Salme 69

1 Til Sangmesteren; til „Lillierne‟; af David.

برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنها». مزمور داوود. خدایا، مرا از این طوفان مشکلات نجات ده!

2 Gud frels mig; thi Vandene ere komne indtil Sjælen.

در منجلاب فرو رفته‌ام و در زیر پایم جایی برای ایستادن نیست. به جاهای عمیق رسیده‌ام و سیلاب مرا پوشانده است.

3 Jeg er sunken i Dybets Dynd, hvor man ej kan fæste Fod; jeg er kommen i Vandenes Dyb, og Strømmen overskyller mig.

از بس می‌نالم خسته شده‌ام و گلویم خشک شده است. چشمانم آنقدر منتظر اقدام تو بوده‌اند که تار گشته‌اند.

4 Jeg er bleven træt af det, jeg har raabt, min Strube er hæs; mine Øjne ere fortærede, idet jeg venter paa min Gud.

آنانی که بی‌سبب از من نفرت دارند از موهای سرم بیشترند. دشمنانم در مورد من دروغ می‌گویند، آنها از من قویترند و قصد کشتن مرا دارند. آنچه از دیگران ندزدیده‌ام، از من می‌خواهند برگردانم.

5 Flere end Haar paa mit Hoved ere de, som hade mig uden Aarsag; mægtige ere de, som søge at udrydde mig, mine Fjender uden Skel; jeg maa gengive det, jeg ikke har røvet.

ای خدا، تو حماقت مرا می‌دانی و گناهانم از نظر تو پنهان نیست.

6 Gud! du ved min Daarlighed, og min Skyld er ikke dulgt for dig.

ای خداوند لشکرهای آسمان، مگذار آنانی که به تو امیدوار هستند و انتظار تو را می‌کشند، به سبب من شرمنده شوند. ای خدای اسرائیل، مگذار مایهٔ رسوایی دوستدارانت شوم.

7 Lad ikke dem, som bie efter dig, Herre, Herre Zebaoth! beskæmmes ved mig; lad ikke dem, som søge dig, Israels Gud, blive forhaanede ved mig.

من به خاطر توست که اینچنین مورد سرزنش واقع شده و رسوا گشته‌ام.

8 Thi jeg bærer Forhaanelse for din Skyld; Skændsel har skjult mit Ansigt.

نزد برادران خود غریب هستم و در خانوادهٔ خود بیگانه محسوب می‌شوم.

9 Jeg er bleven fremmed for mine Brødre og en Udlænding for min Moders Børn.

اشتیاقی که برای خانۀ تو دارم، مثل آتش در من زبانه می‌کشد، و توهینهای اهانت‌کنندگانِ تو بر من افتاده است.

10 Thi Nidkærhed for dit Hus har fortæret mig, og deres Forhaanelser, som dig forhaane, ere faldne paa mig.

هنگامی که با روزه و اشک در حضور تو خود را فروتن می‌سازم، آنها مرا سرزنش می‌کنند.

11 Og jeg græd min Sjæl ud under Faste; men det blev mig til Forhaanelser.

وقتی برای توبه و ندامت پلاس در بر می‌کنم، آنها مسخره‌ام می‌کنند.

12 Og jeg brugte Sæk til mit Klædebon, og jeg blev dem til et Ordsprog.

مردم کوچه و بازار پشت سرم حرف می‌زنند و میگساران برای من آواز می‌خوانند.

13 De, som sidde i Porten, snakke om mig, og de, som drikke stærk Drik, synge Viser om mig.

اما من، ای خداوند، نزد تو دعا می‌کنم. ای خدا، تو در وقت مناسب به من جواب ده، به سبب محبت عظیمت دعای مرا مستجاب فرما و مطابق وعدهٔ خود مرا نجات ده.

14 Men jeg henflyr med min Bøn til dig, Herre! i Naadens Tid, o Gud! efter din megen Miskundhed: Bønhør mig for din Frelses Sandheds Skyld!

مرا از میان سیل و طوفان برهان تا غرق نشوم. مرا از دست دشمنانم نجات ده.

15 Frels mig af Dyndet, at jeg ikke synker; lad mig frelses fra mine Avindsmænd og fra Vandenes Dyb!

مگذار سیلاب مرا بپوشاند و در اعماق آبها غرق شوم.

16 Lad Vandstrømmene ikke overskylle mig, ej heller Dybet sluge mig; lad og I ikke Hulen lukke sin Mund over mig!

ای خداوند، دعای مرا مستجاب فرما، زیرا محبت تو شگفت‌انگیز است. از من مراقبت فرما، زیرا رحمت تو بیکران است.

17 Bønhør mig, Herre! thi din Miskundhed er god; vend dit Ansigt til mig efter din store Barmhjertighed!

روی خود را از من برمگردان، زیرا در سختی و زحمت هستم. دعای مرا زود جواب ده.

18 Og skjul ikke dit Ansigt for din Tjener; thi jeg er angest, skynd dig, bønhør mig!

نزد من بیا و بهای آزادیم را بپرداز و مرا از دست دشمن رها کن.

19 Hold dig nær til min Sjæl, genløs den, udfri mig for mine Fjenders Skyld!

می‌دانی چگونه مورد سرزنش و اهانت قرار گرفته و رسوا شده‌ام؛ تو همهٔ دشمنانم را می‌بینی.

20 Du kender min Forhaanelse og min Skam og min Skændsel; alle mine Modstandere ere aabenbare for dig.

طعنه و سرزنش مردم دل مرا شکسته است و سخت بیمار شده‌ام. منتظر بودم کسی با من همدردی کند، ولی شخص دلسوزی یافت نشد. به جستجوی افرادی پرداختم که مرا دلداری دهند، اما کسی را نیافتم.

21 Forhaanelse har brudt mit Hjerte, og jeg blev svag; og jeg ventede paa Medynk, men der var ingen, og paa Trøstere; men jeg fandt ikke nogen.

به جای خوراک، به من زرداب دادند و به جای آب، سرکه نوشاندند.

22 Og de gave mig Galde at æde og Eddike at drikke i min Tørst.

بگذار سفرۀ رنگینی که جلویشان پهن است، دامی شود و آرامش و صفایشان، تله باشد.

23 Deres Bord blive foran dem til en Strikke og til en Snare, naar de ere trygge.

چشمانشان کور شود تا نتوانند ببینند، و کمرهایشان همیشه بلرزد!

24 Lad deres Øjne formørkes, at de ikke se, og lad deres Lænder altid rave!

خشم خود را بر سرشان بریز و با آتش غضبت آنها را بسوزان!

25 Udøs din Harme over dem, og lad din brændende Vrede gribe dem!

ای کاش خانه‌هایشان خراب گردد و کسی در خیمه‌هایشان ساکن نشود.

26 Deres Bolig vorde øde; ingen være, som bor i deres Telte.

زیرا به کسی که تو تنبیه کرده‌ای آزار می‌رسانند و از رنجهای آنانی که تو مجروحشان ساخته‌ای سخن می‌گویند.

27 Thi de forfølge den, som du har slaget, og de fortælle om deres Pine, som du har saaret.

گناهانشان را یک به یک در نظر بگیر و مگذار نجات تو شامل حالشان شود.

28 Læg Skyld til deres Skyld, og lad dem ikke komme til din Retfærdighed!

نامشان را از دفتر حیات خود پاک کن و مگذار جزو قوم تو محسوب شوند.

29 Lad dem udslettes af de levendes Bog, og lad dem ikke opskrives med de retfærdige!

اما من مصیبت‌زده و دردمند هستم. ای خدا، مرا نجات ده و سرافراز فرما.

30 Dog, jeg er elendig og har Smerte; Gud! lad din Frelse ophøje mig.

با سرود نام خدا را ستایش خواهم نمود و با دعای شکرگزاری عظمت او را خواهم ستود.

31 Jeg vil love Guds Navn med Sang, og jeg vil storlig ære ham med Taksigelse.

خداوند چنین پرستشی را بیش از قربانی حیوانات می‌پسندد.

32 Og det skal bedre behage Herren end en ung Okse med Horn og Klove.

اشخاص فروتن که طالب خدا هستند وقتی ببینند او به فکر ایشان است شاد و امیدوار خواهند شد.

33 De sagtmodige have set det, de skulle glæde sig; I, som søge Gud — og eders Hjerte leve op!

خداوند دعای نیازمندان را مستجاب می‌نماید و عزیزان خود را در زندان و اسارت فراموش نمی‌کند.

34 Thi Herren hører de fattige og foragter ikke sin bundne.

ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید! ای دریاها و ای موجودات دریایی، خدا را بستایید!

35 Himmel og Jord skulle love ham, Havet og alt det, som vrimler derudi!

خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره بنا خواهد نمود تا قوم برگزیده‌اش در سرزمین موعود سکونت نمایند و آن را به تصرف خود درآورند.

36 Thi Gud skal frelse Zion og bygge Judas Stæder, og man skal bo der og eje det. Og hans Tjeneres Sæd skal arve det, og de, som elskede hans Navn, skulle bo derudi.

فرزندان بندگانش وارث سرزمین موعود خواهند شد و آنانی که خدا را دوست می‌دارند، در آن ساکن خواهند شد.