Salme 130

1 Af det dybe raaber jeg til dig, Herre!

Kanto de suprenirado. El profundo mi vokas Vin, ho Eternulo.

2 Herre! hør paa min Røst; lad dine Øren mærke paa mine ydmyge Begæringers Røst.

Mia Sinjoro, aŭskultu mian voĉon; Viaj oreloj atentu la voĉon de mia petego.

3 Dersom du, Herre, vil tage Vare paa Misgerninger, Herre! hvo kan da bestaa?

Se vi, ho Eternulo, kalkulus la pekojn, Kiu povus stari, ho mia Sinjoro?

4 Men hos dig er Forladelse, paa det du maa frygtes.

Sed Vi estas pardonema, Por ke Vi estu respektata.

5 Jeg biede efter Herren, min Sjæl biede, og jeg haabede paa hans Ord.

Mi esperis al la Eternulo, esperis mia animo, Kaj Lian vorton mi fidis.

6 Min Sjæl længes efter Herren mere end Vægtere efter Morgenen, Vægtere efter Morgenen.

Mia animo atendas mian Sinjoron pli, Ol la gardantoj atendas la matenon, La gardantoj la matenon.

7 Israel! haab paa Herren; thi hos Herren er Miskundhed, og megen Forløsning er hos ham.

Izrael fidu la Eternulon; Ĉar ĉe la Eternulo estas favorkoreco Kaj ĉe Li estas granda liberigo.

8 Og han skal forløse Israel af alle dets Misgerninger.

Kaj Li liberigos Izraelon De ĉiuj liaj pekoj.