Salme 122

1 Jeg glædede mig ved dem, som sagde til mig: Vi ville gaa til Herrens Hus.

Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

2 Vore Fødder stode i dine Porte, Jerusalem!

Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

3 Jerusalem, du, som er bygget op som en Stad, der er tæt sammenbygget,

Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

4 hvorhen Stammerne droge op, Herrens Stammer efter Israels Lov, for at prise Herrens Navn.

Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

5 Thi der var Stole satte til Dom, Stole for Davids Hus.

Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

6 Beder om Jerusalems Fred; Ro finde de, som elske dig.

Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

7 Der være Fred paa din Mur, Ro i dine Paladser!

Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

8 For mine Brødres og mine Venners Skyld vil jeg sige: Fred være i dig!

Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

9 For Herrens vor Guds Hus's Skyld vil jeg søge dit Bedste.

Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.