Salme 147

1 Lover Herren! thi det er godt at synge vor Gud Psalmer; thi det er lifligt, Lovsang sømmer sig.

Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.

2 Herren bygger Jerusalem, han samler de fordrevne af Israel.

Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;

3 Han helbreder dem, som have et sønderbrudt Hjerte, og forbinder deres Saar.

У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.

4 Han sætter Tal paa Stjernerne, han nævner dem alle sammen ved Navn.

У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.

5 Stor er vor Herre og vældig i Kraft, der er intet Maal paa hans Forstand.

Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.

6 Herren oprejser de sagtmodige; de ugudelige fornedrer han til Jorden.

Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.

7 Svarer Herren med Taksigelse, synger vor Gud Psalmer til Harpe;

Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!

8 ham, som bedækker Himmelen med Skyer, ham, som beskikker Regn paa Jorden, ham, som lader Græs gro paa Bjergene;

У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;

9 ham, som giver Føde til Kvæget, til Ravnens Unger, som skrige.

Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;

10 Hans Lyst er ikke Hestens Styrke; han har ikke Behag i Mandens raske Ben.

Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;

11 Behag har Herren til dem, som ham frygte, som haabe paa hans Miskundhed.

Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.

12 O, Jerusalem! pris Herren; o, Zion! lov din Gud.

Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.

13 Thi han har gjort dine Portes Stænger stærke, han har velsignet dine Børn i din Midte.

Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.

14 Han beskikker Fred i dine Landemærker, han mætter dig med den bedste Hvede.

У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.

15 Han sender sit Ord til Jorden, hans Beføling løber saare hastelig.

У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.

16 Han lader Sne lægge sig som Uld, han udstrør Rimfrost som Aske.

У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.

17 Han udkaster sin Is som Billinger; hvo kan staa for hans Kulde?

Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?

18 Han sender sit Ord og smelter den; han lader sit Vejr blæse, saa flyde Vandene hen.

У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.

19 Han kundgør Jakob sine Ord, Israel sine Skikke og sine Love.

У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;

20 Saaledes har han ikke gjort ved noget andet Folk, og Lovene dem kende de ikke. Halleluja!

У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!