Salme 132

1 Herre! kom David i Hu for alle hans Lidelser,

Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.

2 ham, som tilsvor Herren og lovede Jakobs mægtige:

Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:

3 „Jeg vil ikke gaa ind i mit Hus's Telt, jeg vil ikke opstige paa min Sengs Leje;

Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;

4 jeg vil ikke lade mine Øjne sove, eller mine Øjenlaage blunde,

I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,

5 førend jeg finder et Sted for Herren, en Bolig for Jakobs mægtige.‟

Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.

6 Se, vi hørte om den i Efrata; vi fandt den paa Jaars Mark.

Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.

7 Vi ville gaa ind i hans Bolig, vi ville tilbede for hans Fødders Fodskammel.

Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.

8 Herre! staa op til din Hvile, du og din Magts Ark.

Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.

9 Lad dine Præster klæde sig med Retfærdighed og dine hellige synge med Fryd.

Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.

10 For David, din Tjeners Skyld, forskyd ikke din Salvedes Ansigt!

Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.

11 Herren tilsvor David den Sandhed, fra hvilken han ikke vilde vige: „Af dit Livs Frugt vil jeg sætte en Mand paa din Trone.‟

Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.

12 Dersom dine Børn holde min Pagt og mine Vidnesbyrd, som jeg vil lære dem, da skulle og deres Børn altid sidde paa din Trone.

Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej

13 Thi Herren har udvalgt Zion, han har begæret sig den til Bolig:

Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:

14 „Den er min Hvile altid, her vil jeg bo; thi jeg har begæret den.

Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.

15 Jeg vil velsigne Spisen der, jeg vil mætte de fattige der med Brød.

Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.

16 Og jeg vil klæde dens Præster med Salighed, og dens hellige skulle synge med Fryd.

Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.

17 Der vil jeg lade et Horn opvokse for David; jeg har beredt en Lampe for min Salvede.

Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.

18 Hans Fjender vil jeg klæde i Skam, men paa ham skal hans Krone blomstre.

Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.