< Salme 132 >

1 Herre! kom David i Hu for alle hans Lidelser,
Kanto de suprenirado. Rememoru, ho Eternulo, Davidon kaj ĉiujn liajn suferojn;
2 ham, som tilsvor Herren og lovede Jakobs mægtige:
Ke li ĵuris al la Eternulo, Kaj donis sanktan promeson al la Potenculo de Jakob:
3 „Jeg vil ikke gaa ind i mit Hus's Telt, jeg vil ikke opstige paa min Sengs Leje;
Mi ne eniros en la ŝirmejon de mia domo, Mi ne supreniros sur la liton, pretigitan por mi;
4 jeg vil ikke lade mine Øjne sove, eller mine Øjenlaage blunde,
Mi ne donos dormon al miaj okuloj, Nek dormeton al miaj palpebroj,
5 førend jeg finder et Sted for Herren, en Bolig for Jakobs mægtige.‟
Ĝis mi trovos lokon por la Eternulo, Loĝejon por la Potenculo de Jakob.
6 Se, vi hørte om den i Efrata; vi fandt den paa Jaars Mark.
Jen ni aŭdis, ke ĝi estas en Efrata; Ni ĝin trovis sur arbara kampo.
7 Vi ville gaa ind i hans Bolig, vi ville tilbede for hans Fødders Fodskammel.
Ni iru en Lian loĝejon, Ni kliniĝu antaŭ la benketo de Liaj piedoj.
8 Herre! staa op til din Hvile, du og din Magts Ark.
Leviĝu, ho Eternulo, en Vian ripozejon, Vi kaj la kesto de Via potenco.
9 Lad dine Præster klæde sig med Retfærdighed og dine hellige synge med Fryd.
Viaj pastroj vestiĝu per justeco, Kaj Viaj fideluloj triumfu.
10 For David, din Tjeners Skyld, forskyd ikke din Salvedes Ansigt!
Pro David, Via sklavo, Ne forturnu la vizaĝon de Via sanktoleito.
11 Herren tilsvor David den Sandhed, fra hvilken han ikke vilde vige: „Af dit Livs Frugt vil jeg sætte en Mand paa din Trone.‟
La Eternulo ĵuris al David veron, kaj Li ne dekliniĝos de ĝi: Frukton de via ventro Mi sidigos sur via trono;
12 Dersom dine Børn holde min Pagt og mine Vidnesbyrd, som jeg vil lære dem, da skulle og deres Børn altid sidde paa din Trone.
Se viaj filoj observos Mian interligon kaj Mian leĝon, kiun Mi instruos al ili, Tiam ankaŭ iliaj filoj eterne sidos sur via trono.
13 Thi Herren har udvalgt Zion, han har begæret sig den til Bolig:
Ĉar la Eternulo elektis Cionon, Kaj deziris, ke ĝi estu loĝejo por Li:
14 „Den er min Hvile altid, her vil jeg bo; thi jeg har begæret den.
Ĉi tio estas Mia ripozejo por eterne; Ĉi tie Mi loĝos, ĉar ĝin Mi ekdeziris.
15 Jeg vil velsigne Spisen der, jeg vil mætte de fattige der med Brød.
Ĝian nutraĵon Mi abunde benos, Ĝiajn malriĉulojn Mi satigos per pano.
16 Og jeg vil klæde dens Præster med Salighed, og dens hellige skulle synge med Fryd.
Kaj ĝiajn pastrojn Mi vestos per savo; Kaj ĝiaj fideluloj ĝojos kaj triumfos.
17 Der vil jeg lade et Horn opvokse for David; jeg har beredt en Lampe for min Salvede.
Tie Mi elkreskigos kornon al David, Tie Mi aranĝos lumilon por Mia sanktoleito.
18 Hans Fjender vil jeg klæde i Skam, men paa ham skal hans Krone blomstre.
Liajn malamikojn Mi kovros per honto; Sed sur li brilos lia krono.

< Salme 132 >