Salme 132

1 Herre! kom David i Hu for alle hans Lidelser,

Pieśń stopni. Pamiętaj, PANIE, Dawida [i] wszystkie jego utrapienia;

2 ham, som tilsvor Herren og lovede Jakobs mægtige:

Jak przysiągł PANU [i] ślubował potężnemu [Bogu] Jakuba, [mówiąc]:

3 „Jeg vil ikke gaa ind i mit Hus's Telt, jeg vil ikke opstige paa min Sengs Leje;

Zaprawdę, nie wejdę do przybytku, do mego domu, i nie wstąpię na posłanie mego łoża;

4 jeg vil ikke lade mine Øjne sove, eller mine Øjenlaage blunde,

I nie dam zasnąć swoim oczom ani drzemać swoim powiekom;

5 førend jeg finder et Sted for Herren, en Bolig for Jakobs mægtige.”

Póki nie znajdę miejsca dla PANA, mieszkania dla potężnego [Boga] Jakuba.

6 Se, vi hørte om den i Efrata; vi fandt den paa Jaars Mark.

Oto usłyszeliśmy o niej w Efrata, znaleźliśmy ją na polach leśnych.

7 Vi ville gaa ind i hans Bolig, vi ville tilbede for hans Fødders Fodskammel.

Wejdźmy do jego przybytków, oddajmy pokłon u podnóżka jego stóp.

8 Herre! staa op til din Hvile, du og din Magts Ark.

Powstań, PANIE, i [wejdź] do miejsca twego odpoczynku, ty i arka twojej mocy.

9 Lad dine Præster klæde sig med Retfærdighed og dine hellige synge med Fryd.

Niech twoi kapłani ubiorą się w sprawiedliwość, a twoi święci niech się radują.

10 For David, din Tjeners Skyld, forskyd ikke din Salvedes Ansigt!

Ze względu na Dawida, twego sługę, nie odtrącaj oblicza twego pomazańca.

11 Herren tilsvor David den Sandhed, fra hvilken han ikke vilde vige: „Af dit Livs Frugt vil jeg sætte en Mand paa din Trone.”

Przysiągł PAN Dawidowi prawdę i nie wycofa się z tego: Z owocu twoich bioder posadzę na twoim tronie.

12 Dersom dine Børn holde min Pagt og mine Vidnesbyrd, som jeg vil lære dem, da skulle og deres Børn altid sidde paa din Trone.

Jeśli twoi synowie będą strzegli mojego przymierza i moich świadectw, których ich nauczę, to wtedy i ich synowie aż na wieki będą siedzieli na twoim tronie.

13 Thi Herren har udvalgt Zion, han har begæret sig den til Bolig:

PAN bowiem wybrał Syjon i upodobał [go] sobie na mieszkanie:

14 „Den er min Hvile altid, her vil jeg bo; thi jeg har begæret den.

To będzie mój odpoczynek aż na wieki; tu będę mieszkał, bo go sobie upodobałem.

15 Jeg vil velsigne Spisen der, jeg vil mætte de fattige der med Brød.

Będę obficie błogosławił jego żywność, a jego ubogich nasycę chlebem.

16 Og jeg vil klæde dens Præster med Salighed, og dens hellige skulle synge med Fryd.

Jego kapłanów przyodzieję zbawieniem, a jego święci będą wołać radośnie.

17 Der vil jeg lade et Horn opvokse for David; jeg har beredt en Lampe for min Salvede.

[Tam] sprawię, że zakwitnie róg Dawida; tam zgotuję pochodnię memu pomazańcowi.

18 Hans Fjender vil jeg klæde i Skam, men paa ham skal hans Krone blomstre.

Okryję jego nieprzyjaciół wstydem, ale nad nim rozkwitnie jego korona.