Salme 129

1 De trængte mig haardt fra min Ungdom af — saa sige Israel! —

Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

2 de trængte mig haardt fra min Ungdom af; dog kunde de ikke overvælde mig.

Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

3 Plovmændene pløjede paa min Ryg, de droge deres Furer lange.

Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

4 Herren er retfærdig, han overhuggede de ugudeliges Reb.

De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

5 De skulle beskæmmes og vige tilbage, alle de, som hade Zion.

Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

6 De skulle blive som Græs paa Tagene, som tørres, førend nogen oprykker det;

Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

7 af hvilket Høstmanden ikke fylder sin Haand, ej heller den, som binder Neg, sin Arm.

Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

8 Og de, som gaa forbi, sige ikke: Herrens Velsignelse være over eder! Vi velsigne eder i Herrens Navn.

En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.