Salme 147

1 Lover Herren! thi det er godt at synge vor Gud Psalmer; thi det er lifligt, Lovsang sømmer sig.

Haalleluuyaa. Faarfannaadhaan Waaqa galateeffachuun akkam gaarii dha; isa galateeffachuun akkam gammachiisaa fi kan maluu dha!

2 Herren bygger Jerusalem, han samler de fordrevne af Israel.

Waaqayyo Yerusaalemin ni ijaara; Israaʼeloota boojiʼamanis walitti qaba.

3 Han helbreder dem, som have et sønderbrudt Hjerte, og forbinder deres Saar.

Warra garaan cabe ni fayyisa; madaa isaaniis walitti hodha.

4 Han sætter Tal paa Stjernerne, han nævner dem alle sammen ved Navn.

Inni baayʼina urjiiwwanii ni beeka; tokkoo tokkoo isaaniis maqaa maqaadhaan waama.

5 Stor er vor Herre og vældig i Kraft, der er intet Maal paa hans Forstand.

Gooftaan keenya guddaa dha; humni isaas jabaa dha; hubannaan isaas dhuma hin qabu.

6 Herren oprejser de sagtmodige; de ugudelige fornedrer han til Jorden.

Waaqayyo warra gad qabaman ni jiraachisa; hamoota garuu lafatti darbata.

7 Svarer Herren med Taksigelse, synger vor Gud Psalmer til Harpe;

Galata galchaa Waaqayyoon faarfadhaa; baganaadhaanis Waaqa keenyaaf weeddisaa.

8 ham, som bedækker Himmelen med Skyer, ham, som beskikker Regn paa Jorden, ham, som lader Græs gro paa Bjergene;

Inni samiiwwani duumessaan haguuga; lafaafis bokkaa kenna; tulluuwwan irrattis marga biqilcha.

9 ham, som giver Føde til Kvæget, til Ravnens Unger, som skrige.

Horiidhaaf waan isaan dheedan, yommuu ilmaan arraagessaa iyyanitti nyaata isaaniif ni kenna.

10 Hans Lyst er ikke Hestens Styrke; han har ikke Behag i Mandens raske Ben.

Inni jabina fardaatti hin gammadu; yookaan miilli namaa isa hin gammachiisu;

11 Behag har Herren til dem, som ham frygte, som haabe paa hans Miskundhed.

Waaqayyo warra isa sodaatanitti, warra araara isaa abdatanitti ni gammada.

12 O, Jerusalem! pris Herren; o, Zion! lov din Gud.

Yaa Yerusaalem, Waaqayyoon galateeffadhu; Yaa Xiyoon Waaqa kee galateeffadhu.

13 Thi han har gjort dine Portes Stænger stærke, han har velsignet dine Børn i din Midte.

Inni danqaraa karra keetii ni jabeessaatii; ijoollee kees si keessatti eebbisa.

14 Han beskikker Fred i dine Landemærker, han mætter dig med den bedste Hvede.

Daarii keetiif nagaa kenna; qamadii qulqulluudhaanis si quubsa.

15 Han sender sit Ord til Jorden, hans Beføling løber saare hastelig.

Inni ajaja isaa gara lafaatti ni erga; dubbiin isaas ni ariifata.

16 Han lader Sne lægge sig som Uld, han udstrør Rimfrost som Aske.

Inni cabbii akkuma suufiitti diriirsa; qorras akkuma daaraatti bittinneessa.

17 Han udkaster sin Is som Billinger; hvo kan staa for hans Kulde?

Dhagaa cabbii akkuma cirrachaa gad darbata. Dhaamocha isaa dura eenyutu dhaabachuu dandaʼa?

18 Han sender sit Ord og smelter den; han lader sit Vejr blæse, saa flyde Vandene hen.

Inni dubbii isaa ergee isaan baqsa; bubbee isaa ni kaasa; bishaanonnis ni yaaʼu.

19 Han kundgør Jakob sine Ord, Israel sine Skikke og sine Love.

Inni dubbii isaa Yaaqoobitti, seeraa fi sirna isaa immoo Israaʼelitti mulʼiseera.

20 Saaledes har han ikke gjort ved noget andet Folk, og Lovene dem kende de ikke. Halleluja!

Waan kana saba biraa tokkoof iyyuu hin goone; isaan seera isaa hin beekan. Haalleluuyaa.