Salme 50

1 En Psalme af Asaf. Den Almægtige, Gud Herren har talt og kaldet ad Jorden, fra Solens Opgang indtil dens Nedgang.

Een psalm van Asaf. De God der goden, de HEERE spreekt, en roept de aarde, van den opgang der zon tot aan haar ondergang.

2 Fra Zion, Skønhedens Krone, aabenbarede Gud sig herligt.

Uit Sion, de volkomenheid der schoonheid, verschijnt God blinkende.

3 Vor Gud skal komme og ikke tie; en Ild for hans Ansigt skal fortære, og omkring ham stormer det saare.

Onze God zal komen en zal niet zwijgen; een vuur voor Zijn aangezicht zal verteren, en rondom Hem zal het zeer stormen.

4 Han kalder ad Himmelen oventil og ad Jorden for at dømme sit Folk.

Hij zal roepen tot den hemel van boven, en tot de aarde, om Zijn volk te richten.

5 „Samler mig mine hellige, som have sluttet Pagt med mig ved Offer‟.

Verzamelt Mij Mijn gunstgenoten, die Mijn verbond maken met offerande!

6 Og Himlene kundgjorde hans Retfærdighed; thi Gud, han er Dommer. (Sela)

En de hemelen verkondigen Zijn gerechtigheid; want God Zelf is Rechter. (Sela)

7 Hør, mit Folk, og jeg vil tale; Israel! og jeg vil vidne imod dig; jeg er Gud, din Gud.

Hoort, Mijn volk! en Ik zal spreken; Israel! en Ik zal onder u betuigen; Ik, God, ben uw God.

8 Jeg vil ikke gaa i Rette med dig for dine Slagtofre og for dine Brændofre, som ere altid for mig.

Om uw offeranden zal Ik u niet straffen, want uw brandofferen zijn steeds voor Mij.

9 Jeg vil ikke tage en Okse af dit Hus, ej heller Bukke af dine Stalde.

Ik zal uit uw huis geen var nemen, noch bokken uit uw kooien;

10 Thi alle Dyrene i Skoven høre mig til, Dyrene paa Bjergene i Tusindtal.

Want al het gedierte des wouds is Mijn, de beesten op duizend bergen.

11 Jeg kender alle Fuglene paa Bjergene, og hvad der vrimler paa Marken, er hos mig.

Ik ken al het gevogelte der bergen, en het wild des velds is bij Mij.

12 Dersom jeg hungrede, vilde jeg ikke sige dig det; thi Jorderige hører mig til og dets Fylde.

Zo Mij hongerde, Ik zou het u niet zeggen; want Mijn is de wereld en haar volheid.

13 Skulde jeg vel æde Oksers Kød eller drikke Bukkes Blod?

Zou Ik stierenvlees eten, of bokkenbloed drinken?

14 Offer Gud Taksigelse og betal den Højeste dine Løfter!

Offert Gode dank, en betaalt den Allerhoogste uw geloften.

15 Og kald paa mig paa Nødens Dag; jeg vil udfri dig, og du skal ære mig.

En roept Mij aan in den dag der benauwdheid; Ik zal er u uithelpen, en gij zult Mij eren.

16 Men til den ugudelige siger Gud: Hvad kommer det dig ved at tale om mine Skikke og at tage min Pagt i din Mund,

Maar tot den goddeloze zegt God: Wat hebt gij Mijn inzettingen te vertellen, en neemt Mijn verbond in uw mond?

17 da du dog hader Tugt og kaster mine Ord bag dig?

Dewijl gij de kastijding haat, en Mijn woorden achter u henenwerpt.

18 Dersom du ser en Tyv, da er du Ven med ham, og med Horkarle er din Del.

Indien gij een dief ziet, zo loopt gij met hem; en uw deel is met de overspelers.

19 Du skikker din Mund til ondt, og med din Tunge digter du Svig.

Uw mond slaat gij in het kwade, en uw tong koppelt bedrog.

20 Du sidder og taler imod din Broder, du sætter Klik paa din Moders Søn.

Gij zit, gij spreekt tegen uw broeder; tegen den zoon uwer moeder geeft gij lastering uit.

21 Disse Ting har du gjort, og jeg har tiet; du har tænkt, at jeg vel var som du; men jeg vil straffe dig og stille det frem for dine Øjne.

Deze dingen doet gij, en Ik zwijg; gij meent, dat Ik te enenmale ben, gelijk gij; Ik zal u straffen, en zal het ordentelijk voor uw ogen stellen.

22 Forstaar dog dette, I, som have glemt Gud! at jeg ikke skal rive bort, og der ingen er, som frier.

Verstaat dit toch, gij godvergetenden! opdat Ik niet verscheure en niemand redde.

23 Den, som ofrer Taksigelse, han ærer mig, og den, som agter paa Vejen, ham vil jeg lade se Guds Frelse.

Wie dankoffert, die zal Mij eren; en wie zijn weg wel aanstelt, dien zal Ik Gods heil doen zien.