Salme 2

1 Hvorfor fnyse Hedningerne, og grunde Folkene paa Forfængelighed?

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

2 Jordens Konger rejse sig, og Fyrsterne raadslaa tilsammen imod Herren og imod hans salvede:

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

3 „Lader os sønderrive deres Baand og kaste deres Reb af os!‟

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

4 Han, som bor i Himlene, ler; Herren spotter dem.

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

5 Da skal han tale til dem i sin Vrede og forfærde dem i sin Harme:

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

6 „Jeg har dog indsat min Konge over Zion, mit hellige Bjerg.‟

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

7 Jeg vil fortælle om et beskikket Raad; Herren sagde til mig: Du er min Søn; jeg fødte dig i Dag.

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

8 Begær af mig, saa vil jeg give dig Hedningerne til din Arv og Jordens Grænser til din Ejendom.

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

9 Du skal sønderslaa dem med et Jernspir, ligesom Pottemagerkar skal du sønderbryde dem.

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

10 Og nu, I Konger, handler klogelig! lader eder undervise, I Dommere paa Jorden!

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

11 Tjener Herren med Frygt og fryder eder med Bæven!

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

12 Kysser Sønnen, at han ikke bliver vred, og I skulle omkomme paa Vejen; thi om et lidet vil hans Vrede optændes; salige alle de, som forlade sig paa ham!

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.