Salme 40

1 Til Sangmesteren; en Psalme af David.

Ki he Takimuʻa, ko e Saame ʻa Tevita. Naʻa ku tatali faʻa kātaki pe kia Sihova; pea ne tokanga kiate au, ʻone ongoʻi ʻeku tangi.

2 Jeg har biet taalmodigt efter Herren, og han bøjede sig til mig og hørte mit Raab.

Pea naʻa ne toʻo hake au mei he luo fakailifia, mei he ʻumea pelepela, ʻo ne fokotuʻu hoku vaʻe ki he maka, ʻo fakamaʻu hoku ngaahi ʻaluʻanga.

3 Og han drog mig op af en brusende Grav, af det skidne Dynd; og han satte mine Fødder paa en Klippe, han befæstede mine Skridt.

Pea kuo ne ʻai ʻae hiva foʻou ki hoku ngutu, ʻio, ʻae fakafetaʻi ki hotau ʻOtua: ʻe mamata ki ai ʻae tokolahi, pea manavahē, pea tenau falala kia Sihova.

4 Og han lagde en ny Sang i min Mund, en Lovsang til vor Gud; mange skulle se og frygte og forlade sig paa Herren.

‌ʻOku monūʻia ʻae tangata ko ia ʻoku falala kia Sihova, pea ʻikai tokanga ia ki he kakai laukau, mo kinautolu ʻoku afe ki he loi.

5 Salig den Mand, som sætter sin Tillid til Herren og ikke vender sig til de hovmodige og til dem, som bøje sig til Løgn.

‌ʻE Sihova ko hoku ʻOtua, ʻoku lahi hoʻo ngaahi ngāue fakaofo ʻaia kuo ke fai, mo ho finangalo lelei kiate kimautolu: ʻe ʻikai faʻa lau fakaholo ia kiate koe: kapau te u fie fakahā ʻo lea ki ai, ʻoku lahi ʻaupito ia, ʻe ʻikai faʻa laua.

6 Herre, min Gud! du har gjort dine underfulde Ting og dine Tanker mangfoldige imod os; ingen kan opregne dem for dig, ellers skulde jeg kundgøre og udsige dem; de ere flere, end man kan tælle dem.

Ko e feilaulau mo e meʻa foaki naʻe ʻikai te ke finangalo ki ai; ka ko hoku telinga kuo ke fakaava: ko e feilaulau tutu mo e feilaulau koeʻuhi ko e angahala naʻe ʻikai te ke fekau.

7 Du har ikke Lyst til Slagtoffer og Madoffer; du har aabnet mig Ørene; du har ikke begæret Brændoffer eller Syndoffer.

Pea naʻaku toki pehē, “Vakai, ʻoku ou haʻu: kuo tohi ʻi he tohi tākai ʻiate au,

8 Da sagde jeg: Se, jeg er kommen; i Bogens Rulle er det foreskrevet mig.

‌ʻE hoku ʻOtua, ʻoku ou fiefia ke fai ho finangalo: ʻio, ʻoku ʻi hoku loto hoʻo fono.”

9 Jeg har Lyst til at gøre din Villie, min Gud! og din Lov er midt i mit Inderste.

Naʻaku malangaʻaki ʻae māʻoniʻoni ʻi he fakataha lahi: vakai, naʻe ʻikai te u taʻofi hoku loungutu, ʻE Sihova, ʻoku ke ʻiloʻi.

10 Jeg har bebudet Retfærdighed i en stor Forsamling; se, jeg vil ikke lukke mine Læber; Herre! du ved det.

Naʻe ʻikai te u fakafufū hoʻo māʻoniʻoni ʻi hoku loto; naʻaku fakahā hoʻo angatonu mo hoʻo fakamoʻui: naʻe ʻikai te u fakalilolilo ʻa hoʻo ʻaloʻofa mo hoʻo moʻoni mei he fakataha lahi.

11 Jeg har ikke skjult din Retfærdighed inden i mit Hjerte, jeg har talt om din Trofasthed og din Frelse; jeg har ikke dulgt din Miskundhed og din Sandhed for en stor Forsamling.

‌ʻE Sihova, ʻoua naʻa ke taʻofi hoʻo ngaahi ʻaloʻofa ongongofua ʻiate au: tuku ke tauhi maʻuaipē au ʻe hoʻo ʻaloʻofa mo hoʻo moʻoni.

12 Du, Herre! vil ikke holde din Barmhjertighed tilbage fra mig; din Miskundhed og din Sandhed ville altid bevare mig.

He kuo kāpui au ʻe he ngaahi kovi taʻefaʻalaua: kuo puke au ʻe heʻeku ngaahi hia, ko ia ʻoku ʻikai ai te u faʻa hanga hake; ʻoku lahi hake ia ʻi he ngaahi tuʻoni louʻulu ʻo hoku ʻulu: ko ia kuo liʻaki au ʻe hoku loto.

13 Thi Ulykker have omspændt mig, saa der er intet Tal derpaa, mine Misgerninger have grebet mig, og jeg kan ikke se; de ere flere end Haarene paa mit Hoved, og mit Hjerte har forladt mig.

‌ʻE Sihova, ke ke finangalo lelei ke fakamoʻui au: ʻE Sihova, ke ke fai vave ke tokoniʻi au.

14 Herre! lad det behage dig at udfri mig; Herre! skynd dig at hjælpe mig.

Tuku ke mā mo puputuʻu fakataha ʻakinautolu kotoa pē ʻoku nau kumi hoku laumālie ke fakaʻauha ia; tuku ke fakafoki kimui mo mā ʻakinautolu ʻoku nau holi ke u kovi.

15 Lad dem til Hobe blues og blive til Skamme, som søge efter mit Liv for at tage det bort; lad dem vige tilbage og forhaanes, som ville mig ondt.

Tuku ke paea ʻakinautolu ko e totongi ʻo ʻenau kovi, ʻakinautolu ʻoku pehē kiate au, “Ha ha.”

16 Lad dem forfærdes over deres egen Skændsel, dem, som sige om mig: Ha, ha!

Tuku ke fiefia mo nekeneka ʻiate koe ʻakinautolu kotoa pē ʻoku kumi kiate koe: tuku ke lea pehē maʻuaipē ʻakinautolu ʻoku ʻofa ki hoʻo fakamoʻui, “Ke ongoongolelei ʻa Sihova.”

17 Lad dem frydes og glædes i dig, alle som søge dig; lad dem altid sige: Herren være storlig lovet! dem, som elske din Frelse. Men jeg er elendig og fattig; Herren vil tænke paa mig; du er min Hjælp og den, som udfrier mig; min Gud! tøv ikke.

Ka ko au ʻoku ou masiva mo paea; ka ʻoku finangalo ʻae ʻEiki kiate au: ko koe ko hoku tokoni mo hoku fakamoʻui; ʻoua naʻa ke fakatuai, ʻE hoku ʻOtua.