Salme 25
1 En Psalme af David. Til dig, Herre! opløfter jeg min Sjæl.
Van David. Tot U verhef ik mijn ziel, O Jahweh, mijn God!
2 Jeg forlader mig paa dig, min Gud! lad mig ikke beskæmmes, at mine Fjender ikke skulle fryde sig over mig.
Op U blijf ik hopen; laat mij niet worden beschaamd, En den vijand niet de spot met mij drijven.
3 Ja, ingen, som bier efter dig, skal beskæmmes; beskæmmes skulle de, som handle troløst uden Aarsag.
Neen, niemand die op U vertrouwt, wordt beschaamd; Alleen de afvalligen worden te schande.
4 Herre! lad mig kende dine Veje, lær mig dine Stier.
Jahweh, toon mij uw wegen, En maak mij uw paden bekend;
5 Gør, at jeg gaar frem i din Sandhed, og lær mig den; thi du er min Frelses Gud, jeg bier efter dig den ganske Dag.
Laat mij wandelen in uw waarheid, Onderricht mij, want Gij zijt de God van mijn heil. Op U blijf ik altijd vertrouwen, Om uw goedheid, o Jahweh!
6 Herre! kom din Barmhjertighed og din Miskundhed i Hu; thi de have været fra Evighed.
Gedenk uw barmhartigheid, Jahweh; En uw ontferming, want ze zijn eeuwig!
7 Kom ikke mine Ungdoms Synder eller mine Overtrædelser i Hu; men kom du mig i Hu efter din Miskundhed for din Godheds Skyld, Herre!
Wees niet de zonden mijner jeugd en mijn fouten indachtig, Maar blijf mij gedenken naar uw genade.
8 Herren er god og oprigtig, derfor underviser han Syndere om Vejen.
Jahweh is goed en minzaam: Daarom wijst Hij de zondaars terecht.
9 Han skal gøre, at de ydmygede komme til Ret, og han skal lære de ydmygede sin Vej.
De nederigen houdt Hij in het rechte spoor, Den eenvoudige toont Hij zijn pad;
10 Alle Herrens Stier ere Miskundhed og Sandhed for dem, som bevare hans Pagt og hans Vidnesbyrd.
Alle wegen van Jahweh zijn goedheid en trouw, Voor wie zijn Verbond en zijn Wet onderhoudt.
11 For dit Navns Skyld, Herre, forlad mig dog min Misgerning; thi den er stor.
O Jahweh, om wille van uw Naam, Vergeef mij mijn schuld, hoe groot zij ook is.
12 Hvo er den Mand, som frygter Herren? han skal undervise ham om den Vej, som han skal udvælge.
Iedereen, die Jahweh vreest, Leert Hij, welke weg hij moet kiezen:
13 Hans Sjæl skal bo i Lyksalighed, og hans Sæd skal arve Landet.
Hijzelf zal steeds in voorspoed leven, Zijn kinderen zullen het Land bezitten.
14 Herrens Omgang er med dem, som frygte ham, og hans Pagt er med dem, til at lade dem kende den.
Jahweh’s vriendschap geldt hun, die Hem vrezen, Hij maakt hen deelachtig aan zijn Verbond.
15 Mine Øjne ere stedse til Herren; thi han skal drage mine Fødder ud af Garnet.
Mijn ogen zijn altijd op Jahweh gericht; Want Hij trekt mijn voet uit de strikken.
16 Vend dit Ansigt til mig og vær mig naadig; thi jeg er enlig og elendig.
Wend U tot mij, en wees mij genadig, Want ik ben eenzaam, ellendig.
17 Mit Hjertes Ængstelser have vidt udbredt sig; før mig ud af mine Trængsler!
Verlicht de druk van mijn hart, En bevrijd me van mijn benauwdheid!
18 Se hen til min Elendighed og min Møje, og forlad mig alle mine Synder!
Blik neer op mijn ellende en jammer, En vergeef mij al mijn zonden.
19 Se hen til mine Fjender, thi de ere mange; og de hade mig med uretfærdigt Had.
Zie, hoe talrijk mijn vijanden zijn, En hoe diep ze mij haten.
20 Bevar min Sjæl og red mig, at jeg ikke beskæmmes, thi jeg tror paa dig.
Behoed mij, en red mij; Laat mijn vertrouwen op U niet worden beschaamd!
21 Lad Retsindighed og Oprigtighed bevare mig; thi jeg bier efter dig.
Maar mogen onschuld en deugd mij beschermen; Want op U blijf ik hopen, o Jahweh!
22 Forløs, o Gud, Israel af al dets Nød!
Verlos Israël uit al zijn ellenden, o God!
