Salme 69
1 Til Sangmesteren; til „Lillierne‟; af David.
Müzik şefi için - “Zambaklar” makamında - Davut'un mezmuru Kurtar beni, ey Tanrı, Sular boyuma ulaştı.
2 Gud frels mig; thi Vandene ere komne indtil Sjælen.
Dipsiz batağa gömülüyorum, Basacak yer yok. Derin sulara battım, Sellere kapıldım.
3 Jeg er sunken i Dybets Dynd, hvor man ej kan fæste Fod; jeg er kommen i Vandenes Dyb, og Strømmen overskyller mig.
Tükendim feryat etmekten, Boğazım kurudu; Gözlerimin feri sönüyor Tanrım'ı beklemekten.
4 Jeg er bleven træt af det, jeg har raabt, min Strube er hæs; mine Øjne ere fortærede, idet jeg venter paa min Gud.
Yok yere benden nefret edenler Saçlarımdan daha çok. Kalabalıktır canıma kasteden haksız düşmanlarım. Çalmadığım malı nasıl geri verebilirim?
5 Flere end Haar paa mit Hoved ere de, som hade mig uden Aarsag; mægtige ere de, som søge at udrydde mig, mine Fjender uden Skel; jeg maa gengive det, jeg ikke har røvet.
Akılsızlığımı biliyorsun, ey Tanrı, Suçlarım senden gizli değil.
6 Gud! du ved min Daarlighed, og min Skyld er ikke dulgt for dig.
Ya Rab, Her Şeye Egemen RAB, Utanmasın sana umut bağlayanlar benim yüzümden! Ey İsrail'in Tanrısı, Benim yüzümden sana yönelenler rezil olmasın!
7 Lad ikke dem, som bie efter dig, Herre, Herre Zebaoth! beskæmmes ved mig; lad ikke dem, som søge dig, Israels Gud, blive forhaanede ved mig.
Senin uğruna hakarete katlandım, Utanç kapladı yüzümü.
8 Thi jeg bærer Forhaanelse for din Skyld; Skændsel har skjult mit Ansigt.
Kardeşlerime yabancı, Annemin öz oğullarına uzak kaldım.
9 Jeg er bleven fremmed for mine Brødre og en Udlænding for min Moders Børn.
Çünkü evin için gösterdiğim gayret beni yiyip bitirdi, Sana edilen hakaretlere ben uğradım.
10 Thi Nidkærhed for dit Hus har fortæret mig, og deres Forhaanelser, som dig forhaane, ere faldne paa mig.
Oruç tutup ağlayınca, Yine hakarete uğradım.
11 Og jeg græd min Sjæl ud under Faste; men det blev mig til Forhaanelser.
Çula büründüğüm zaman Alay konusu oldum.
12 Og jeg brugte Sæk til mit Klædebon, og jeg blev dem til et Ordsprog.
Kent kapısında oturanlar beni çekiştiriyor, Sarhoşların türküsü oldum.
13 De, som sidde i Porten, snakke om mig, og de, som drikke stærk Drik, synge Viser om mig.
Ama benim duam sanadır, ya RAB. Ey Tanrı, sevginin bolluğuyla, Güvenilir kurtarışınla uygun gördüğünde Yanıtla beni.
14 Men jeg henflyr med min Bøn til dig, Herre! i Naadens Tid, o Gud! efter din megen Miskundhed: Bønhør mig for din Frelses Sandheds Skyld!
Beni çamurdan kurtar, İzin verme batmama; Benden nefret edenlerden, Derin sulardan kurtulayım.
15 Frels mig af Dyndet, at jeg ikke synker; lad mig frelses fra mine Avindsmænd og fra Vandenes Dyb!
Seller beni sürüklemesin, Engin beni yutmasın, Ölüm çukuru ağzını üstüme kapamasın.
16 Lad Vandstrømmene ikke overskylle mig, ej heller Dybet sluge mig; lad og I ikke Hulen lukke sin Mund over mig!
Yanıt ver bana, ya RAB, Çünkü sevgin iyidir. Yüzünü çevir bana büyük merhametinle!
17 Bønhør mig, Herre! thi din Miskundhed er god; vend dit Ansigt til mig efter din store Barmhjertighed!
Kulundan yüzünü gizleme, Çünkü sıkıntıdayım, hemen yanıtla beni!
18 Og skjul ikke dit Ansigt for din Tjener; thi jeg er angest, skynd dig, bønhør mig!
Yaklaş bana, kurtar canımı, Al başımdan düşmanlarımı.
19 Hold dig nær til min Sjæl, genløs den, udfri mig for mine Fjenders Skyld!
Bana nasıl hakaret edildiğini, Utandığımı, rezil olduğumu biliyorsun; Düşmanlarımın hepsi senin önünde.
20 Du kender min Forhaanelse og min Skam og min Skændsel; alle mine Modstandere ere aabenbare for dig.
Hakaret kalbimi kırdı, dertliyim, Acılarımı paylaşacak birini bekledim, çıkmadı, Avutacak birini aradım, bulamadım.
21 Forhaanelse har brudt mit Hjerte, og jeg blev svag; og jeg ventede paa Medynk, men der var ingen, og paa Trøstere; men jeg fandt ikke nogen.
Yiyeceğime zehir kattılar, Sirke içirdiler susadığımda.
22 Og de gave mig Galde at æde og Eddike at drikke i min Tørst.
Önlerindeki sofra tuzak olsun onlara, Yandaşları için kapan olsun!
23 Deres Bord blive foran dem til en Strikke og til en Snare, naar de ere trygge.
Gözleri kararsın, göremesinler! Bellerini hep bükük tut!
24 Lad deres Øjne formørkes, at de ikke se, og lad deres Lænder altid rave!
Gazabını yağdır üzerlerine, Öfkenin ateşi yapışsın yakalarına!
25 Udøs din Harme over dem, og lad din brændende Vrede gribe dem!
Issız kalsın konakları, Çadırlarında oturan olmasın!
26 Deres Bolig vorde øde; ingen være, som bor i deres Telte.
Çünkü senin vurduğun insanlara zulmediyor, Yaraladığın insanların acısını konuşuyorlar.
27 Thi de forfølge den, som du har slaget, og de fortælle om deres Pine, som du har saaret.
Ceza yağdır başlarına, Senin tarafından aklanmasınlar!
28 Læg Skyld til deres Skyld, og lad dem ikke komme til din Retfærdighed!
Yaşam kitabından silinsin adları, Doğrularla yan yana yazılmasınlar!
29 Lad dem udslettes af de levendes Bog, og lad dem ikke opskrives med de retfærdige!
Bense ezilmiş ve kederliyim, Senin kurtarışın, ey Tanrı, bana bir kale olsun!
30 Dog, jeg er elendig og har Smerte; Gud! lad din Frelse ophøje mig.
Tanrı'nın adını ezgilerle öveceğim, Şükranlarımla O'nu yücelteceğim.
31 Jeg vil love Guds Navn med Sang, og jeg vil storlig ære ham med Taksigelse.
RAB'bi bir öküzden, Boynuzlu, tırnaklı bir boğadan Daha çok hoşnut eder bu.
32 Og det skal bedre behage Herren end en ung Okse med Horn og Klove.
Mazlumlar bunu görünce sevinsin, Ey Tanrı'ya yönelen sizler, yüreğiniz canlansın.
33 De sagtmodige have set det, de skulle glæde sig; I, som søge Gud — og eders Hjerte leve op!
Çünkü RAB yoksulları işitir, Kendi tutsak halkını hor görmez.
34 Thi Herren hører de fattige og foragter ikke sin bundne.
O'na övgüler sunun, ey yer, gök, Denizler ve onlardaki bütün canlılar!
35 Himmel og Jord skulle love ham, Havet og alt det, som vrimler derudi!
Çünkü Tanrı Siyon'u kurtaracak, Yahuda kentlerini onaracak; Halk oraya yerleşip sahibi olacak.
36 Thi Gud skal frelse Zion og bygge Judas Stæder, og man skal bo der og eje det. Og hans Tjeneres Sæd skal arve det, og de, som elskede hans Navn, skulle bo derudi.
Kullarının çocukları orayı miras alacak, O'nun adını sevenler orada oturacak.
