Salme 60

1 Til Sangmesteren; til Susan-Eduth; af David; „et gyldent Smykke‟; til at læres;

Þennan sálm orti Davíð þegar hann átti í ófriði við Sýrlendinga og óvíst var um úrslit. Þetta gerðist á sama tíma og Jóab, hershöfðingi Ísraels, vann sigur á 12.000 Edomítum í Saltdalnum. Þú Guð, hefur útskúfað okkur og brotið niður varnirnar. Þú hefur reiðst okkur og tvístrað. Drottinn sýndu aftur miskunn þína.

2 der han stred med Mesopotamierne og med Syrerne af Zoba, og der Joab kom tilbage og slog Edomiterne i Saltdalen, tolv Tusinde.

Þú lést landið skjálfa, sprungur opnuðust. Drottinn læknaðu það og græddu sárin.

3 Gud! du har forkastet os, du har sønderrevet os; du har været vred; vend om til os igen!

Þú lést lýð þinn kenna á hörðu, við reikuðum eins og drukknir menn.

4 Du har bragt Jorden til at skælve, du har sønderslidt den, læg dens Brøst; thi den ryster.

En nú hefur þú reist okkur herfána! Þangað stefnum við allir sem elskum þig.

5 Du lod dit Folk se haarde Ting; du gav os Vin at drikke, saa at vi tumlede.

Réttu út þína sterku hönd og frelsaðu okkur! Bjargaðu ástvinum þínum.

6 Men nu har du givet dem, som dig frygte, et Banner, som hæver sig for Sandhedens Skyld (Sela)

Guð hefur heitið hjálp. Hann hefur svarið það við heilagleika sinn! Er að undra þótt ég sé glaður?!

7 paa det dine elskelige maa udfries; saa frels med din højre Haand og bønhør os!

„Síkem, Súkkót, Gíleað, Manasse – allt er þetta mitt, “segir hann. „Júda gefur konung og Efraím varðmenn.

8 Gud har talt i sin Helligdom, jeg vil fryde mig; jeg vil uddele Sikem og opmaale Sukots Dal.

Móab er þjónn minn og Edóm þræll. Og yfir Filisteu æpi ég siguróp!“

9 Mig hører Gilead til, og mig hører Manasse til, og Efraim er mit Hoveds Værn, Juda er min Herskerstav.

Hver fer með til Edóms, inn í víggirtar borgir hans?

10 Moab er mit Vadskefad; jeg vil kaste min Sko til Edom; bryd ud i Jubel over mig, du Filisterland!

Guð! Hann sem áður útskúfaði og yfirgaf hersveitir okkar!

11 Hvo vil føre mig til den faste Stad? Hvo har ledet mig indtil Edom?

Drottinn, styð okkur gegn óvinunum, því að ekki hjálpa menn.

12 Mon ikke du, Gud, som har forkastet os? og vil du, Gud, ikke uddrage med vore Hære? Fly os Hjælp af Nød; thi Menneskers Hjælp er Forfængelighed. Ved Gud ville vi vinde Kraft; og han skal nedtræde vore Fjender.

Með Guðs hjálp vinnum við stórvirki, hann mun fótum troða óvinina.