Salme 25

1 En Psalme af David. Til dig, Herre! opløfter jeg min Sjæl.

Davut'un mezmuru Ya RAB, bütün varlığımla sana yaklaşıyorum,

2 Jeg forlader mig paa dig, min Gud! lad mig ikke beskæmmes, at mine Fjender ikke skulle fryde sig over mig.

Ey Tanrım, sana güveniyorum, utandırma beni, Düşmanlarım zafer kahkahası atmasın!

3 Ja, ingen, som bier efter dig, skal beskæmmes; beskæmmes skulle de, som handle troløst uden Aarsag.

Sana umut bağlayan hiç kimse utanca düşmez; Nedensiz hainlik edenler utanır.

4 Herre! lad mig kende dine Veje, lær mig dine Stier.

Ya RAB, yollarını bana öğret, Yönlerini bildir.

5 Gør, at jeg gaar frem i din Sandhed, og lær mig den; thi du er min Frelses Gud, jeg bier efter dig den ganske Dag.

Bana gerçek yolunda öncülük et, eğit beni; Çünkü beni kurtaran Tanrı sensin. Bütün gün umudum sende.

6 Herre! kom din Barmhjertighed og din Miskundhed i Hu; thi de have været fra Evighed.

Ya RAB, sevecenliğini ve sevgini anımsa; Çünkü onlar öncesizlikten beri aynıdır.

7 Kom ikke mine Ungdoms Synder eller mine Overtrædelser i Hu; men kom du mig i Hu efter din Miskundhed for din Godheds Skyld, Herre!

Gençlik günahlarımı, isyanlarımı anımsama, Sevgine göre anımsa beni, Çünkü sen iyisin, ya RAB.

8 Herren er god og oprigtig, derfor underviser han Syndere om Vejen.

RAB iyi ve doğrudur, Onun için günahkârlara yol gösterir.

9 Han skal gøre, at de ydmygede komme til Ret, og han skal lære de ydmygede sin Vej.

Alçakgönüllülere adalet yolunda öncülük eder, Kendi yolunu öğretir onlara.

10 Alle Herrens Stier ere Miskundhed og Sandhed for dem, som bevare hans Pagt og hans Vidnesbyrd.

RAB'bin bütün yolları sevgi ve sadakate dayanır Antlaşmasındaki buyruklara uyanlar için.

11 For dit Navns Skyld, Herre, forlad mig dog min Misgerning; thi den er stor.

Ya RAB, adın uğruna Suçumu bağışla, çünkü suçum büyük.

12 Hvo er den Mand, som frygter Herren? han skal undervise ham om den Vej, som han skal udvælge.

Kim RAB'den korkarsa, RAB ona seçeceği yolu gösterir.

13 Hans Sjæl skal bo i Lyksalighed, og hans Sæd skal arve Landet.

Gönenç içinde yaşayacak o insan, Soyu ülkeyi sahiplenecek.

14 Herrens Omgang er med dem, som frygte ham, og hans Pagt er med dem, til at lade dem kende den.

RAB kendisinden korkanlarla paylaşır sırrını, Onlara açıklar antlaşmasını.

15 Mine Øjne ere stedse til Herren; thi han skal drage mine Fødder ud af Garnet.

Gözlerim hep RAB'dedir, Çünkü ayaklarımı ağdan O çıkarır.

16 Vend dit Ansigt til mig og vær mig naadig; thi jeg er enlig og elendig.

Halime bak, lütfet bana; Çünkü garip ve mazlumum.

17 Mit Hjertes Ængstelser have vidt udbredt sig; før mig ud af mine Trængsler!

Yüreğimdeki sıkıntılar artıyor, Kurtar beni dertlerimden!

18 Se hen til min Elendighed og min Møje, og forlad mig alle mine Synder!

Üzüntüme, acılarıma bak, Bütün günahlarımı bağışla!

19 Se hen til mine Fjender, thi de ere mange; og de hade mig med uretfærdigt Had.

Düşmanlarıma bak, ne kadar çoğaldılar, Nasıl da benden nefret ediyorlar!

20 Bevar min Sjæl og red mig, at jeg ikke beskæmmes, thi jeg tror paa dig.

Canımı koru, kurtar beni! Hayal kırıklığına uğratma, çünkü sana sığınıyorum!

21 Lad Retsindighed og Oprigtighed bevare mig; thi jeg bier efter dig.

Dürüstlük, doğruluk korusun beni, Çünkü umudum sendedir.

22 Forløs, o Gud, Israel af al dets Nød!

Ey Tanrı, kurtar İsrail'i Bütün sıkıntılarından!