Salme 129

1 De trængte mig haardt fra min Ungdom af — saa sige Israel! —

«Yuqirigha chiqish naxshisi» «Yashliqimdin tartip ular köp qétim méni xar qilip keldi» — — Ah, Israil hazir buni désun —

2 de trængte mig haardt fra min Ungdom af; dog kunde de ikke overvælde mig.

«Ular yashliqimdin tartip köp qétim méni xar qilip keldi, Biraq üstümdin ghelibe qilghan emes.

3 Plovmændene pløjede paa min Ryg, de droge deres Furer lange.

Qosh heydigüchiler dümbemde heydigen, Chöneklirini intayin uzun tartqan».

4 Herren er retfærdig, han overhuggede de ugudeliges Reb.

Perwerdigar heqqaniydur; U rezillerning asaretlirini sunduruwetti;

5 De skulle beskæmmes og vige tilbage, alle de, som hade Zion.

Ular shermende bolup arqisigha yandurulsun, Ziondin nepretlinidighanlarning hemmisi!

6 De skulle blive som Græs paa Tagene, som tørres, førend nogen oprykker det;

Ular ögzide ünüp chiqqan chöptek bolsun; Üzülmey turupla soliship kétidighan;

7 af hvilket Høstmanden ikke fylder sin Haand, ej heller den, som binder Neg, sin Arm.

Ot-chöp orighuchigha uningdin bir tutammu chiqmaydu; Bagh baghlighuchigha bir quchaqmu chiqmaydu;

8 Og de, som gaa forbi, sige ikke: Herrens Velsignelse være over eder! Vi velsigne eder i Herrens Navn.

Ötüp kétiwatqanlarmu: «Perwerdigarning berikiti üstünglarda bolghay; Perwerdigarning nami bilen silerge bext tileymiz!» — dégen salamni héch bermeydu.