Salme 38

1 En Psalme af David; til Ihukommelse.

مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

2 Herre! straf mig ikke i din Vrede og tugt mig ikke i din Harme.

تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

3 Thi dine Pile ere dybt nedtrykte i mig, og din Haand har lagt sig paa mig.

در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

4 Der er intet sundt paa mit Kød for din Vredes Skyld; der er ingen Fred i mine Ben for min Synds Skyld.

تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

5 Thi mine Misgerninger ere gaaede mig over Hovedet; de ere blevne mig for svare som en svar Byrde.

به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

6 Mine Saar lugte ilde, de ere raadne for min Daarskabs Skyld.

به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

7 Jeg gaar kroget, jeg er saare nedbøjet; jeg gaar hver Dag i Sørgeklæder.

از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

8 Thi mine Lænder ere fulde af Skorpe, og der er intet sundt paa mit Kød.

تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

9 Jeg er bleven dødkold og saare sønderknust; jeg hyler ud af mit Hjertes Uro.

خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

10 Herre! al min Begæring er for dig, og mit Suk er ikke skjult for dig.

قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

11 Mit Hjerte slaar heftigt, min Kraft har forladt mig, og mine Øjnes Lys, endog det er svundet for mig.

دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

12 Mine Venner og mine Frænder holde sig i Afstand fra min Plage, og mine nærmeste staa langt borte.

آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

13 Og de, som søge efter mit Liv, satte Snarer, og de, som søge min Ulykke, førte Fordærvelsens Tale og grunde den ganske Dag paa alle Haande Svig.

من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

14 Men jeg er som en døv, der ikke hører, og som en stum, der ikke oplader sin Mund.

مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

15 Jeg er som en Mand, der ikke hører, og som intet Gensvar har i sin Mund.

ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

16 Thi jeg bier paa dig, Herre; du, Herre min Gud! vil bønhøre.

نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

17 Thi jeg sagde: De skulle ikke glæde sig over mig; da min Fod snublede, gjorde de sig store imod mig.

نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

18 Thi jeg er nær ved at halte, og min Pine er stadig for mig.

من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

19 Thi jeg maa bekende min Misgerning, jeg sørger over min Synd.

دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

20 Men mine Fjender leve og ere mægtige, og der er mange, som hade mig uden Skel.

آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

21 Og de, som betale ondt for godt, de staa mig imod, fordi jeg efterjager det gode.

خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

22 Forlad mig ikke, Herre! min Gud, vær ikke langt fra mig! Skynd dig at hjælpe mig, Herre, min Frelse!

ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!