< Salme 147 >

1 Lover Herren! thi det er godt at synge vor Gud Psalmer; thi det er lifligt, Lovsang sømmer sig.
Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
2 Herren bygger Jerusalem, han samler de fordrevne af Israel.
Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
3 Han helbreder dem, som have et sønderbrudt Hjerte, og forbinder deres Saar.
Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
4 Han sætter Tal paa Stjernerne, han nævner dem alle sammen ved Navn.
Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
5 Stor er vor Herre og vældig i Kraft, der er intet Maal paa hans Forstand.
Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
6 Herren oprejser de sagtmodige; de ugudelige fornedrer han til Jorden.
Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
7 Svarer Herren med Taksigelse, synger vor Gud Psalmer til Harpe;
Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
8 ham, som bedækker Himmelen med Skyer, ham, som beskikker Regn paa Jorden, ham, som lader Græs gro paa Bjergene;
Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
9 ham, som giver Føde til Kvæget, til Ravnens Unger, som skrige.
Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
10 Hans Lyst er ikke Hestens Styrke; han har ikke Behag i Mandens raske Ben.
Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
11 Behag har Herren til dem, som ham frygte, som haabe paa hans Miskundhed.
Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
12 O, Jerusalem! pris Herren; o, Zion! lov din Gud.
Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
13 Thi han har gjort dine Portes Stænger stærke, han har velsignet dine Børn i din Midte.
Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
14 Han beskikker Fred i dine Landemærker, han mætter dig med den bedste Hvede.
On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
15 Han sender sit Ord til Jorden, hans Beføling løber saare hastelig.
On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
16 Han lader Sne lægge sig som Uld, han udstrør Rimfrost som Aske.
On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
17 Han udkaster sin Is som Billinger; hvo kan staa for hans Kulde?
Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
18 Han sender sit Ord og smelter den; han lader sit Vejr blæse, saa flyde Vandene hen.
Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
19 Han kundgør Jakob sine Ord, Israel sine Skikke og sine Love.
Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
20 Saaledes har han ikke gjort ved noget andet Folk, og Lovene dem kende de ikke. Halleluja!
Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.

< Salme 147 >