Salme 18
1 Til Sangmesteren; af David, Herrens Tjener, som talte Ordene af denne Sang for Herren paa den Dag, Herren havde friet ham fra alle hans Fjenders Haand og fra Sauls Haand.
Müzik şefi için - RAB'bin kulu Davut'un mezmuru - RAB kendisini bütün düşmanlarının pençesinden ve Saul'un elinden kurtardığı gün Davut RAB'be şu ezgiyi okudu: Seni seviyorum, gücüm sensin, ya RAB!
2 Og han sagde: Herre! jeg har dig hjertelig kær, min Styrke!
RAB benim kayam, sığınağım, kurtarıcımdır, Tanrım, kayam, sığınacak yerimdir, Kalkanım, güçlü kurtarıcım, korunağımdır!
3 Herren er min Klippe, min Befæstning og min Frelser; min Gud er min Klippe, paa hvem jeg forlader mig, mit Skjold og mit Frelsens Horn, min faste Borg.
Övgüye değer RAB'be seslenir, Kurtulurum düşmanlarımdan.
4 Jeg vil paakalde Herren, som bør loves, saa bliver jeg frelst fra mine Fjender.
Ölüm iplerine dolanmıştım, Yıkım selleri basmıştı beni,
Ölüler diyarının bağları sarmıştı, Ölüm tuzakları çıkmıştı karşıma. (Sheol h7585)
6 Helvedes Reb omgave mig; Dødens Snarer kom over mig. (questioned)
Sıkıntı içinde RAB'be yakardım, Yardıma çağırdım Tanrım'ı. Tapınağından sesimi duydu, Haykırışım kulaklarına ulaştı.
7 Da jeg var i Angest, raabte jeg til Herren, ja, jeg raabte til min Gud; han hørte min Røst fra sit Tempel, og mit Raab til ham kom for hans Øren.
O zaman yeryüzü sarsılıp sallandı, Titreyip sarsıldı dağların temelleri, Çünkü RAB öfkelenmişti.
8 Og Jorden bævede og rystede, og Bjergenes Grundvolde skælvede; og de bævede, thi han var vred.
Burnundan duman yükseldi, Ağzından kavurucu ateş Ve korlar fışkırdı.
9 Der opgik Røg af hans Næse, og Ild af hans Mund fortærede; Gløder gnistrede ud af den.
Kara buluta basarak Gökleri yarıp indi.
10 Og han bøjede Himmelen og for ned, og der var Mørkhed under hans Fødder.
Bir Keruv'a binip uçtu, Rüzgar kanatlar takarak hızla geldi.
11 Og han for paa Keruben og drog frem, og han fløj paa Vejrets Vinger.
Karanlığı örtündü, Kara bulutları kendine çardak yaptı.
12 Han satte Mørkhed til sit Skjul, til sit Paulun trindt omkring sig, mørke Vande og tykke Skyer.
Varlığının parıltısından, Bulutlardan dolu ve korlar savruluyordu.
13 Fra Glansen foran ham fore hans Skyer frem, Hagel og Gløder.
RAB göklerden gürledi, Duyurdu sesini Yüceler Yücesi, Dolu ve alevli korlarla.
14 Og Herren tordnede i Himmelen, og den Højeste udgav sin Røst; der var Hagel og Gløder.
Savurup oklarını düşmanlarını dağıttı, Şimşek çaktırarak onları şaşkına çevirdi.
15 Og han udskød sine Pile og adspredte dem, og han lod det lyne stærkt og forfærdede dem.
Denizin dibi göründü, Yeryüzünün temelleri açığa çıktı, ya RAB, Senin azarlamandan, Burnundan çıkan güçlü soluktan.
16 Da saas Vandenes Leje, og Jordens Grundvolde blottedes ved din Trusel, Herre! ved din Næses Aandes Vejr.
RAB yukarıdan elini uzatıp tuttu, Çıkardı beni derin sulardan.
17 Han udrakte sin Haand fra det høje, han hentede mig, han drog mig op af de store Vande.
Beni zorlu düşmanımdan, Benden nefret edenlerden kurtardı, Çünkü onlar benden güçlüydü.
18 Han friede mig fra min stærke Fjende og fra mine Avindsmænd; thi de vare mig for stærke.
Felaket günümde karşıma dikildiler, Ama RAB bana destek oldu.
19 De overfaldt mig i min Modgangs Tid; men Herren var min Understøttelse.
Beni huzura kavuşturdu, Kurtardı, çünkü benden hoşnut kaldı.
20 Og han førte mig ud i det frie; han frelste mig, thi han havde Lyst til mig.
RAB doğruluğumun karşılığını verdi, Beni temiz ellerime göre ödüllendirdi.
21 Herren vederlagde mig efter min Retfærdighed; han betalte mig efter mine Hænders Renhed.
Çünkü RAB'bin yolunda yürüdüm, Tanrım'dan uzaklaşarak kötülük yapmadım.
22 Thi jeg har bevaret Herrens Veje, og jeg er ikke funden skyldig for min Gud.
O'nun bütün ilkelerini göz önünde tuttum, Kurallarından ayrılmadım.
23 Thi alle hans Domme ere for mig, og fra hans Skikke viger jeg ikke.
O'nun gözünde kusursuzdum, Suç işlemekten sakındım.
24 Men jeg var oprigtig for ham og vogtede mig for min Synd.
Bu yüzden RAB beni doğruluğuma Ve gözünde pak olan ellerime göre ödüllendirdi.
25 Og Herren betalte mig efter min Retfærdighed, efter mine Hænders Renhed for hans Øjne.
Sadık kuluna sadakat gösterir, Kusursuz olana kusursuz davranırsın.
26 Imod den fromme beviser du dig from; imod den oprigtige Mand viser du dig oprigtig;
Pak olanla pak olur, Eğriye eğri davranırsın.
27 imod den rene viser du dig ren, og imod den forvendte viser du dig forvendt.
Alçakgönüllüleri kurtarır, Gururluların başını eğersin.
28 Thi du frelser det elendige Folk, og du fornedrer de høje Øjne.
Işığımın kaynağı sensin, ya RAB, Tanrım! Karanlığımı aydınlatırsın.
29 Thi du bringer min Lampe til at lyse; Herren min Gud opklarer mit Mørke.
Desteğinle akıncılara saldırır, Seninle surları aşarım, Tanrım.
30 Thi ved dig stormer jeg imod en Trop, og ved min Gud springer jeg over en Mur.
Tanrı'nın yolu kusursuzdur, RAB'bin sözü arıdır. O kendisine sığınan herkesin kalkanıdır.
31 Guds Vej er fuldkommen; Herrens Tale er lutret, han er alle dem et Skjold, som tro paa ham.
Var mı RAB'den başka tanrı? Tanrımız'dan başka kaya var mı?
32 Thi hvo er en Gud uden Herren? og hvo er en Klippe uden vor Gud?
Tanrı beni güçle donatır, Yolumu kusursuz kılar.
33 Den Gud, som omgjorder mig med Kraft og gør min Vej fuldkommen,
Ayaklar verdi bana, geyiklerinki gibi, Doruklarda tutar beni.
34 han gør mine Fødder som Hindernes og lader mig staa fast paa mine Høje.
Bana savaşmayı öğretti, Kollarımla tunç bir yayı gereyim diye.
35 Han vænner mine Hænder til Striden, og mine Arme spænde Kobberbuen.
Bana zafer kalkanını bağışlarsın, Sağ elin destekler, Alçakgönüllülüğün yüceltir beni.
36 Og du giver mig din Frelses Skjold, og din højre Haand understøtter mig, og din Nedladelse gør mig stor.
Bastığım yerleri genişletirsin, Burkulmaz bileklerim.
37 Du gør Rummet vidt under mig for mine Skridt, og mine Ankler vakle ikke.
Kovalayıp yetiştim düşmanlarıma, Hepsi yok olmadan geri dönmedim.
38 Jeg forfølger mine Fjender og naar dem og vender ikke tilbage, før jeg har udryddet dem.
Ezdim onları, kalkamaz oldular, Ayaklarımın altına serildiler.
39 Jeg knuser dem, at de ikke kunne staa op; de faldt under mine Fødder.
Savaş için beni güçle donattın, Bana başkaldıranları önümde yere serdin.
40 Og du har omgjordet mig med Kraft til Striden; du bøjede mine Modstandere under mig.
Düşmanlarımı kaçmak zorunda bıraktın, Benden nefret edenleri yok ettim.
41 Og du har drevet mig mine Fjender paa Flugt; mine Hadere udryddede jeg.
Feryat ettiler, ama kurtaran çıkmadı; RAB'bi çağırdılar, ama O yanıt vermedi.
42 De raabte, men der var ingen Frelser; til Herren, men han svarede dem ikke.
Ezdim onları, rüzgarın savurduğu toza döndüler, Sokak çamuru gibi savurup attım.
43 Og jeg støder dem smaa som Støv for Vejret, som Dynd paa Gader fejer jeg dem bort.
Halkımın çekişmelerinden beni kurtardın, Ulusların önderi yaptın, Tanımadığım halklar bana kulluk ediyor.
44 Du udfriede mig fra Folkenes Kiv, du satte mig til Hedningernes Hoved, et Folk, som jeg ikke kendte, de tjene mig.
Duyar duymaz sözümü dinlediler, Yabancılar bana yaltaklandılar.
45 Da deres Øren hørte om mig, adløde de mig, den fremmedes Børn smigrede for mig.
Yabancıların betleri benizleri attı, Titreyerek çıktılar kalelerinden.
46 Den fremmedes Børn henvisne; de komme skælvende frem af deres Borge.
RAB yaşıyor! Kayam'a övgüler olsun! Yücelsin kurtarıcım Tanrı!
47 Herren lever, højlovet er min Klippe og højt ophøjet min Frelses Gud,
O'dur öcümü alan, Halkları bana bağımlı kılan.
48 den Gud, som giver mig Hævn, og tvinger Folkene under mig.
Düşmanlarımdan kurtarır, Başkaldıranlardan üstün kılar beni, Zorbaların elinden alır.
49 Du er den, som udfrier mig fra mine Fjender, du sætter mig i Sikkerhed for mine Modstandere, du redder mig fra Voldsmanden.
Bunun için uluslar arasında sana şükredeceğim, ya RAB, Adını ilahilerle öveceğim.
50 Derfor vil jeg bekende dig, Herre! iblandt Hedningerne og lovsynge dit Navn. Stor Frelse beviser han sin Konge og gør Miskundhed imod sin Salvede, imod, David og imod hans Sæd evindelig.
RAB kralını büyük zaferlere ulaştırır, Meshettiği krala, Davut'a ve soyuna Sonsuza dek sevgi gösterir.
