Salme 73

1 Kun god er Gud imod Israel, imod de rene af Hjertet.

Psalmo de Asaf. Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.

2 Men jeg — nær vare mine Fødder bøjede af Vejen; mine Skridt vare lige ved at glide ud.

Sed mi — apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, Preskaŭ elglitis miaj paŝoj.

3 Thi jeg blev nidkær over Daarerne; jeg maatte se, at det gik de ugudelige vel.

Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.

4 Thi der findes intet Baand for dem indtil deres Død, og deres Styrke er vel ved Magt.

Ĉar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.

5 De have ikke Møje som andre Folk, og de blive ikke plagede som andre Mennesker.

Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.

6 Derfor har Hovmod prydet dem som en Kæde, Vold skjuler dem som et Smykke.

Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.

7 Deres Øjne staa ud af Fedme; Hjertets Tanker faa Fremgang.

Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, Superbordiĝis en ilia koro la intencoj.

8 De haane og tale i Ondskab om at øve Vold; fra det høje tale de.

Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.

9 De sætte deres Mund i Himmelen, og deres Tunge farer frem paa Jorden.

Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.

10 Derfor vender deres Folk hid, og Vand i fulde Drag uddrikkes af dem.

Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, Kaj ili akvon ĉerpas abunde.

11 Og de sige: Hvorledes skulde Gud vide det? og er der Kundskab hos den Højeste?

Kaj ili diras: Kiel Dio scias? Kaj ĉu la Plejaltulo komprenas?

12 Se, disse ere de ugudelige; dog ere de rolige til evig Tid, de forøge deres Gods.

Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas feliĉuloj de la mondo kaj atingis riĉecon!

13 Kun forgæves har jeg renset mit Hjerte og toet mine Hænder i Uskyldighed.

Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,

14 Og dog blev jeg plaget den ganske Dag, og min Straf var der hver Morgen.

Kaj mi turmentiĝas ĉiutage Kaj mi suferas punon ĉiumatene!

15 Dersom jeg havde sagt: Jeg vil føre saadan Tale; se, da havde jeg handlet troløst imod dine Børns Slægt.

Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi fariĝus perfida al la generacio de Viaj filoj.

16 Og jeg tænkte efter for at forstaa det; men det var en Kval i mine Øjne,

Mi meditis, por kompreni ĉi tion; Sed ĝi estis malfacila en miaj okuloj,

17 indtil jeg gik ind i Guds Helligdomme og gav Agt paa deres Endeligt.

Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.

18 Kun paa slibrige Steder sætter du dem; du lader dem falde til at ødelægges.

Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi ĵetas ilin en pereon.

19 Hvorledes ere de i et Øjeblik gaaede til Grunde? de ere omkomne, de have faaet Ende ved Forskrækkelserne.

Kiel momente ili ruiniĝis! Pereis, malaperis de subita teruro!

20 De ere ligesom en Drøm, naar een er opvaagnet; Herre! naar du opvaagner, vil du foragte deres Billede.

Simile al sonĝo post la vekiĝo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.

21 Da mit Hjerte var bittert, og det stak mig i mine Nyrer,

Kiam bolis mia koro Kaj turmentiĝis mia internaĵo,

22 da var jeg ufornuftig og kunde ikke forstaa noget, jeg var som et Dyr for dig.

Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaŭ Vi.

23 Men jeg vil stedse blive hos dig; du holder ved min højre Haand.

Sed mi ĉiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.

24 Du leder mig efter dit Raad, og derefter optager du mig til Ære.

Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.

25 Hvem har jeg i Himlene? og lige med dig har jeg ikke Lyst til noget paa Jorden.

Kiu estas por mi en la ĉielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.

26 Forsmægter mit Kød og mit Hjerte, saa er Gud mit Hjertes Klippe og min Del evindelig.

Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikaĵo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.

27 Thi se, de som holde sig langt borte fra dig, omkomme; du udrydder hver den, som ved Bolen viger af fra dig.

Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; Vi ekstermas ĉiun, kiu perfidiĝis al Vi.

28 Men det er mig godt, at Gud er mig nær; jeg har sat mit Haab paa den Herre, Herre, at jeg kan fortælle alle dine Gerninger.

Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti ĉiujn Viajn farojn.