Salme 132

1 Herre! kom David i Hu for alle hans Lidelser,

Hac ilahisi Ya RAB, Davut'un hatırı için, Çektiği bütün zorlukları, Sana nasıl ant içtiğini, Yakup'un güçlü Tanrısı'na adak adadığını anımsa:

2 ham, som tilsvor Herren og lovede Jakobs mægtige:

3 „Jeg vil ikke gaa ind i mit Hus's Telt, jeg vil ikke opstige paa min Sengs Leje;

“Evime gitmeyeceğim, Yatağıma uzanmayacağım,

4 jeg vil ikke lade mine Øjne sove, eller mine Øjenlaage blunde,

Gözlerime uyku girmeyecek, Göz kapaklarım kapanmayacak,

5 førend jeg finder et Sted for Herren, en Bolig for Jakobs mægtige.‟

RAB'be bir yer, Yakup'un güçlü Tanrısı'na bir konut buluncaya dek.”

6 Se, vi hørte om den i Efrata; vi fandt den paa Jaars Mark.

Antlaşma Sandığı'nın Efrata'da olduğunu duyduk, Onu Yaar kırlarında bulduk.

7 Vi ville gaa ind i hans Bolig, vi ville tilbede for hans Fødders Fodskammel.

“RAB'bin konutuna gidelim, Ayağının taburesi önünde tapınalım” dedik.

8 Herre! staa op til din Hvile, du og din Magts Ark.

Çık, ya RAB, yaşayacağın yere, Gücünü simgeleyen sandıkla birlikte.

9 Lad dine Præster klæde sig med Retfærdighed og dine hellige synge med Fryd.

Kâhinlerin doğruluğu kuşansın, Sadık kulların sevinç çığlıkları atsın.

10 For David, din Tjeners Skyld, forskyd ikke din Salvedes Ansigt!

Kulun Davut'un hatırı için, Meshettiğin krala yüz çevirme.

11 Herren tilsvor David den Sandhed, fra hvilken han ikke vilde vige: „Af dit Livs Frugt vil jeg sætte en Mand paa din Trone.‟

RAB Davut'a kesin ant içti, Andından dönmez: “Senin soyundan birini tahtına oturtacağım.

12 Dersom dine Børn holde min Pagt og mine Vidnesbyrd, som jeg vil lære dem, da skulle og deres Børn altid sidde paa din Trone.

Eğer oğulların antlaşmama, Vereceğim öğütlere uyarlarsa, Onların oğulları da sonsuza dek Senin tahtına oturacak.”

13 Thi Herren har udvalgt Zion, han har begæret sig den til Bolig:

Çünkü RAB Siyon'u seçti, Onu konut edinmek istedi.

14 „Den er min Hvile altid, her vil jeg bo; thi jeg har begæret den.

“Sonsuza dek yaşayacağım yer budur” dedi, “Burada oturacağım, çünkü bunu kendim istedim.

15 Jeg vil velsigne Spisen der, jeg vil mætte de fattige der med Brød.

Çok bereketli kılacağım erzağını, Yiyecekle doyuracağım yoksullarını.

16 Og jeg vil klæde dens Præster med Salighed, og dens hellige skulle synge med Fryd.

Kurtuluşla donatacağım kâhinlerini; Hep sevinç ezgileri söyleyecek sadık kulları.

17 Der vil jeg lade et Horn opvokse for David; jeg har beredt en Lampe for min Salvede.

Burada Davut soyundan güçlü bir kral çıkaracağım, Meshettiğim kralın soyunu Işık olarak sürdüreceğim.

18 Hans Fjender vil jeg klæde i Skam, men paa ham skal hans Krone blomstre.

Düşmanlarını utanca bürüyeceğim, Ama onun başındaki taç parıldayacak.”