Salme 147
1 Lover Herren! thi det er godt at synge vor Gud Psalmer; thi det er lifligt, Lovsang sømmer sig.
Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
2 Herren bygger Jerusalem, han samler de fordrevne af Israel.
La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
3 Han helbreder dem, som have et sønderbrudt Hjerte, og forbinder deres Saar.
Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
4 Han sætter Tal paa Stjernerne, han nævner dem alle sammen ved Navn.
Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
5 Stor er vor Herre og vældig i Kraft, der er intet Maal paa hans Forstand.
Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
6 Herren oprejser de sagtmodige; de ugudelige fornedrer han til Jorden.
La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
7 Svarer Herren med Taksigelse, synger vor Gud Psalmer til Harpe;
Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
8 ham, som bedækker Himmelen med Skyer, ham, som beskikker Regn paa Jorden, ham, som lader Græs gro paa Bjergene;
Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
9 ham, som giver Føde til Kvæget, til Ravnens Unger, som skrige.
Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
10 Hans Lyst er ikke Hestens Styrke; han har ikke Behag i Mandens raske Ben.
Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
11 Behag har Herren til dem, som ham frygte, som haabe paa hans Miskundhed.
Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
12 O, Jerusalem! pris Herren; o, Zion! lov din Gud.
Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
13 Thi han har gjort dine Portes Stænger stærke, han har velsignet dine Børn i din Midte.
Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
14 Han beskikker Fred i dine Landemærker, han mætter dig med den bedste Hvede.
Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
15 Han sender sit Ord til Jorden, hans Beføling løber saare hastelig.
Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
16 Han lader Sne lægge sig som Uld, han udstrør Rimfrost som Aske.
Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
17 Han udkaster sin Is som Billinger; hvo kan staa for hans Kulde?
Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
18 Han sender sit Ord og smelter den; han lader sit Vejr blæse, saa flyde Vandene hen.
Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
19 Han kundgør Jakob sine Ord, Israel sine Skikke og sine Love.
Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
20 Saaledes har han ikke gjort ved noget andet Folk, og Lovene dem kende de ikke. Halleluja!
Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
