Salme 51

1 Til Sangmesteren; en Psalme af David,

Al la ĥorestro. Psalmo de David, kiam venis al li la profeto Natan post lia aliĝo al Bat-Ŝeba. Korfavoru min, ho Dio, laŭ Via boneco; Laŭ Via granda kompatemeco elstreku miajn pekojn.

2 der Profeten Nathan var kommen til ham, efter at han var gaaet ind til Bathseba.

Lavu min tute pure de mia krimo, Kaj purigu min de mia peko.

3 Gud! vær mig naadig efter din Miskundhed, udslet mine Overtrædelser efter din store Barmhjertighed.

Ĉar miajn kulpojn mi konsciadas; Kaj mia peko estas ĉiam antaŭ mi.

4 To mig vel af min Misgerning og rens mig Ira min Synd;

Antaŭ Vi sola mi pekis, Kaj mi faris tion, kio estas malbona antaŭ Viaj okuloj; Tial Vi estas justa en Via vorto Kaj pura en Via juĝo.

5 thi mine Overtrædelser kender jeg, og min Synd er altid for mig.

Mi estas ja naskita en krimo; Kaj en peko gravediĝis per mi mia patrino.

6 Imod dig, imod dig alene har jeg syndet og gjort det onde for dine Øjne, paa det du skal være retfærdig, naar du taler, være ren, naar du dømmer.

Vi amas ja veron en la koro, Kaj en kaŝiteco Vi aperigas al mi saĝon.

7 Se, jeg er født i Skyld, og min Moder har undfanget mig i Synd.

Senpekigu min per hisopo, kaj mi fariĝos pura; Lavu min, kaj mi estos pli blanka ol neĝo.

8 Se, til Sandhed i det inderste Hjerte har du Lyst; Visdommen i Hjertedybet lære du mig!

Aŭdigu al mi ĝojon kaj gajecon, Kaj regajiĝos la ostoj, kiujn Vi batis.

9 Rens mig fra Synd med Isop, saa jeg bliver ren; to mig, saa jeg bliver hvidere end Sne.

Kaŝu Vian vizaĝon de miaj pekoj, Kaj ĉiujn miajn krimojn elstreku.

10 Lad mig høre Fryd og Glæde; lad de Ben fryde sig, som du har sønderstødt.

Koron puran kreu al mi, ho Dio, Kaj spiriton fidelan novigu en mi.

11 Skjul dit Ansigt for mine Synder og udslet alle mine Misgerninger!

Ne forpuŝu min de Via vizaĝo, Kaj Vian sanktan spiriton ne forprenu de mi.

12 Gud! skab mig et rent Hjerte og forny en stadig Aand inden i mig.

Redonu al mi la ĝojon de Via helpo; Kaj spirito bonfara fortikigu min.

13 Bortkast mig ikke fra dit Ansigt og tag ikke din Helligaand fra mig!

Mi instruos al la krimuloj Vian vojon; Kaj pekuloj revenos al Vi.

14 Giv mig igen at glædes over din Frelse og ophold mig med en villig Aand!

Liberigu min de sango, ho Dio, Dio de mia savo; Mia lango kantos Vian justecon.

15 Saa vil jeg lære Overtrædere dine Veje, og Syndere skulle omvende sig til dig.

Ho, mia Sinjoro, malfermu miajn lipojn; Kaj mia buŝo rakontos Vian gloron.

16 Fri mig fra Blodskyld, Gud, min Frelses Gud! saa skal min Tunge synge med Fryd om din Retfærdighed.

Ĉar Vi ne deziras oferdonon, alie mi ĝin donus; Brulofero ne plaĉas al Vi.

17 Herre! oplad mine Læber, saa skal min Mund kundgøre din Pris.

Oferdonoj al Dio estas spirito suferanta; Koron suferantan kaj humilan Vi, ho Dio, ne malŝatas.

18 Thi du har ikke Lyst til Slagtoffer, ellers vilde jeg give dig det; til Brændoffer har du ikke Behagelighed.

Bonfaru al Cion laŭ Via favoro, Konstruu la murojn de Jerusalem;

19 Ofre for Gud er en sønderbrudt Aand; et sønderbrudt og sønderstødt Hjerte skal du, o Gud! ikke foragte. Gør vel imod Zion efter din Velbehagelighed, byg Jerusalems Mure, da vil du have Lyst til Retfærdigheds Ofre, Brændofre og Helofre; da skulle de ofre Øksne paa dit Alter.

Tiam plaĉos al Vi oferdonoj de pieco, brulofero kaj plenofero; Tiam oni metos sur Vian altaron junajn bovojn.