Salme 34
1 Af David; der han anstillede sig afsindig for Abimeleks Ansigt, og denne uddrev ham, og han gik bort.
Van David, toen hij zich voor Abimé als een krankzinnige had aangesteld, door hem was weggejaagd, en was heengegaan. Altijd wil ik Jahweh prijzen, Steeds trilt zijn lofzang in mijn mond.
2 Jeg vil love Herren til hver Tid; hans Pris skal altid være i min Mund.
Mijn ziel zal roemen in Jahweh; Bedrukten zullen het horen, en juichen.
3 Min Sjæl skal rose sig i Herren; de sagtmodige skulle høre det og glæde sig.
Verheerlijkt Jahweh met mij, Laat ons te zamen zijn Naam verheffen:
4 Lover Herren storlig med mig og lader os tilsammen ophøje hans Navn.
Ik heb Jahweh gesmeekt; Hij heeft mij verhoord, En mij van al mijn angsten bevrijd.
5 Jeg søgte Herren, og han bønhørte mig og friede mig af al min Frygt.
Ziet naar Hem op, dan straalt gij van vreugde, En uw gelaat zal niet blozen van schaamte.
6 De saa til ham og oplivedes, og deres Ansigt skal ingenlunde blive beskæmmet.
Hier is een rampzalige, die om hulp heeft geroepen: Jahweh heeft hem gehoord, en van al zijn ellende verlost.
7 Denne elendige raabte, og Herren hørte og frelste ham af alle hans Angester.
De engel van Jahweh slaat zijn legerplaats op Rond die Hem vrezen, om ze te redden!
8 Herrens Engel lejrer sig trindt omkring dem, som frygte ham, og frier dem.
Smaakt en beseft dan de goedheid van Jahweh; Gelukkig de man, die zijn hoop op Hem stelt.
9 Smager og ser, at Herren er god; salig den Mand, som forlader sig paa ham.
Vreest Jahweh, zijn vromen, Want die Hem duchten, ontbreekt het aan niets;
10 Frygter Herren, I hans hellige! thi de, som frygte ham, have ingen Mangel.
Rijken kunnen verarmen en hongeren, Die Jahweh zoekt, komt niets te kort.
11 De unge Løver lide Nød og hungre; men de, som søge Herren, skulle ikke have Mangel paa noget godt.
Komt nu, kinderen, en luistert naar mij! Ik leer u, hoe men Jahweh moet vrezen,
12 Kommer, I Børn! hører mig; jeg vil lære eder Herrens Frygt.
En wie het is, die van het leven geniet, Lengte van dagen zich wenst, om het goede te zien:
13 Hvo er den Mand, som har Lyst til Livet, som ønsker sig Dage for at se godt?
Bewaar uw tong voor het kwaad, En uw lippen voor leugen;
14 Bevar din Tunge fra ondt og dine Læber fra at tale Svig.
Vlucht het kwaad, doe enkel wat goed is; Zoek de vrede, en jaag hem na!
15 Vig fra ondt, og gør godt; søg Fred, og tragt efter den!
De ogen van Jahweh zijn op de vromen gericht, Zijn oren naar hun smeken gekeerd;
16 Herrens Øjne ere vendte til de retfærdige og hans Øren til deres Raab.
Maar Jahweh’s aanschijn blikt grimmig tegen de bozen, Om hun gedachtenis van de aarde te delgen.
17 Herrens Ansigt er imod dem, som gøre ondt, for at udrydde deres Ihukommelse af Jorden.
De vromen roepen, en Jahweh verhoort hen, En verlost ze van al hun ellende;
18 Hine raabte, og Herren hørte, og han friede dem af alle deres Angester.
Gebroken harten blijft Jahweh nabij, Vermorzelde zielen komt Hij te hulp.
19 Herren er nær hos dem, som have et sønderbrudt Hjerte, og han vil frelse dem, som have en sønderknust Aand.
Hoe talrijk de rampen van den rechtvaardige ook zijn, Jahweh redt hem er uit;
20 Mange Genvordigheder vederfares den letfærdige; men Herren skal udfri ham af dem alle sammen,
Jahweh is voor al zijn beenderen bezorgd, Niet één daarvan wordt gebroken.
21 Han bevarer alle hans Ben; ikke et af dem skal blive sønderbrudt.
De zonde brengt den boze de dood, En wie den rechtvaardige haat, moet het boeten.
22 Ulykken skal dræbe den ugudelige, og de, som hade den retfærdige, skulle dømmes skyldige. Herren forløser sine Tjeneres Sjæl; og alle de, som forlade sig paa ham, skulle ikke dømmes skyldige.
Maar zijn dienaars spaart Jahweh het leven; Wie tot Hem vlucht, zal het nimmer berouwen.
