Salme 37

1 Af David. Lad din Vrede ikke optændes imod de onde; vær ikke nidkær imod dem, som gøre Uret;

Van David. Wees niet afgunstig op zondaars, En benijd de boosdoeners niet;

2 thi de skulle hastelig falme som Græs, og visne som grønne Urter.

Want snel versmachten zij als gras, Verkwijnen als het groen gewas.

3 Forlad dig paa Herren og gør godt; bo i Landet og nær dig trolig;

Vertrouw op Jahweh, doe enkel wat goed is, Blijf in het land en wees trouw;

4 og forlyst dig i Herren, saa skal han give dig dit Hjertes Begæring.

Dan zult gij uw vreugde in Jahweh vinden, En Hij schenkt u wat uw hart maar begeert.

5 Vælt din Vej paa Herren og forlad dig paa ham, han skal gøre det.

Laat Jahweh uw weg maar bestieren, Verlaat u op Hem: Hij zal hem banen;

6 Og han skal føre din Retfærdighed frem som Lyset og din Ret som Middagsglansen.

Als de dageraad doet Hij uw gerechtigheid stralen, En als de middagzon uw recht.

7 Ti for Herren og forvent ham; lad din Vrede ikke optændes imod den Mand, hvis Vej lykkes, imod den Mand, som øver Underfundighed.

Berust in Jahweh, En blijf op Hem hopen. Benijd niet den man, wien het goed gaat, Ofschoon hij bedriegt.

8 Lad af fra Vrede og lad Heftighed fare, lad din Vrede ikke optændes, den er kun til at gøre ondt.

Word niet toornig en maak u niet boos, Wind u niet op: gij maakt het maar erger;

9 Thi de onde skulle udryddes, men de, som bie efter Herren, de skulle arve Landet.

Want de zondaars worden vernietigd, Maar die op Jahweh vertrouwen, bezitten het Land!

10 Og endnu et lidet, saa er den ugudelige ikke mere; og naar du giver Agt paa hans Sted, da er han borte.

Een ogenblik maar: en de zondaar is er niet meer; Gij zoekt naar zijn plaats: hij is weg.

11 Men de sagtmodige skulle arve Landet og forlyste sig over stor Fred.

Maar de rechtschapenen bezitten het Land, En genieten een heerlijke vrede.

12 Den ugudelige optænker Skalkhed imod den retfærdige og skærer Tænder imod ham.

De zondaar belaagt den rechtvaardige, En knarst tegen hem op zijn tanden;

13 Herren skal le ad ham; thi han ser, at hans Dag er kommen.

Maar de Heer lacht hem uit, Want Hij ziet zijn Dag al nabij.

14 De ugudelige have uddraget Sværd og spændt deres Bue at fælde en elendig og fattig, at tage Livet af dem, som vandre i Oprigtighed.

De bozen trekken hun zwaard en spannen hun boog, Om ongelukkigen en armen te doden, en vromen te slachten;

15 Deres Sværd skal komme i deres eget Hjerte, og deres Buer skulle sønderbrydes.

Maar het zwaard dringt in hun eigen hart, En hun bogen worden gebroken.

16 Det lidet, som den retfærdige har, er bedre end mange ugudeliges Gods.

Beter het weinige, dat de rechtvaardige heeft, Dan de geweldige rijkdom der bozen;

17 Thi de ugudeliges Arme skulle sønderbrydes; men Herren opholder de retfærdige.

Want de arm der bozen wordt gebroken, Maar voor de rechtvaardigen is Jahweh een stut.

18 Herren kender de retsindiges Dage, og deres Arv skal blive evindelig.

Jahweh zorgt voor de dagen der vromen, En hun erfdeel blijft eeuwig bijeen;

19 De skulle ikke beskæmmes i den onde Tid, og de skulle mættes i Hungers Dage.

Ze staan niet verlegen in tijden van rampspoed, Maar worden verzadigd bij hongersnood.

20 Thi de ugudelige skulle omkomme, ja, Herrens Fjender, som Engenes Pragt; de ere forsvundne, i Røg forsvundne.

Maar de goddelozen gaan zeker te gronde, En hun kinderen bedelen om brood; Jahweh’s vijanden vergaan als de glorie der velden, En verdwijnen als rook.

21 En ugudelig maa tage til Laans, og kan ikke betale; men en retfærdig kan forbarme sig og giver.

De boze moet lenen, en kan niet betalen, De gerechte kan mild zijn en geven;

22 Thi Herrens velsignede skulle arve Landet; men hans forbandede skulle udryddes.

Want wien Hij zegent, bezit het Land, Maar wien Hij vervloekt, wordt vernietigd.

23 Af Herren stadfæstes en Mands Gang, og han vil have Velbehag til hans Vej.

Jahweh leidt de schreden der mensen, Hij richt overeind, wiens gedrag Hem behaagt;

24 Naar han falder, bliver han ikke liggende; thi Herren holder fast ved hans Haand.

En mocht hij al wankelen, toch zal hij niet vallen, Want Jahweh houdt hem bij de hand.

25 Jeg har været ung og er bleven gammel; men jeg har ikke set en retfærdig forladt eller hans Sæd at søge efter Brødet.

Ik was jong, en nu ben ik oud: Maar nooit heb ik een vrome verlaten gezien;

26 Han forbarmer sig den ganske Dag og laaner ud, og hans Sæd skal blive til en Velsignelse.

Steeds kan hij nog mild zijn en aan anderen lenen, Zijn nageslacht tot zegen zijn.

27 Vig fra ondt, og gør godt, saa skal du blive boende evindelig.

Houd u ver van het kwaad, en doe enkel wat goed is, Dan woont gij veilig voor eeuwig;

28 Thi Herren elsker Ret og forlader ikke sine hellige, de ere bevarede evindelig; men de ugudeliges Sæd er udryddet.

Want Jahweh heeft de gerechtigheid lief, En nimmer verlaat Hij zijn vromen. De bozen worden voor eeuwig vernietigd, En het geslacht van de zondaars vergaat;

29 De retfærdige skulle arve Landet og bo der evindelig.

Maar de rechtvaardigen bezitten het Land, En blijven er altijd in wonen.

30 En retfærdigs Mund skal tale Visdom, og hans Tunge skal forkynde Ret.

De mond van den rechtvaardige verkondigt de wijsheid, En zijn tong spreekt wat recht is.

31 Hans Guds Lov er i hans Hjerte; hans Trin skulle ikke glide.

Hij draagt de Wet van zijn God in zijn hart; Nooit wankelen zijn schreden.

32 En ugudelig lurer paa den retfærdige og søger efter at dræbe ham.

De boze loert op den vrome, En zoekt hem te doden;

33 Herren skal ikke overlade ham i hans Haand og ej kende ham skyldig, naar han dømmes.

Maar Jahweh laat hem niet in zijn macht, En duldt geen veroordeling, als men hem richt.

34 Bi efter Herren og var paa hans Vej, saa skal han ophøje dig til at arve Landet; du skal se paa de ugudeliges Udryddelse.

Blijf op Jahweh vertrouwen, En bewandel zijn wegen; Dan stelt Hij u in het bezit van het Land, En zult gij de verdelging der zondaars aanschouwen.

35 Jeg saa en ugudelig, en Voldsmand; han udbredte sig som et grønt Rodskud.

Ik heb een zondaar gezien in zijn vermetele trots, Hoog als een Libanon-ceder;

36 Men han forsvandt og se, han var ikke mere; og jeg søgte efter ham, men han fandtes ikke.

Ik ging voorbij: zie, hij was er niet meer; Ik zocht hem, hij was niet te vinden.

37 Tag Vare paa den retsindige, og se hen til den oprigtige, thi Fredens Mand har en Fremtid.

Geef acht op den vrome en let op den brave: Het kroost van dien man leeft in vrede;

38 Men Overtrædere skulle ødelægges til Hobe; de ugudeliges Fremtid er borte.

Maar de zondaars gaan allen te gronde, De kinderen der bozen worden vernietigd.

39 Men de retfærdiges Frelse er af Herren, han er deres Styrke i Nødens Tid.

Jahweh is het heil van de vromen, Hun toevlucht in tijden van nood;

40 Og Herren skal hjælpe dem og udfri dem; han skal udfri dem fra de ugudelige og frelse dem; thi de have forladt sig paa ham.

Jahweh helpt en beschermt hen tegen de bozen, Hij redt hen, als ze vluchten tot Hem!