Salme 129

1 De trængte mig haardt fra min Ungdom af — saa sige Israel! —

Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

2 de trængte mig haardt fra min Ungdom af; dog kunde de ikke overvælde mig.

Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

3 Plovmændene pløjede paa min Ryg, de droge deres Furer lange.

Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

4 Herren er retfærdig, han overhuggede de ugudeliges Reb.

Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

5 De skulle beskæmmes og vige tilbage, alle de, som hade Zion.

Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

6 De skulle blive som Græs paa Tagene, som tørres, førend nogen oprykker det;

Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

7 af hvilket Høstmanden ikke fylder sin Haand, ej heller den, som binder Neg, sin Arm.

Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

8 Og de, som gaa forbi, sige ikke: Herrens Velsignelse være over eder! Vi velsigne eder i Herrens Navn.

En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"