Fjenden forhaanede Herren, og et Folk af Daarer foragtede dit Navn.
| ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند. |
19 Giv ikke vilde Dyr din Turteldues Sjæl, glem ikke dine elendiges Liv evindelig!
| قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار! |
20 Se til Pagten; thi Jordens mørke Steder ere fulde af Volds Boliger.
| گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر. |
21 Lad den ringe ikke vende beskæmmet tilbage, lad den elendige og fattige love dit Navn!
| نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند. |
22 Gud! gør dig rede, udfør din Sag; kom din Forhaanelse i Hu, som dig sker af Daaren den ganske Dag.
| ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند. |
23 Glem ikke dine Fjenders Røst, dine Modstanderes Bulder, som stiger altid op.
| فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر. |
