Salme 49
1 Til Sangmesteren; af Koras Børn; en Psalme. Hører dette, alle Folkeslag! vender eders Øren hid, alle Verdens Indbyggere!
Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,
2 baade ringe og høje, rige og fattige til Hobe!
Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.
3 Min Mund udtaler Visdom og mit Hjertes Betænkning Forstand.
Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.
4 Jeg vil bøje mit Øre til Ordsprog; jeg vil udlægge min mørke Tale til Harpe.
Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.
5 Hvorfor skulde jeg frygte i de onde Dage, naar mine Efterstræberes Ondskab omgiver mig,
Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,
6 de, som forlade sig paa deres Gods og rose sig af deres store Rigdom?
Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?
7 Ingen Mand kan dog udløse en Broder, han kan ikke give Gud Løsepenge for ham.
Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li
8 Thi deres Sjæls Genløsning vil koste meget og maa i Evighed opgives,
(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),
9 saa at han skulde kunne leve hen bestandig uden at se Graven.
Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.
10 Thi den vil han faa at se; de vise dø, Daaren og den ufornuftige omkomme tilsammen, og de efterlade deres Gods til andre.
Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.
11 Deres inderste Tanker ere, at deres Huse skulle staa evindelig, deres Boliger fra Slægt til Slægt, de kalde deres Jorder op efter deres Navn.
Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.
12 Dog har et Menneske, som er i Værdighed, ikke Bestand; han bliver lig Dyrene, som udryddes.
Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.
13 Saa gaar det dem, som ere fulde af Selvtillid; dog love deres Efterkommere det med deres Mund. (Sela)
Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. (Sela)
14 De lægge sig i Dødsriget som Faar, Døden skal fortære dem og de oprigtige skulle regere over dem, naar Morgenen oprinder; og Dødsriget skal afslide deres Skikkelse, saa at den ingen Bolig har mere. (Sheol h7585)
Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon. (Sheol h7585)
Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. (Sela) (Sheol h7585)
16 Frygt ikke, naar en Mand bliver rig, naar hans Hus's Herlighed bliver stor;
Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.
17 thi han skal slet intet tage med sig, naar han dør, hans Herlighed skal ikke fare ned efter ham.
Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.
18 Skønt han velsigner sin Sjæl, medens han lever, og man priser ham, fordi han gør sig til gode:
Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,
19 Saa skal han dog komme til sine Fædres Slægt; i Evighed se de ikke Lyset.
Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.
20 Et Menneske, som er i Værdighed og ikke har Forstand, han bliver lig Dyrene, som udryddes.
Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.
