Salme 73
1 Kun god er Gud imod Israel, imod de rene af Hjertet.
Psalm Asafa. Doprawdy Bóg [jest] dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.
2 Men jeg — nær vare mine Fødder bøjede af Vejen; mine Skridt vare lige ved at glide ud.
Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;
3 Thi jeg blev nidkær over Daarerne; jeg maatte se, at det gik de ugudelige vel.
Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.
4 Thi der findes intet Baand for dem indtil deres Død, og deres Styrke er vel ved Magt.
Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.
5 De have ikke Møje som andre Folk, og de blive ikke plagede som andre Mennesker.
Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.
6 Derfor har Hovmod prydet dem som en Kæde, Vold skjuler dem som et Smykke.
Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.
7 Deres Øjne staa ud af Fedme; Hjertets Tanker faa Fremgang.
Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.
8 De haane og tale i Ondskab om at øve Vold; fra det høje tale de.
Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.
9 De sætte deres Mund i Himmelen, og deres Tunge farer frem paa Jorden.
Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.
10 Derfor vender deres Folk hid, og Vand i fulde Drag uddrikkes af dem.
Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;
11 Og de sige: Hvorledes skulde Gud vide det? og er der Kundskab hos den Højeste?
Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?
12 Se, disse ere de ugudelige; dog ere de rolige til evig Tid, de forøge deres Gods.
Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.
13 Kun forgæves har jeg renset mit Hjerte og toet mine Hænder i Uskyldighed.
A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.
14 Og dog blev jeg plaget den ganske Dag, og min Straf var der hver Morgen.
Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.
15 Dersom jeg havde sagt: Jeg vil føre saadan Tale; se, da havde jeg handlet troløst imod dine Børns Slægt.
Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.
16 Og jeg tænkte efter for at forstaa det; men det var en Kval i mine Øjne,
Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;
17 indtil jeg gik ind i Guds Helligdomme og gav Agt paa deres Endeligt.
Aż wszedłem do świątyni Bożej [i] tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.
18 Kun paa slibrige Steder sætter du dem; du lader dem falde til at ødelægges.
Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.
19 Hvorledes ere de i et Øjeblik gaaede til Grunde? de ere omkomne, de have faaet Ende ved Forskrækkelserne.
[Oto] jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.
20 De ere ligesom en Drøm, naar een er opvaagnet; Herre! naar du opvaagner, vil du foragte deres Billede.
Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.
21 Da mit Hjerte var bittert, og det stak mig i mine Nyrer,
Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;
22 da var jeg ufornuftig og kunde ikke forstaa noget, jeg var som et Dyr for dig.
Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą [jak] zwierzę.
23 Men jeg vil stedse blive hos dig; du holder ved min højre Haand.
A jednak zawsze [jestem] z tobą, [bo] mnie trzymałeś za prawą rękę.
24 Du leder mig efter dit Raad, og derefter optager du mig til Ære.
Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.
25 Hvem har jeg i Himlene? og lige med dig har jeg ikke Lyst til noget paa Jorden.
Kogo [innego] mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim [innym] nie mam upodobania.
26 Forsmægter mit Kød og mit Hjerte, saa er Gud mit Hjertes Klippe og min Del evindelig.
Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.
27 Thi se, de som holde sig langt borte fra dig, omkomme; du udrydder hver den, som ved Bolen viger af fra dig.
Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, [odstępując] od ciebie.
28 Men det er mig godt, at Gud er mig nær; jeg har sat mit Haab paa den Herre, Herre, at jeg kan fortælle alle dine Gerninger.
Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.
