Salme 123

1 Til dig opløfter jeg mine Øjne, du, som sidder i Himmelen!

Kanimo giyahat ko ang akong mga mata, Oh ikaw nga nagalingkod sa kalangitan.

2 Se, som Tjeneres Øjne agte paa deres Herrers Haand, som en Tjenestepiges Øjne paa hendes Frues Haand, saa agte vore Øjne paa Herren vor Gud, indtil han vorder os naadig.

Tan-awa, ingon nga ang mga mata sa mga alagad nanagtutok sa kamot sa ilang mga agalon, Ingon sa mga mata sa alagad nga babaye ngadto sa iyang agalon nga babaye; Mao usab ang among mga mata nagatutok kang Jehova nga among Dios, Hangtud nga siya adunay kalooy kanamo.

3 Vær os naadig, Herre! vær os naadig; thi vi ere saare mættede af Foragt.

Malooy ka kanamo, Oh Jehova, malooy ka kanamo; Kay sa hilabihan gayud napun-an kami sa pagtamay.

4 Vor Sjæl er saare mættet af de sorgløses Spot og de hovmodiges Foragt.

Ang among kalag napun-an sa hilabihan gayud Sa mga pagyubit niadtong anaa sa kasayon, Ug sa pagtamay sa mga palabilabihon.