Salme 73

1 Kun god er Gud imod Israel, imod de rene af Hjertet.

۱ مزمور آساف هرآینه خدا برای اسرائیل نیکوست، یعنی برای آنانی که پاک دل هستند.

2 Men jeg — nær vare mine Fødder bøjede af Vejen; mine Skridt vare lige ved at glide ud.

۲ واما من نزدیک بود که پایهایم از راه در رود ونزدیک بود که قدمهایم بلغزد.

3 Thi jeg blev nidkær over Daarerne; jeg maatte se, at det gik de ugudelige vel.

۳ زیرا بر متکبران حسد بردم چون سلامتی شریران را دیدم.

4 Thi der findes intet Baand for dem indtil deres Død, og deres Styrke er vel ved Magt.

۴ زیراکه در موت ایشان قیدها نیست و قوت ایشان مستحکم است.

5 De have ikke Møje som andre Folk, og de blive ikke plagede som andre Mennesker.

۵ مثل مردم در زحمت نیستند ومثل آدمیان مبتلا نمی باشند.

6 Derfor har Hovmod prydet dem som en Kæde, Vold skjuler dem som et Smykke.

۶ بنابراین گردن ایشان به تکبر آراسته است وظلم مثل لباس ایشان را می‌پوشاند.

7 Deres Øjne staa ud af Fedme; Hjertets Tanker faa Fremgang.

۷ چشمان ایشان از فربهی بدر‌آمده است و از خیالات دل خود تجاوز می‌کنند.

8 De haane og tale i Ondskab om at øve Vold; fra det høje tale de.

۸ استهزا می‌کنند و حرفهای بد می‌زنند و سخنان ظلم آمیز را از جای بلندمی گویند.

9 De sætte deres Mund i Himmelen, og deres Tunge farer frem paa Jorden.

۹ دهان خود را بر آسمانها گذارده‌اند وزبان ایشان در جهان گردش می‌کند.

10 Derfor vender deres Folk hid, og Vand i fulde Drag uddrikkes af dem.

۱۰ پس قوم او بدینجا برمی گردند و آبهای فراوان، بدیشان نوشانیده می‌شود.

11 Og de sige: Hvorledes skulde Gud vide det? og er der Kundskab hos den Højeste?

۱۱ و ایشان می‌گویند: «خدا چگونه بداند و آیا حضرت اعلی علم دارد؟»

12 Se, disse ere de ugudelige; dog ere de rolige til evig Tid, de forøge deres Gods.

۱۲ اینک اینان شریر هستند که همیشه مطمئن بوده، در دولتمندی افزوده می‌شوند.

13 Kun forgæves har jeg renset mit Hjerte og toet mine Hænder i Uskyldighed.

۱۳ یقین من دل خود را عبث طاهر ساخته و دستهای خود رابه پاکی شسته‌ام.

14 Og dog blev jeg plaget den ganske Dag, og min Straf var der hver Morgen.

۱۴ و من تمامی روز مبتلامی شوم و تادیب من هر بامداد حاضر است.

15 Dersom jeg havde sagt: Jeg vil føre saadan Tale; se, da havde jeg handlet troløst imod dine Børns Slægt.

۱۵ اگر می‌گفتم که چنین سخن گویم، هر آینه برطبقه فرزندان تو خیانت می‌کردم.

16 Og jeg tænkte efter for at forstaa det; men det var en Kval i mine Øjne,

۱۶ چون تفکرکردم که این را بفهمم، در نظر من دشوار آمد.

17 indtil jeg gik ind i Guds Helligdomme og gav Agt paa deres Endeligt.

۱۷ تابه قدسهای خدا داخل شدم. آنگاه در آخرت ایشان تامل کردم.

18 Kun paa slibrige Steder sætter du dem; du lader dem falde til at ødelægges.

۱۸ هر آینه ایشان را در جایهای لغزنده گذارده‌ای. ایشان را به خرابیها خواهی انداخت.

19 Hvorledes ere de i et Øjeblik gaaede til Grunde? de ere omkomne, de have faaet Ende ved Forskrækkelserne.

۱۹ چگونه بغته به هلاکت رسیده‌اند! تباه شده، از ترسهای هولناک نیست گردیده‌اند.

20 De ere ligesom en Drøm, naar een er opvaagnet; Herre! naar du opvaagner, vil du foragte deres Billede.

۲۰ مثل خواب کسی چون بیدار شد، ای خداوندهمچنین چون برخیزی، صورت ایشان را ناچیزخواهی شمرد.

21 Da mit Hjerte var bittert, og det stak mig i mine Nyrer,

۲۱ لیکن دل من تلخ شده بود و در اندرون خود، دل ریش شده بودم.

22 da var jeg ufornuftig og kunde ikke forstaa noget, jeg var som et Dyr for dig.

۲۲ و من وحشی بودم ومعرفت نداشتم و مثل بهایم نزد تو گردیدم.

23 Men jeg vil stedse blive hos dig; du holder ved min højre Haand.

۲۳ ولی من دائم با تو هستم. تو دست راست مراتایید کرده‌ای.

24 Du leder mig efter dit Raad, og derefter optager du mig til Ære.

۲۴ موافق رای خود مرا هدایت خواهی نمود و بعد از این مرا به جلال خواهی رسانید.

25 Hvem har jeg i Himlene? og lige med dig har jeg ikke Lyst til noget paa Jorden.

۲۵ کیست برای من در آسمان؟ و غیر ازتو هیچ‌چیز را در زمین نمی خواهم.

26 Forsmægter mit Kød og mit Hjerte, saa er Gud mit Hjertes Klippe og min Del evindelig.

۲۶ اگرچه جسد و دل من زائل گردد، لیکن صخره دلم وحصه من خداست تا ابدالاباد.

27 Thi se, de som holde sig langt borte fra dig, omkomme; du udrydder hver den, som ved Bolen viger af fra dig.

۲۷ زیرا آنانی که ازتو دورند هلاک خواهند شد. و آنانی را که از توزنا می‌کنند، نابود خواهی ساخت.

28 Men det er mig godt, at Gud er mig nær; jeg har sat mit Haab paa den Herre, Herre, at jeg kan fortælle alle dine Gerninger.

۲۸ و اما مرانیکوست که به خدا تقرب جویم. بر خداوندیهوه توکل کرده‌ام تا همه کارهای تو را بیان کنم.