Salme 129

1 De trængte mig haardt fra min Ungdom af — saa sige Israel! —

«Ωιδή των Αναβαθμών.» Πολλάκις με επολέμησαν εκ νεότητός μου, ας είπη τώρα ο Ισραήλ·

2 de trængte mig haardt fra min Ungdom af; dog kunde de ikke overvælde mig.

Πολλάκις με επολέμησαν εκ νεότητός μου· αλλά δεν υπερίσχυσαν εναντίον μου.

3 Plovmændene pløjede paa min Ryg, de droge deres Furer lange.

Οι γεωργοί ηροτρίασαν επί των νώτων μου· έσυραν μακρά τα αυλάκια αυτών.

4 Herren er retfærdig, han overhuggede de ugudeliges Reb.

Αλλά δίκαιος ο Κύριος· κατέκοψε τα σχοινία των ασεβών.

5 De skulle beskæmmes og vige tilbage, alle de, som hade Zion.

Ας αισχυνθώσι και ας στραφώσιν εις τα οπίσω πάντες οι μισούντες την Σιών.

6 De skulle blive som Græs paa Tagene, som tørres, førend nogen oprykker det;

Ας γείνωσιν ως ο χόρτος των δωμάτων, όστις πριν εκριζωθή ξηραίνεται·

7 af hvilket Høstmanden ikke fylder sin Haand, ej heller den, som binder Neg, sin Arm.

από του οποίου δεν γεμίζει ο θεριστής την χείρα αυτού, ουδέ ο δένων τα χειρόβολα τον κόλπον αυτού·

8 Og de, som gaa forbi, sige ikke: Herrens Velsignelse være over eder! Vi velsigne eder i Herrens Navn.

ώστε οι διαβάται δεν θέλουσιν ειπεί, Ευλογία Κυρίου εφ' υμάς· σας ευλογούμεν εν ονόματι Κυρίου.