Salme 22

1 Til Sangmesteren; til „Morgenrødens Hind”; en Psalme af David.

Al la ĥorestro. Por ario: Matenkrepuska Cervino. Psalmo de David. Mia Dio, mia Dio, kial Vi forlasis min, Kaj estas malproksima de mia savo, de miaj plendaj paroloj?

2 Min Gud, min Gud! hvorfor har du forladt mig, du er fjern fra min Frelse, fra mit Klageskrig.

Mia Dio, mi vokas en la tago, kaj Vi ne respondas; En la nokto, kaj mi ne trovas trankvilon.

3 Min Gud! jeg raaber om Dagen, og du svarer ikke; og om Natten, og jeg kan ikke være stille.

Sed Vi estas sankta, Ho Vi, kiu loĝas inter la glorado de Izrael.

4 Men du er hellig, du, som bor iblandt Israels Lovsange!

Vin fidis niaj patroj; Ili fidis, kaj Vi ilin helpis.

5 Vore Fædre forlode sig paa dig; de forlode sig paa dig, og du friede dem.

Al Vi ili kriadis kaj estis savataj; Vin ili fidis, kaj ili ne devis honti.

6 Til dig raabte de og frelstes; de forlode sig paa dig, og bleve ikke beskæmmede.

Sed mi estas vermo kaj ne homo; Mokata de la homoj, malestimata de la popolo.

7 Men jeg er en Orm og ikke en Mand, Menneskens Spot og Folks Foragt.

Ĉiuj, kiuj min vidas, insultas min, Malfermegas la buŝon, balancas la kapon, dirante:

8 Alle de, som se mig, spotte mig; de vrænge Mund, de ryste med Hovedet:

Li apogis sin al la Eternulo: Tiu helpu lin; Tiu savu lin, se Li amas lin.

9 „Vælt det paa Herren, han befri ham; han redde ham, efterdi han har Lyst til ham”!

Vi eltiris ja min el la ventro, Vi zorgis pri mi sur la brusto de mia patrino.

10 Du er dog den, som drog mig af Moders Liv, du lod mig hvile trygt ved min Moders Bryster.

Al Vi mi estis ĵetita de post la momento de mia naskiĝo; De la ventro de mia patrino Vi estas mia Dio.

11 Paa dig er jeg kastet fra Moders Liv af; du er min Gud fra min Moders Skød.

Ne malproksimiĝu de mi, Ĉar malfeliĉo estas proksima, kaj helpanton mi ne havas.

12 Vær ikke langt fra mig, thi Angest er nær; thi der er ingen Hjælper.

Ĉirkaŭis min multaj bovoj, Fortaj bovoj Baŝanaj stariĝis ĉirkaŭ mi.

13 Mange Øksne have omgivet mig; Basans Tyre have omringet mig.

Ili malfermegis kontraŭ mi siajn buŝojn, Kiel leono ŝiranta kaj krieganta.

14 De oplode deres Gab imod mig som en Løve, der river og brøler.

Kiel akvo mi disverŝiĝis, Kaj disiĝis ĉiuj miaj ostoj; Mia koro fariĝis kiel vakso, Fandiĝis en mia interno.

15 Jeg er udøst som Vand, og alle mine Ben adskille sig; mit Hjerte er som Voks, det smelter midt i mit Liv.

Mia forto elsekiĝis kiel peco da poto; Mia lango algluiĝis al mia palato; Kaj Vi metas min en tomban polvon.

16 Min Kraft er tørret som et Potteskaar, min Tunge hænger ved mine Gummer, og du lægger mig ned i Dødens Støv.

Ĉar ĉirkaŭis min hundoj; Amaso da malbonuloj staras ĉirkaŭ mi; Ili mordas miajn manojn kaj piedojn.

17 Thi Hunde have omgivet mig; de ondes Hob har omringet mig; de have gennemboret mine Hænder og mine Fødder.

Mi povas kalkuli ĉiujn miajn ostojn; Ili rigardas kaj konstante rigardas.

18 Jeg kan tælle alle mine Ben; de se til, de se paa mig.

Ili dividas miajn vestojn inter si, Pri mia tuniko ili lotas.

19 De dele mine Klæder imellem sig og kaste Lod om mit Klædebon.

Sed Vi, ho Eternulo, ne malproksimiĝu; Mia forto, rapidu, por helpi min.

20 Men du, Herre, vær ikke langt borte! min Styrke, skynd dig at hjælpe mig!

Savu de la glavo mian animon, Mian solan savu de la hundo.

21 Red min Sjæl fra Sværdet, min eneste fra Hundes Vold!

Savu min de buŝo de leono, Kaj helpu min kontraŭ kornoj de bubaloj.

22 Frels mig fra Løvens Gab og fra Enhjørningens Horn! Du har bønhørt mig.

Mi predikos Vian nomon al miaj fratoj; En la mezo de popola kunveno mi Vin gloros.

23 Jeg vil forkynde dit Navn for mine Brødre, midt i Forsamlingen vil jeg love dig.

Respektantoj de la Eternulo, gloru Lin; Tuta semo de Jakob, honoru Lin; Tuta semo de Izrael, estimegu Lin.

24 I, som frygte Herren, lover ham! al Jakobs Sæd, ærer ham! og bæver for ham, al Israels Sæd!

Ĉar Li ne malŝatis kaj ne malestimis la suferojn de premato, Kaj ne kaŝis antaŭ li Sian vizaĝon; Sed aŭskultis lin, kiam tiu kriis al Li.

25 Thi han har ikke foragtet og ej havt Vederstyggelighed for den elendiges Elendighed og ikke skjult sit Ansigt for ham; men der han raabte til ham, hørte han det.

Vin mi gloros en granda komunumo; Mi plenumos miajn promesojn antaŭ Liaj respektantoj.

26 Fra dig begynder min Lovsang i en stor Forsamling; jeg vil betale mine Løfter i Paasyn af dem, som frygte ham.

La humiluloj manĝu kaj satiĝu, Gloru la Eternulon Liaj serĉantoj; Via koro vivu eterne.

27 De sagtmodige skulle æde og mættes, Herren skal prises af dem, som søge ham; eders Hjerter leve altid!

Rememoros kaj revenos al la Eternulo ĉiuj finoj de la mondo; Kaj kliniĝos antaŭ Vi ĉiuj popolaj familioj.

28 Alle Verdens Ender skulle komme det i Hu og omvende sig til Herren; og alle Hedningernes Slægter skulle tilbede for dit Ansigt.

Ĉar al la Eternulo apartenas la reĝado; Li reĝas super la popoloj.

29 Thi Riget hører Herren til, og han hersker over Hedningerne.

Manĝos kaj kliniĝos ĉiuj grasuloj de la tero; Antaŭ Li genufleksos ĉiuj forirantaj al la tombo Kaj nepovantaj konservi sian animon viva.

30 Alle mægtige paa Jorden skulle æde og tilbede; for ham skulle alle de bøje sig, som sank i Muld, og den, som ikke kunde holde sin Sjæl i Live.

Naskotaro Lin servos; Oni predikos pri mia Sinjoro al la estonta generacio.

31 Efterkommerne skulle tjene ham; der skal fortælles om Herren til Efterslægten. De skulle komme og forkynde hans Retfærdighed for det Folk, som bliver født; thi han har gjort det.

Al naskota popolo oni venos kaj predikos Pri Lia justeco kaj pri Liaj faroj.