Salme 38

1 En Psalme af David; til Ihukommelse.

Van David; bij het herinneringsoffer. Jahweh, tuchtig mij niet in uw toorn, Kastijd mij niet in uw gramschap:

2 Herre! straf mig ikke i din Vrede og tugt mig ikke i din Harme.

Want uw pijlen hebben mij getroffen, Uw hand drukt zwaar op mij neer.

3 Thi dine Pile ere dybt nedtrykte i mig, og din Haand har lagt sig paa mig.

Er is geen gezonde plek aan mijn vlees om uw toorn, Niets gaafs aan mijn gebeente om mijn zonden;

4 Der er intet sundt paa mit Kød for din Vredes Skyld; der er ingen Fred i mine Ben for min Synds Skyld.

Want mijn misdaden stapelen zich op mijn hoofd, En drukken mij neer als een loodzware last.

5 Thi mine Misgerninger ere gaaede mig over Hovedet; de ere blevne mig for svare som en svar Byrde.

Mijn wonden stinken en dragen Om mijn verdwazing;

6 Mine Saar lugte ilde, de ere raadne for min Daarskabs Skyld.

Ik ga gebukt en geknakt, Loop heel de dag maar treurend rond.

7 Jeg gaar kroget, jeg er saare nedbøjet; jeg gaar hver Dag i Sørgeklæder.

Mijn lenden zijn aan alle kanten ontstoken, Geen gezonde plek aan mijn vlees;

8 Thi mine Lænder ere fulde af Skorpe, og der er intet sundt paa mit Kød.

Ik ben uitgeput en gebroken, En snik het uit door het gekerm van mijn hart.

9 Jeg er bleven dødkold og saare sønderknust; jeg hyler ud af mit Hjertes Uro.

Heer, al mijn jammeren is U bekend, Mijn zuchten voor U niet verborgen;

10 Herre! al min Begæring er for dig, og mit Suk er ikke skjult for dig.

Wild bonst mijn hart, de kracht ontzinkt mij, Zelfs het licht van mijn ogen is heen.

11 Mit Hjerte slaar heftigt, min Kraft har forladt mig, og mine Øjnes Lys, endog det er svundet for mig.

Mijn vrienden en makkers keren zich af om mijn plagen, En mijn verwanten staan op een afstand te spotten;

12 Mine Venner og mine Frænder holde sig i Afstand fra min Plage, og mine nærmeste staa langt borte.

Die mijn leven belagen en mijn ongeluk zoeken, Bespreken mijn val, en belasteren mij de hele dag.

13 Og de, som søge efter mit Liv, satte Snarer, og de, som søge min Ulykke, førte Fordærvelsens Tale og grunde den ganske Dag paa alle Haande Svig.

Maar ik ben als een dove, die het niet hoort, Als een stomme, die zijn mond niet opent,

14 Men jeg er som en døv, der ikke hører, og som en stum, der ikke oplader sin Mund.

Als een man, die niet luistert, En wiens mond geen antwoord meer weet.

15 Jeg er som en Mand, der ikke hører, og som intet Gensvar har i sin Mund.

Neen, Jahweh, ik verlaat mij op U: Antwoord Gij, mijn Heer en mijn God;

16 Thi jeg bier paa dig, Herre; du, Herre min Gud! vil bønhøre.

Want ik vrees, dat men zich vrolijk over mij maakt, Een grote mond tegen mij zet, nu mijn voeten wankelen.

17 Thi jeg sagde: De skulle ikke glæde sig over mig; da min Fod snublede, gjorde de sig store imod mig.

Ja, ieder ogenblik dreig ik te vallen, Mijn ellende staat mij steeds voor de geest;

18 Thi jeg er nær ved at halte, og min Pine er stadig for mig.

Want ik moet wel mijn misdaad bekennen, En bekommerd zijn over mijn schuld.

19 Thi jeg maa bekende min Misgerning, jeg sørger over min Synd.

En machtig zijn ook, die zonder reden mijn vijanden zijn, Talrijk, die mij onverdiend haten,

20 Men mine Fjender leve og ere mægtige, og der er mange, som hade mig uden Skel.

Die goed vergelden met kwaad, Mij ondanks mijn beste bedoeling bestrijden.

21 Og de, som betale ondt for godt, de staa mig imod, fordi jeg efterjager det gode.

Jahweh, verlaat mij dus niet; Mijn God, blijf niet verre van mij!

22 Forlad mig ikke, Herre! min Gud, vær ikke langt fra mig! Skynd dig at hjælpe mig, Herre, min Frelse!

Kom mij spoedig te hulp, Mijn Heer en mijn Heil!