< Salme 73 >

1 Kun god er Gud imod Israel, imod de rene af Hjertet.
Psalm van Asaf. Waarachtig; God is goed voor den rechtvaardige, Jahweh voor de reinen van hart!
2 Men jeg — nær vare mine Fødder bøjede af Vejen; mine Skridt vare lige ved at glide ud.
Toch waren haast mijn voeten gestruikeld, Mijn schreden bijna uitgegleden!
3 Thi jeg blev nidkær over Daarerne; jeg maatte se, at det gik de ugudelige vel.
Want ik was jaloers op de bozen, Omdat ik de voorspoed der zondaars zag;
4 Thi der findes intet Baand for dem indtil deres Død, og deres Styrke er vel ved Magt.
Voor hen toch bestaat er geen lijden, Gezond en vol kracht is hun lijf.
5 De have ikke Møje som andre Folk, og de blive ikke plagede som andre Mennesker.
Ze hebben geen zorgen als andere mensen, Worden niet als anderen geplaagd;
6 Derfor har Hovmod prydet dem som en Kæde, Vold skjuler dem som et Smykke.
Daarom hangen ze hoogmoed om als een keten, Bedekt hen geweld als een mantel.
7 Deres Øjne staa ud af Fedme; Hjertets Tanker faa Fremgang.
De misdaad puilt uit hun vet, Hun hart loopt over van slechte gedachten;
8 De haane og tale i Ondskab om at øve Vold; fra det høje tale de.
Ze honen en lasteren, En dreigen op hoge toon met geweld.
9 De sætte deres Mund i Himmelen, og deres Tunge farer frem paa Jorden.
Ze zetten een mond op tegen de hemel, En hun tong gaat zich tegen de aarde te buiten.
10 Derfor vender deres Folk hid, og Vand i fulde Drag uddrikkes af dem.
Daarom lopen de dwazen achter hen aan, En slurpen begerig hun woorden op.
11 Og de sige: Hvorledes skulde Gud vide det? og er der Kundskab hos den Højeste?
Ze zeggen: "Hoe zou God er iets van weten, De Allerhoogste er kennis van hebben?"
12 Se, disse ere de ugudelige; dog ere de rolige til evig Tid, de forøge deres Gods.
Zie, zo gaat het de zondaars: Ze zijn altijd gelukkig, en hopen zich rijkdommen op!
13 Kun forgæves har jeg renset mit Hjerte og toet mine Hænder i Uskyldighed.
Heb ik dan mijn hart vergeefs in reinheid bewaard, En mijn handen in onschuld gewassen:
14 Og dog blev jeg plaget den ganske Dag, og min Straf var der hver Morgen.
De ganse dag word ik geplaagd, Iedere morgen opnieuw geslagen!
15 Dersom jeg havde sagt: Jeg vil føre saadan Tale; se, da havde jeg handlet troløst imod dine Børns Slægt.
Dacht ik: Zo wil ik spreken! Dan brak ik de trouw van het geslacht uwer kinderen;
16 Og jeg tænkte efter for at forstaa det; men det var en Kval i mine Øjne,
Maar als ik ging peinzen, om het te vatten, Dan bleef het een raadsel in mijn oog.
17 indtil jeg gik ind i Guds Helligdomme og gav Agt paa deres Endeligt.
Totdat ik in Gods raadsbesluiten drong, En op hun einde ging letten:
18 Kun paa slibrige Steder sætter du dem; du lader dem falde til at ødelægges.
Ja, Gij hebt ze op een glibberige bodem gezet, Ze gestort in hun eigen verderf!
19 Hvorledes ere de i et Øjeblik gaaede til Grunde? de ere omkomne, de have faaet Ende ved Forskrækkelserne.
Hoe zijn ze in een oogwenk vernietigd, Verdwenen, in verschrikkelijke rampen vergaan:
20 De ere ligesom en Drøm, naar een er opvaagnet; Herre! naar du opvaagner, vil du foragte deres Billede.
Heer, als een droom, die bij het ontwaken vervliegt, Wiens beeld we bij het opstaan verachten!
21 Da mit Hjerte var bittert, og det stak mig i mine Nyrer,
Als dus mijn hart nog verbitterd zou zijn, En mijn nieren bleven geprikkeld,
22 da var jeg ufornuftig og kunde ikke forstaa noget, jeg var som et Dyr for dig.
Dan was ik een dwaas en een zot, Een stuk vee in uw oog.
23 Men jeg vil stedse blive hos dig; du holder ved min højre Haand.
Want ik blijf altijd bij U, Gij houdt mij bij de rechterhand;
24 Du leder mig efter dit Raad, og derefter optager du mig til Ære.
Gij leidt mij naar uw raadsbesluit, En herstelt mij in ere!
25 Hvem har jeg i Himlene? og lige med dig har jeg ikke Lyst til noget paa Jorden.
Wat heb ik toch in de hemel; Ook op aarde verlang ik niets buiten U!
26 Forsmægter mit Kød og mit Hjerte, saa er Gud mit Hjertes Klippe og min Del evindelig.
Al bezwijken mijn vlees en mijn hart, God is voor eeuwig de Rots van mijn hart en mijn erfdeel.
27 Thi se, de som holde sig langt borte fra dig, omkomme; du udrydder hver den, som ved Bolen viger af fra dig.
Maar die U verlaten, gaan zeker te gronde, Gij vernietigt wie van U afvalt;
28 Men det er mig godt, at Gud er mig nær; jeg har sat mit Haab paa den Herre, Herre, at jeg kan fortælle alle dine Gerninger.
Doch mij is het goed, in Gods nabijheid te blijven, En mijn vertrouwen te stellen op Jahweh, mijn Heer!

< Salme 73 >