Salme 123

1 Til dig opløfter jeg mine Øjne, du, som sidder i Himmelen!

Kanto de suprenirado. Al Vi mi levas miajn okulojn, Ho Vi, kiu sidas en la ĉielo!

2 Se, som Tjeneres Øjne agte paa deres Herrers Haand, som en Tjenestepiges Øjne paa hendes Frues Haand, saa agte vore Øjne paa Herren vor Gud, indtil han vorder os naadig.

Jen kiel la okuloj de sklavoj estas direktitaj al la mano de iliaj sinjoroj, Kiel la okuloj de sklavino al la mano de ŝia sinjorino, Tiel niaj okuloj estas direktitaj al la Eternulo, nia Dio, Ĝis Li korfavoros nin.

3 Vær os naadig, Herre! vær os naadig; thi vi ere saare mættede af Foragt.

Korfavoru nin, ho Eternulo, korfavoru nin; Ĉar ni suferis sufiĉe da malestimo.

4 Vor Sjæl er saare mættet af de sorgløses Spot og de hovmodiges Foragt.

Tute pleniĝis nia animo De la insultado de arogantuloj, De la malhonorado de fieruloj.