Salme 50

1 En Psalme af Asaf. Den Almægtige, Gud Herren har talt og kaldet ad Jorden, fra Solens Opgang indtil dens Nedgang.

Nagsao ni Yahweh a Dios, ti Maysa a Nabileg ken inawaganna ti daga manipud panagsingising ti init agingga iti panaglinnekna.

2 Fra Zion, Skønhedens Krone, aabenbarede Gud sig herligt.

Nagraniag ti Dios manipud iti Sion, a naan-anay iti kinapintasna.

3 Vor Gud skal komme og ikke tie; en Ild for hans Ansigt skal fortære, og omkring ham stormer det saare.

Immay ti Diostayo ken saan isuna a nagulimek; adda gumilgil-ayab nga apuy iti sangoananna, ken kasta unay a bagio iti aglawlawna.

4 Han kalder ad Himmelen oventil og ad Jorden for at dømme sit Folk.

Immawag isuna iti langit ken iti daga tapno ukomenna dagiti tattaona:

5 „Samler mig mine hellige, som have sluttet Pagt med mig ved Offer”.

“Ummongenyo dagiti napudno a tattaok kaniak, dagiti nagtulnog iti katulagak babaen iti sakrificio.”

6 Og Himlene kundgjorde hans Retfærdighed; thi Gud, han er Dommer. (Sela)

Ipablaak ti langit iti kinalintegna, ta ti Dios a mismo ti ukom. (Selah)

7 Hør, mit Folk, og jeg vil tale; Israel! og jeg vil vidne imod dig; jeg er Gud, din Gud.

“Dakayo a tattaok, dumngegkayo ta agsaoak; Siak ti Dios a Diosyo.

8 Jeg vil ikke gaa i Rette med dig for dine Slagtofre og for dine Brændofre, som ere altid for mig.

Saankayo a tubngaren kadagiti datonyo; dagiti datonyo a maipuor ket kanayon nga adda iti sangoanak.

9 Jeg vil ikke tage en Okse af dit Hus, ej heller Bukke af dine Stalde.

Saanko nga alaen ti kalakian a baka manipud iti balayyo, wenno dagiti kalakian a kalding manipud kadagiti arbanmo.

10 Thi alle Dyrene i Skoven høre mig til, Dyrene paa Bjergene i Tusindtal.

Ta kukuak tunggal nauyong nga ayup iti kabakiran, kasta met dagiti ayup nga adda iti rinibribu a katurturudan.

11 Jeg kender alle Fuglene paa Bjergene, og hvad der vrimler paa Marken, er hos mig.

Ammok amin a billit kadagiti bantay, ken kukuak dagiti nauyong nga ayup iti kataltalunan.

12 Dersom jeg hungrede, vilde jeg ikke sige dig det; thi Jorderige hører mig til og dets Fylde.

No mabisinak, saanko nga ibaga kadakayo; ta kukuak ti lubong, ken amin nga adda iti daytoy.

13 Skulde jeg vel æde Oksers Kød eller drikke Bukkes Blod?

Kanek kadi ti lasag dagiti baka wenno inumek kadi ti dara dagiti kalding?

14 Offer Gud Taksigelse og betal den Højeste dine Løfter!

Isagutyo iti Dios ti daton iti panagyaman, ken bayadanyo dagiti kariyo iti Kangangatoan.

15 Og kald paa mig paa Nødens Dag; jeg vil udfri dig, og du skal ære mig.

Awagandak iti aldaw ti riribuk; isalakankayonto, ken itan-okdakto.”

16 Men til den ugudelige siger Gud: Hvad kommer det dig ved at tale om mine Skikke og at tage min Pagt i din Mund,

Ngem iti nadangkes kinuna ti Dios, “Ania iti ar-aramidem a mangipablaak kadagiti bilinko, nga innalam ti tulagko kadagiti ngiwatmo,

17 da du dog hader Tugt og kaster mine Ord bag dig?

idinto ta kaguram ti bilin ken imbellengmo dagiti sasaok iti adayo?

18 Dersom du ser en Tyv, da er du Ven med ham, og med Horkarle er din Del.

No makitam ti maysa nga agtatakaw, umanamongka kenkuana; makidangdanggayka kadagiti mannakikamkamalala.

19 Du skikker din Mund til ondt, og med din Tunge digter du Svig.

Intedmo ti ngiwatmo iti demonyo, ken ibalbalikas ti dilam iti makaallilaw.

20 Du sidder og taler imod din Broder, du sætter Klik paa din Moders Søn.

Itugtugawam ken agsasaoka maibusor iti kabsatmo a lalaki; pinerdim ti dayaw ti bukod nga anak a lalaki ni nanangmo.

21 Disse Ting har du gjort, og jeg har tiet; du har tænkt, at jeg vel var som du; men jeg vil straffe dig og stille det frem for dine Øjne.

Inaramidmo dagitoy a banbanag, ngem nagulimekak, ket impagarupmo a maysaak a kas kenka. Ngem, babalawenka ken iparuarko iti imatangmo amin nga inaramidmo.

22 Forstaar dog dette, I, som have glemt Gud! at jeg ikke skal rive bort, og der ingen er, som frier.

Ita, lagipenyo daytoy dakayo a nanglipat iti Dios; ta no saan pisangpisangenkayo iti pidapidaso, ken awanto ti siasinoman nga umay tumulong kadakayo:

23 Den, som ofrer Taksigelse, han ærer mig, og den, som agter paa Vejen, ham vil jeg lade se Guds Frelse.

Siasinoman iti mangisagut ti daton ti panagyaman, mangted dayaw kaniak, ken siasinoman a sumurot iti dalanna a nalinteg, ipakitakto ti panangisalakan ti Dios”