Salme 44

1 Til Sangmesteren; af Koras Børn; en Undervisning.

Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.

2 Gud! vi have hørt det med vore Øren, vore Fædre have fortalt os det, den Gerning du gjorde i deres Dage, i fordums Dage.

Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.

3 Du fordrev Hedningerne ved din Haand, men dem plantede du; du handlede ilde med Folkene, men dem udbredte du.

Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.

4 Thi ikke ved deres Sværd indtoge de Landet, og deres Arm hjalp dem ikke, men din højre Haand og din Arm og dit Ansigts Lys, fordi du havde Behagelighed til dem.

Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.

5 Gud! du, ja, du er min Konge; befal Jakobs Frelse at komme!

Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.

6 Ved dig ville vi nedstøde vore Fjender; i dit Navn ville vi nedtræde dem, som staa op imod os.

Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;

7 Thi jeg forlader mig ikke paa min Bue, og mit Sværd kan ikke frelse mig.

Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.

8 Men du har frelst os fra vore Fjender, og du har beskæmmet dem, som os hadede.

Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. (Sela)

9 Vi prise Gud den ganske Dag, og vi takke dit Navn evindelig. (Sela)

[Teraz] jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.

10 Alligevel har du forkastet os og ladet os beskæmmes og vil ikke drage ud med vore Hære.

Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.

11 Du lader os vige tilbage for Modstanderen, og de, som os hade, have gjort sig Bytte.

Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.

12 Du giver os hen som Faar til at fortæres og har spredt os iblandt Hedningerne.

Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.

13 Du sælger dit Folk, og det for intet, og du fik ingen stor Pris for dem.

Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.

14 Du gør os til Skændsel for vore Naboer, til Spot og Haan for dem, som ere trindt omkring os.

Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.

15 Du gør os til et Ordsprog iblandt Hedningerne, saa man ryster Hovedet over os iblandt Folkene.

Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;

16 Min Forsmædelse er den ganske Dag for mig, og Bluelse har bedækket mit Ansigt

Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.

17 for hans Røsts Skyld, som bespotter og forhaaner, for Fjendens og den hævngerriges Skyld.

To wszystko nas spotkało, a [jednak] nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.

18 Alt dette er kommet over os, dog have vi ikke glemt dig, og vi have ikke handlet falskelig imod din Pagt.

Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;

19 Vort Hjerte vendte sig ikke bort, og vor Gang bøjede ikke af fra din Vej,

Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.

20 saa at du skulde knuse os i Dragers Bo og skjule os med Dødens Skygge.

Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;

21 Dersom vi havde glemt vor Guds Navn og udbredt vore Hænder til en fremmed Gud,

Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.

22 skulde Gud da ikke udfinde det? efterdi han kender Hjertets skjulte Tanker.

Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.

23 Men vi blive ihjelslagne for din Skyld den ganske Dag, vi ere regnede som Slagtefaar.

Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

24 Vaagn op, hvorfor vil du sove, Herre? Vaagn op, forkast os ikke evindelig!

Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?

25 Hvorfor vil du skjule dit Ansigt, glemme vor Elendighed og vor Trængsel?

Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.

26 Thi vor Sjæl er nedbøjet i Støvet, vor Krop hænger ved Jorden. Rejs dig til vor Hjælp og forløs os for din Miskundheds Skyld!

Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.