Salme 147
1 Lover Herren! thi det er godt at synge vor Gud Psalmer; thi det er lifligt, Lovsang sømmer sig.
Hallelúja! Já, lofið Drottin! Það er gott að lofa Drottin! Indælt og rétt!
2 Herren bygger Jerusalem, han samler de fordrevne af Israel.
Hann er að endurreisa Jerúsalem og flytja hina herleiddu heim.
3 Han helbreder dem, som have et sønderbrudt Hjerte, og forbinder deres Saar.
Hann reisir upp hina niðurbeygðu og bindur um sár þeirra.
4 Han sætter Tal paa Stjernerne, han nævner dem alle sammen ved Navn.
Hann þekkir fjölda stjarnanna, já og hverja fyrir sig með nafni!
5 Stor er vor Herre og vældig i Kraft, der er intet Maal paa hans Forstand.
Mikill er Drottinn! Vald hans er stórkostlegt! Þekking hans er takmarkalaus.
6 Herren oprejser de sagtmodige; de ugudelige fornedrer han til Jorden.
Drottinn styður auðmjúka, en varpar illmennum til jarðar.
7 Svarer Herren med Taksigelse, synger vor Gud Psalmer til Harpe;
Syngið honum þakkarljóð, lofið Guð með hörpuleik.
8 ham, som bedækker Himmelen med Skyer, ham, som beskikker Regn paa Jorden, ham, som lader Græs gro paa Bjergene;
Hann fyllir himininn skýjum, gefur steypiregn og klæðir fjöllin grænu grasi.
9 ham, som giver Føde til Kvæget, til Ravnens Unger, som skrige.
Hann fæðir hin villtu dýr og hrafnarnir krunka til hans eftir æti.
10 Hans Lyst er ikke Hestens Styrke; han har ikke Behag i Mandens raske Ben.
Í hans augum kemst sprettharður foli varla úr sporunum og máttur mannsins má sín lítils.
11 Behag har Herren til dem, som ham frygte, som haabe paa hans Miskundhed.
En hann gleðst yfir þeim sem elska hann og reiða sig á kærleika hans og gæsku.
12 O, Jerusalem! pris Herren; o, Zion! lov din Gud.
Lofa þú hann, Jerúsalem! Vegsama Guð þinn, Síon!
13 Thi han har gjort dine Portes Stænger stærke, han har velsignet dine Børn i din Midte.
Því að hann hefur gert múra þína öfluga og blessað börnin þín.
14 Han beskikker Fred i dine Landemærker, han mætter dig med den bedste Hvede.
Hann lætur frið haldast í landinu og fyllir hlöður þínar af úrvals hveiti.
15 Han sender sit Ord til Jorden, hans Beføling løber saare hastelig.
Hann sendir boð sín til jarðar, skipanir hans berast hratt eins og vindurinn.
16 Han lader Sne lægge sig som Uld, han udstrør Rimfrost som Aske.
Skjannahvít mjöllin er frá honum komin og hrímið sem glitrar á jörðinni.
17 Han udkaster sin Is som Billinger; hvo kan staa for hans Kulde?
Haglélið er líka hans verk og frostið sem bítur í kinnarnar.
18 Han sender sit Ord og smelter den; han lader sit Vejr blæse, saa flyde Vandene hen.
En síðan sendir hann hlýjan vorvind, snjórinn þiðnar og árnar ryðja sig.
19 Han kundgør Jakob sine Ord, Israel sine Skikke og sine Love.
Hann kunngjörði Ísrael lögmál sitt og ákvæði
20 Saaledes har han ikke gjort ved noget andet Folk, og Lovene dem kende de ikke. Halleluja!
– það hefur hann ekki gert við neina aðra þjóð, nei, þeim kennir hann ekki fyrirmæli sín. Hallelúja! Dýrð sé Drottni!
